คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 364

เมื่อเธอเห็น ทัง โรลชูว และ ลู ชินจิน เดินลงไปชั้นล่างด้วยกันเธอก็ตะโกนทันที "คุณลู คุณควรห้ามใจตัวเองบ้างนะ ชูวชูวเพิ่งออกจากโรงพยาบาลมานะ"

ซอง อันยี นั่งข้างเธอและกำลังดื่มชา เมื่อเธอได้ยินสิ่งที่เธอพูด เธอก็พ่นมันออกมาทันที

ซอง อันยี รีบหยิบทิชชู่สองสามแผ่นเพื่อทำความสะอาดตัวเอง จากนั้นเธอก็หันไปจ้องมองไปที่ หยิง เสี่ยวเซียว เธอรู้สึกอยากร้องไห้และหัวเราะในเวลาเดียวกัน

"โอ้พระเจ้า ผู้หญิงคนนี้กำลังพูดอะไร!"

ทัง โรลชูว ตกใจกับคำพูดของเสี่ยวเซียว มันทำให้เธอเกือบลื่นล้มตกบันได

โชคดีที่ชินจินอยู่ข้าง ๆ เธอ และคว้าตัวเธอเอาไว้ทัน

คำพูดของนั้นมันทำให้เธอลุกลี้ลุกลน เธอรีบเดินไปหาเสี่ยวเซียวและตีหน้าผากของเธอเบา ๆ และดุเธอด้วยรอยยิ้ม "แกเป็นผู้หญิงที่ยังไม่ได้แต่งงาน แกควรอายบ้างนะที่พูดแบบนั้น!"

หยิง เสี่ยวเซียว แตะหน้าผากของเธอและพึมพำ "ฉันทำอะไรล่ะ ก็พวกเธอสองคนอยู่ข้างบนนานขนาดนั้นจะไม่ให้ฉันคิดมากได้ยังไง"

"แม้ว่าแกจะใจร้อน แต่แกก็ไม่ควรพูดงั้นนะ" ซอง อันยี เหลือบมองเธออย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นเธอก็โน้มตัวมากระซิบข้างหูว่า "แถมเธอยังพูดกับคุณลูตรง ๆ แบบนี้ เธอบ้าไปแล้วเหรอ?"

หยิง เสี่ยวเซียว มองไปที่ ลู ชินจิน และเห็นว่าเขาเอาแต่สนใจชูวชูวแต่เพียงผู้เดียว เขาไม่ได้สนใจสิ่งที่เธอพูดเลย

เธอเม้มริมฝีปากแล้วสะกิด ซอง อันยี ด้วยศอก “ไม่ต้องห่วง เขาไม่ใช่คนใจร้อนหรอก”

จากนั้นเธอหยิบกล่องที่บรรจุสวยงามออกมาจากกระเป๋าและส่งให้ ทัง โรลชูว เธอยิ้มอย่างอ่อนโยนและพูดว่า "ชูวชูว นี่เป็นของขวัญของแกนะ"

ทัง โรลชูว มองไปที่กล่องในมือของเธอและขมวดคิ้ว "มันไม่ใช่วันเกิดฉันนี่ ให้ทำไมเหรอ?"

"มันเป็นของขวัญที่แกได้ออกจากโรงพยาบาลไง ขอให้แกปลอดภัยและมีสุขภาพที่ดีในอนาคต" ซอง อันยี อธิบาย

"ใช่แล้ว" หยิง เสี่ยวเซียว พูดด้วยรอยยิ้ม

"พวกแก..." ทัง โรลชูว มองเพื่อนที่ดีทั้งสองของเธอ เธอตื้นตันใจจนแทบร้องไห้