คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 559

เมื่อกลับมาถึงที่พัก ทัง โรลชูวก็ไม่พบกับ ลู ชินจิน เธอเดินไปถามคุณป้าแม่บ้านคนเดิม แต่เธอบอกว่าชายหนุ่มไม่ได้กลับมาตั้งแต่เมื่อคืน

ขาเรียวเดินเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกาย หลังจากนั้นก็เดินออกมาจับโทรศัพท์เชิงลังเลว่าจะโทรหาอีกคนดีหรือไม่ หากแต่ความเหนื่อยล้าที่แล่นขึ้นมา ทำให้ร่างเล็กผล็อยหลับไปในไม่ช้า

เพราะความเหนื่อยสะสม ทำให้เธอหลับลึกจนไม่ได้รู้สึกถึงเตียงที่ยวบลงแสดงถึงการมาของอีกคน

หญิงสาวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งด้วยความหิว สองเปลือกตาลืมขึ้นพร้อมจ้องมองปรับโฟกัสอยู่แบบนั้นพักใหญ่

เมื่อภาพตรงหน้าชัดขึ้น กายบางก็ยันตัวลุกจากเตียง

พลันต้องชะงักเมื่อรู้สึกถึงแรงรั้งที่บั้นเอว ความประหลาดใจทำให้ต้องหันกลับมามองต้นต่อ ก่อนจะเห็นใบหน้าหล่อเหลาที่คุ้นเคยอยู่ใกล้กัน

เสียงเล็กหัวเราะเบา “ชินจินเองเหรอ”

มือเรียวค่อย ๆ ขยับแขนหนาออกจากเอว พลางลดตัวลงไปนั่งข้างเตียงเพื่อลอบมองใบหน้าหล่อนั่น

คงจะเหนื่อยจนหลับลึกมากเลย แม้เธอขยับแขนร่างแกร่งบนที่นอนก็หาได้ลืมตาตื่นไม่

ปลายนิ้วเล็กลูบเขี่ยคิ้วเข้มที่รับกับโคตรหน้าเข้มของชายหนุ่มแผ่วเบา

ไม่นานชินจินก็สัมผัสได้ถึงมือนิ่มที่ก่อกวนใบหน้าของเขา สัญชาตญาณในตัวสั่งให้หยุดมือขี้เล่นนั้นไว้

และพอลืมตาขึ้นมอง ก็เห็นในตาคู่สวยที่เจ็มไปด้วยความรักจ้องมองอยู่ก่อนแล้ว

ร่างสูงชะงักไปนิด ก่อนที่รอยยิ้มมีเสน่ห์จะปรากฏขึ้นบนใบหน้า “คุณตื่นแล้วเหรอ?”

เนื่องจากพึ่งตื่นนอน เสียงเข้มเลยทุ้มแหบกว่าปกติ แถมยังเสริมให้คนที่นอนอยู่ด้านบนดูเซ็กซี่ขึ้นเป็นกอง

ใบหน้าสวยพยักตอบ “ฉันตื่นนานแล้วค่ะ”

ก่อนจะเก็บมือที่ก่ออวนอีกไว้อย่างไว “ขอโทษที่ทำให้ตื่นนะคะ”

ดวงตาคู่คมจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าอยู่พักหนึ่ง แล้วค่อยลุกขึ้นนั่งช้า ๆ

ผ้าม่านผืนหน้าปกปิดบดบังแสงอาทิตย์ไม่ให้สาดส่องเข้ามา แต่ก็มีบางช่องที่แสงสามารถลอดเข้ามาได้ ทำให้ห้องดูสวยแบบอาร์ตติส ไม่ทำให้ห้องไม่มืดมากเกินไป