คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 335

พยาบาลล้างแผลให้กับ ซอง อันยี พันด้วยผ้าพันแผล และบอกเธอว่าพยายามอย่าให้แผลโดนน้ำ

เธอขอบคุณนางพยาบาล และลุกขึ้นเตรียมตัวเดินออกจากห้องพยาบาล

บนโถงทางเดินยาว แสงไฟริบรี่ส่องลงมาอย่างเงียบเชียบ ขณะที่ ซอง อันยี เดินกลับไปหา ทัง โรลชูว อย่างช้า ๆ

เมื่อนึกไปว่าใครบางคนยังคงอยู่ที่นั่น เธอก็ไม่อยากกลับเข้าไปเลย แต่ถึงกระนั้นเธอก็ไม่สามารถที่จะหนีกลับไปเฉย ๆ ได้ เพราะ ชูวชูว จะสงสัยเอา

เมื่อเธอเดินเกือบจะถึงตึกผู้ป่วย ใครบางคนก็เปิดประตูและเดินออกมา

คน ๆ นั้นคือ เซิน โมเฟย

เธอหยุดอยู่กับที่และหันหลังกลับโดยไม่รู้ตัว

“อันยี” เขาเรียกชื่อเธอ

แผ่นหลังของเธอแข็งทื่อ เธอกำมือแน่นเพื่อพยายามข่มความว้าวุ่นที่อยู่ในใจ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างเย็นชา แบะพูดขึ้น “มีอะไรอย่างนั้นเหรอค่ะ คุณเซิน?”

เซิน โมเฟย ไม่ได้ตอบเธอ แต่กลับเดินเข้าไปใกล้เธอแทน สายตาของเขาเหลือบไปมองผ้าพันแผลบนมือเธอ ร่องรอยของความเจ็บปวดใจฉายขึ้นในเเววตา

“ทำไมคุณถึงไม่ระวังตัวเลย” เขาถามขึ้นเบา ๆ

น้ำเสียงของเขาอ่อนโยน ซอง อันยี ถึงกับตกตะลึงไปชั่วขณะ แต่เธอก็ดึงสติกลับขึ้นมาแล้วพูดขึ้นอย่างเย็นชา “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวเข้าไปข้างในเพื่ออยู่เป็นเพื่อน ชูวชูว”

เมื่อพูดจบ เธอก็เดินผ่านเข้าไป ทันใดนั้นเอง เธอก็รู้สึกถึงแรงรัดแน่นรอบเอวของเธอ

ไม่กี่วินาทีถัดมา เธอก็ถูกดึงเข้ามาในอ้อมกอดอุ่น

“เซิน โมเฟย ปล่อยฉันนะ” เธอพยายามดิ้น

“ไม่ปล่อย” เซิน โมเฟย กอดเธอแน่นขึ้นไปอีก