คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 462

ที่วังมังกรหลวง มีโคมไฟและแสงไฟระยิบระยับหลากสีประดับผนังด้านนอก ทำให้ดูสวยงามมาก เมื่อมองจากระยะไกล

ลู ชินจิน ขับรถของเขาตรงไปที่ลานจอดรถชั้นใต้ดิน จากนั้นพวกเขาขึ้นลิฟต์สังเกตการณ์ไปยังร้านอาหารที่ชั้นบนสุด

พวกเขาเดินช้า ๆ ไปตามทางเดินที่ปูด้วยกระเบื้องหินอ่อนสีดำ จนกระทั่งร้านพวกเขาเห็นร้านอาหาร

ในทันทีที่ ทัง โรลชูว เห็นร้านอาหารนี้เป็นครั้งแรก เธอก็รู้สึกความรู้สึกประหลาดใจ

ไฟในห้องอาหารหลักสว่างไสวทำให้ร้านอาหารทั้งหมดดูตระการตา

พนักงานเสิร์ฟสวย ๆ ยิ้มหวานต้อนรับพวกเขาและพาไปยังโต๊ะที่ ลู ชินจิน จองไว้

ทัง โรลชูว นั่งลงและมองไปนอกหน้าต่าง บานหน้าต่างกว้างมาก ทำให้พวกเขาห็นทิวทัศน์ของ เมืองปักกิ่งที่คึกคัก สุดลูกหูลูกตา

"สวยเกินไปแล้ว!" เธออ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย ใบหน้าที่สวยงามของเธอยิ้มแย้มแจ่มใสด้วยความสุข

ลู ชินจิน จ้องมองเธออย่างอ่อนโยนและยิ้มเล็กน้อย “ดีแล้วที่คุณชอบ”

"ชอบค่ะ ชอบมากเลยด้วย" เธอดูมีความสุขมากจริง ๆ เพราะน้ำเสียงของเธอร่าเริงมาก

เมื่อเห็นเธอหลงใหลกับทิวทัศน์ยามค่ำคืน ลู ชินจิน ก็ยิ้ม จากนั้นเขาก็ก้มหน้าและดูเมนู หลังจากดูไปซักพักเขาก็เริ่มสนใจอาหารบางอย่าง

“ชูวชูว วันนี้เราจะทานอาหารอิตาเลียนกันไหม?” เขาถาม ทัง โรลชูว เขาชอบปรึกษาเธออยู่เสมอและไม่ชอบทำตามใจของตัวเอง

เมื่อเธอได้ยินเขาถาม ทัง โรลชูว ก็ละสายตาจากหน้าต่าง เธอหันไปมองใบหน้าของเขาและยิ้มอย่างสดใส “ค่ะ กินอาหารอิตาเลียนก็ได้

จากนั้นเธอก็หันกลับไปเพลิดเพลินกับทิวทัศน์ยามค่ำคืนต่อไป

สิ่งนี้ทำให้ ลู ชินจิน รู้สึกอิจฉาอย่างอธิบายไม่ถูก เด็กผู้หญิงคนนี้รู้สึกทึ่งกับเส้นขอบฟ้ายามค่ำคืนมากจนเธอไม่สนใจเมนูอาหารเลย