คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 540

บรรยากาศที่เงียบสงบ ร่มเย็น ทุก ๆ อย่างดูน่าอัศจรรย์มาก

จนมีเสียงหนึ่งพูดขัดขึ้นมา

"ให้ตายสิ ฉันควรดื่มขวดไหนดีนะ"

ลู เซียวเหยาเกาศีรษะด้วยความหงุดหงิด และหันไปมองทั้งคู่ที่กำลังดูจริงจังไม่แพ้กัน จากนั้นเขาก็ทรุดตัวลงด้วยความพ่ายแพ้ และนั่งตัวลงบนโซฟาด้วยท่าสบาย ๆ

“เป็นอะไรไป นายไม่ได้บอกว่าอยากดื่มหรอกเหรอ?” เซิน โมเฟย ถามโดยไม่แม้แต่จะมองเขา

“ก็นายกำลังทำงานอยู่นี่ ฉันจะกล้าดื่มได้ยังไง?”

น้ำเสียงของเขาดูอ้างว้างมาก ราวกับว่าเขากำลังตำหนิพวกเขาที่กำลังทำงานหนักจนเขาไม่กล้าดื่ม

เซิน โมเฟยหัวเราะเบา ๆ “นายสามารถดื่มได้ตามสบายเพราะมันจะไม่ส่งผลกระทบต่องานของเราอยู่ดี”

“แต่มันส่งผลต่ออารมณ์ของฉัน” ลู เซียวเหยาตอบอย่างเย็นชา ขณะที่เหลือบมองเขาเล็กน้อย

เซิน โมเฟยเลิกคิ้วและพูดว่า “นั่นเป็นความผิดของเราเองแหละ”

ขณะที่เขาพูด เขาก็ปิดแล็ปท็อปและหันไปมอง ลู เซียวเหยาด้วยรอยยิ้มจาง ๆ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเล่ห์เพทุบาย “ทำไมวันนี้ไม่ไปที่บาร์ล่ะ?”

"ฉันไม่มีอารมณ์"

ไม่มีอารมณ์? ริมฝีปากของ เซิน โมเฟยยิ้มแบบล้อเลน “ลูกพี่ลูกน้องของฉัน มันผิดปกตินะ”

“นายนั่นแหละที่ไม่ปกติ” ลู เซียวเหยากลอกตาใส่เขา “ฉันปกติดี โอเค?”

เซิน โมเฟยพยักหน้าและพูดว่า "แน่นอน นายเป็นคนปกติ ปกติมาก"

เซิน โมเฟยหันไปมอง ลู ชินจินที่ยังคงหมกมุ่นอยู่กับงานของเขา และส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม “แล้วนายบอกว่าฉันทำงานหนัก ดูพี่ใหญ่ของเราสิ! เราพูดกันสียงดังมาก แต่เขาไม่ได้ยินอะไรเลย นั่นถึงจะเรียกว่าทำงานหนัก”

“ใครบอกว่าฉันไม่ได้ยิน” ลู ชินจินเงยหน้าขึ้นมอง “ก็แค่พูดอะไรเรื่อยเปื่อย”