คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 509

ขณะที่พวกเขายืนมอง ลู ชินจินขับรถออกไป เสี่ยวซูก็อดอุทานไม่ได้ว่า "ซีอีโอลูที่คนหลายคนบอกว่าไม่เหมือนใคร"

เมื่อได้ยินเขาพูดแบบนั้น ทัง โรลชูวก็หันไปมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วพยักหน้า “เขาสูงกว่าคุณมากเลย”

ชินจินสูง 1.8 เมตรกว่า ๆ ในขณะที่เสี่ยวซู สูง 1.7 เมตรพอดี ความสูงของพวกเขามีความแตกต่างกันจริง ๆ

เสี่ยวซูรู้สึกพูดไม่ออก “ผมไม่ได้หมายถึงส่วนสูงนะ!”

“ฉันรู้ ฉันแค่แกล้งนาย” ทัง โรลชูวตบบ่าเขาเบา ๆ "ตอนนี้ถ่ายวิดีโอเสร็จแล้ว เรากลับไปเขียนรายงานกันเถอะ"

การพบปะกับ ลู ชินจินในสปอร์ตคอมเพล็กซ์เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยสำหรับ ทัง โรลชูว แต่สำหรับเสี่ยวซูมันคือ...

“ตัวจริงหล่อมากเลย!”

ทันทีที่เสี่ยวซูกลับมาถึงที่ทำงาน เขาเริ่มคุยโวเรื่องที่เขาได้เจอ ลู ชินจินแถมยังชมเขาเรื่องหน้าตาอีกด้วย

“ซีอีโอลูเป็นคนที่หล่อมาก เขาเหมือนเจ้าชายในหนังสือการ์ตูนเลย หล่อมาก หล่อจนรู้สึกหายใจไม่ออก” คนที่พูดอยู่คือเสี่ยวฉี เด็กฝึกงานอีกคนเหมือนกับเสี่ยวซู ใบหน้าของเธอตอนนี้วางอยู่บนมือของเธอ ดวงตาของเธอเป็นประกายเหมือนคนโง่เขลาที่มีดวงตาเต็มไปด้วยดวงดาว

"มันยิ่งกว่าขาดอากาศหายใจ" เพื่อนร่วมงานหญิงอีกคนหนึ่งก็แสดงท่าทางงุนงงและโหยหา แถมเธอยังเริ่มร้องเพลง "แค่ฉันเห็นคุณแค่ครั้งเดียว ฉันก็ไม่สามารถลืมคุณได้อีกเลย..."

ทัง โรลชูวนั่งมองพวกเขาทุกคนที่กำลังตื่นเต้นกับ "แมลงที่ชื่อ ลู ชินจิน" พวกเขากำลังหลงใหลในรูปลักษณ์ที่หล่อเหลาของเขาอย่างสมบูรณ์จนไม่สามารถถอนตัวออกมาได้

เพราะเขาเป็นผู้ชายของเธอ เธอค่อนข้างภูมิใจที่ได้ยินเขาได้รับการยกย่องแบบนี้

แต่สิ่งนี้ส่งผลกระทบต่องานของพวกเขา

ดังนั้นเธอจึงลุกขึ้นและเดินเข้าไปอย่างเงียบ ๆ โดยที่พวกเขาไม่รู้ ตอนนี้เขาก็ยังคงโอ้อวดอยู่ “เธอไม่รู้อะไร เขายิ้มให้ฉันด้วยนะ ถ้าฉันเป็นเด็กผู้หญิง ฉันคงนอนตายตรงนั้นไปแล้ว…”

สายตาที่เฉยเมยของ ทัง โรลชูวกวาดผ่านคนอื่น ๆ ทั้งหมดยกเว้นเสี่ยวซู ทุกคนยิ้มอย่างเขินอายและรีบกลับไปที่โต๊ะทำงาน

เมื่อเสี่ยวซูเห็นอย่างนั้น ก็ตะโกนตามพวกเขาด้วยความประหลาดใจ “นี่ ฉันยังพูดไม่จบเลยนะ ทำไมพวกเธอถึงหนีไปกันหมดล่ะ อะไรเนี่ย”

คนอื่น ๆ ต่างก็คิดว่า "ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากฟังนะ แต่พวกเราทำไม่ได้!"

ทันทีที่เขาพูดจบ ก็มีฝ่ามือประทับลงบนหัวของเขา