คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 557

แสงไฟบนถนนที่ส่องเข้ามาสะท้อนให้การตกแต่งภายในตัวรถดูหรูหราขึ้นกว่าเดิม ส่วน ทัง โรลชูวก็ได้แต่จมอยู่ในความคิดของตัวเอง

เหยียนซูไม่ได้เอ่ยขัด ทว่าเลือกที่จะจ้องมองดูอย่างเงียบ ๆ แทน และพอรู้ว่าตอนนี้เธอกำลังใจลอย ชายหนุ่มก็ปล่อยให้ความรู้สึกส่งผ่านสายตาตัวเองออกมาเต็มที่

แม้จะมีแสงไฟเพียงน้อยนิด แต่ความสวยงามของเธอก็ตรึงเก็บอยู่ในความทรงจำของเขาไม่เปลี่ยน

สวยจนละสายตาไม่ได้ และได้แต่หวังให้เวลาหยุดเดินอยู่ในช่วงที่มีเพียงสองเราแบบนี้ตลอดไป

ตราบใดที่ยังเห็นเธออยู่ในสายตาและมีเธออยู่ข้างกายแบบนี้ เขาก็มีความสุขแล้ว

ถ้าพ่อของชินจินตกลงจัดงานดูตัวขึ้นที่เป่ยหนิงจริง หลังจากนั้นโรลชูวคงไม่มีที่ยืนเคียงข้างชินจินอีกแล้ว

หญิงสาวนวดศีรษะที่ตึงเครียดของตน พลันชะงักไปพร้อมขมวดคิ้ว ‘อย่าบอกนะว่า ลู เฉินตงมาที่นี่เพื่อคุยเรื่องนี้กับชินจิน?’

‘แสดงว่าชินจินต้องรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว แต่เลือกที่จะเงียบ’

‘เพราะเขากลัวว่าฉันจะคิดมากใช่ไหม?’

ริมฝีปากบางเม้มแน่น มือเรียวค่อย ๆ ละจากศีรษะลงมาวางที่ตักดังเดิม

ถ้าดูจากนิสัยของชินจินแล้วก็คงเป็นอย่างที่คิดไว้ อีกฝ่ายไม่อยากให้เธอมานั่งคิดเล็กคิดน้อย

แต่ว่า…

ร่างเล็กสูดหายใจ ตอนนี้เธอทำอะไรไม่ได้แล้วเพราะ การดูตัวถูกนัดหมายไว้เรียบร้อย สิ่งที่ทำได้มีเพียงเชื่อใจในตัวชินจินและแผนรับมือของเขา

‘ให้ชะตาเป็นตัวตัดสินเถอะ’

คิดแบบนั้น ก่อนจะหันกลับไปเอ่ยขอบคุณคนข้างกายที่บอกเรื่องนี้ให้ ทว่าเป็นต้องตกใจเมื่อพบกับสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกของเหยียนซู

ใบหน้าสวยรีบหันหนีไปอีกทาง พลางเผยยิ้มเล็ก ๆ “ขอบคุณที่บอกฉันเรื่องนี้นะ เหยียนซู”

โรลชูวไม่ได้มีท่าทีเครียดหรือร้อนใจเลย

นั่นทำให้ชายหนุ่มผิดหวังเล็ก ๆ หากแต่รีบปรับอารมณ์โดยเร็ว “ไม่ต้องขอบคุณหรอก ผมคิดว่าคุณควรรู้ไว้ เพราะว่า…”

เสียงทุ้มเงียบไปนิด พร้อมเอ่ยต่อ “ผมไม่อยากให้คุณเจ็บ”