คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 431

“ฮ่า!” หยิง เสี่ยวเซียว หัวเราะขัน “ชูวชูวนี่เธอเชื่อใจโมเฟยขนาดนั้นเชียวเหรอ? ถ้าเกิดเขาขึ้นว่ามันเป็นแค่เรื่องนิยายไร้สาระและไม่นานก็ทิ้งอันยีไป ถ้าเขาทอดทิ้งเธอ? เราจะทำยังไงล่ะ?”

เธอไม่ได้เชื่อใจ เซิน โมเฟย และก็ไม่เชื่อว่าเขาจะขัดขืนคำสั่งคุณปู่ของเขาเพื่ออันยี ในฐานะที่เขาเป็นผู้สืบทอดของครอบครัวที่มีชื่อเสียง เขาทำได้แค่เพียงยอมฟังคำสั่งและไม่ต่อต้านใด ๆ”

ทัง โรลชูว ยิ้มบาง ๆ “ฉันเชื่อใจโมเฟย”

เมื่อเสียงพูดของเธอจางหายไป เธอหันไปจ้อง เซิน โมเฟย ที่ยังคงนั่งเงียบ “โมเฟย นายคือลูกพี่ลูกน้องคนเล็กของชินจิน ฉันรู้ดีว่าชินจินเป็นคนยังไง ดังนั้น ฉันจึงเชื่อมั่นว่านายจะเป็นเช่นเดียวกันกับเขา นายต้องดูแลอันยีให้ดี”

ก่อนจะหัวเราะเสียงต่ำออกมา “แน่นอน ว่าถ้าฉันเห็นว่ามันมีอะไรผิดพลาดไป ดังนั้น…” สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นอำมหิต “ฉันไม่ปล่อยนายไปแน่”

“พี่สะใภ้ ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง” โมเฟยให้คำสัญญากับเธอ

แต่ หยิง เสี่ยวเซียว ไม่ได้สนใจคำสัญญานั่น “เซิน โมเฟย ชูวชูวอาจจะมั่นใจในตัวนาย แต่ฉันไม่ และฉันก็ไม่ยินยอมที่นายจะรักกับอันยี ทั้งในอดีต ในตอนนี้ ไปจนถึงในอนาคตอีกด้วย”

หยิง เสี่ยวเซียว พูดออกมาด้วยสีหน้าจริงจังและชัดเจน ถ้าความสัมพันธ์มันเริ่มต้นขึ้นจากแค่ฝ่ายเดียว ไม่นานมันก็จะจบลงไปเอง

เธอเป็นเพื่อนสนิทและคนสำคัญของอันยี เธอจะไม่มีวันยอมปล่อยให้เพื่อนรักของเธอต้องทุกข์ทรมาณ แม้แต่นิดเดียว

“เสี่ยวเซียว...เธอทำเเบบนี้ทำไม?” ทัง โรลชูว รู้สึกท้อแท้ที่เสี่ยวเซียวมาขัดขวาง แต่ในความเป็นจริงแล้ว เธอเองก็รู้สึกแบบเดียวกับเสี่ยวเซียว เธอไม่เห็นด้วยและก็ไม่อยากสนับสนุนความสัมพันธ์ของอันยีและโมเฟย เลยสักนิด

แต่เธอก็เข้าใจความเป็นจริงมากกว่าเสี่ยวเซียว มันเป็นเรื่องที่พวกเขาไม่สามารถตัดสินใจเองได้

ในขณะนั้นเอง ซอง อันยี ก็พูดขึ้น “เสี่ยวเซียว ฉันจัดการเรื่องส่วนตัวของฉันเองได้ ไม่ว่าฉันจะต้องทนทุกข์ทรมานแค่ไหนในภายภาคหน้า ฉันจะยอมรับมันไว้เอง ดังนั้นฉันจึงไม่ต้องการการยอมรับหรือสนับสนุนจากเธอ”

“อันยี เธอพูดแบบนั้นได้ยังไง?” ทัง โรลชูว ตำหนิเสียงต่ำ

หยิง เสี่ยวเซียว รู้สึกเจ็บลึกในใจ พวกเขาเป็นเพื่อนรักกัน นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอเป็นห่วงเธอ แต่เธอกลับพูดว่าเธอไม่ต้องการการยอมรับหรือสนับสนุนจากหล่อน พูดก็คือ เธอกำลังบอกว่าไม่ต้องมายุ่งเรื่องของเธอ