คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 571

แสงแดดยามบ่ายส่องผ่านหน้าต่างฝรั่งเศสเข้ามาที่ร้านกาแฟ แสงแดดตกบนโต๊ะกระจกข้างหน้าต่าง สะท้อนแสงอาทิตย์ส่องประกายเจิดจ้า

ทัง โรลชูวฟังเสี่ยวเซี่ยวเล่าเรื่องอย่างเงียบ ๆ และเงียบไปครู่หนึ่ง ในที่สุดเธอก็พูดออกมาช้า ๆ “เสี่ยวเหยาไม่สามารถหาผู้หญิงเข้าร่วมงานกาล่าดินเนอร์เพื่อการกุศลได้ เพราะงั้นเขาเลยพาเธอไปด้วย เขาไม่ได้ตั้งใจชวนไปซะหน่อย แกอยากตื่นตูมไปก่อนสิ เสี่ยวเซียว”

“ฉันไม่ได้ตื่นตูม ก็แค่นั้นแหละ…” หยิง เสี่ยวเซี่ยวคิดว่าจะพูดอะไรดี "ฉันแค่...รู้สึกไม่มีความสุขนิดหน่อย"

ทัง โรลชูวยิ้ม “ฉันเข้าใจความรู้สึกของนะ แต่แกไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของแกได้ เมื่อแกมีความรัก แกควรคว้าโอกาสนี้ไว้ ในขณะที่เสี่ยวเหยาไม่มีแฟนหรือกำลังดูใจใครอยู่ แกควรใช้โอกาสนี้เพื่อสารภาพความจริงเขานะ และแกก็ต้องยอมรับผลที่ตามมาให้ได้ด้วย”

“แต่ถ้าเขาไม่ชอบฉันล่ะ” ไม่ใช่ว่า หยิง เสี่ยวเซี่ยวไม่เคยคิดที่จะเปิดเผยความรู้สึกของเธอกับ ลูเสี่ยวเหยา แต่เธอกลัวที่จะถูกปฏิเสธ นั่นคือเหตุผลที่เธอไม่กล้าบอกอะไรเขา

“งั้นก็ทำให้เขาชอบแกสิ”

คำแนะนำของเธอทำให้ดูเหมือนง่าย แต่ยากมากที่จะทำได้

หยิง เสี่ยวเซี่ยวเงียบ ก้มหัวลงและจ้องไปที่น้ำกาแฟในถ้วยของเธอ สายตาเธอมีแต่ความลังเล

“เสี่ยวเซียวลองดูสิ เสี่ยวเหยาอาจจะชอบแกเหมือนกัน”

คำพูดของ ชูวชูวก้องอยู่ในหูของเธอ หยิง เสี่ยวเซี่ยวกัดริมฝีปากของเธอ นัยน์ตาที่สวยงามของเธอมองเห็นความละเอียดงดงาม

“ถ้าแกไม่ลองทำอะไรซักอย่าง แกจะรู้ผลได้ยังไง?

“ถ้ามันได้คำตอบที่ไม่ดีไม่พอใจ แกก็ต้องพยายามแก้ไขมันให้ดีที่สุด”

...

หลังจากดื่มกาแฟเสร็จและกลับมาที่สำนักงาน ทัง โรลชูวก็ได้รับแจ้งว่ามีใครบางคนรอเธออยู่

ทัง โรลชูวรู้สึกประหลาดใจ เธอสงสัยว่าคน ๆ นั้นเป็นใคร

เมื่อเธอเข้าไปในห้องประชุม เธอพบใครบางคนนั่งอยู่ตรงนั้น และเธอเลิกคิ้วขึ้น เดินช้า ๆ เธอดึงเก้าอี้ออกมาแล้วนั่งลงตรงข้ามกับบุคคลนั้น

คนที่อยู่ตรงข้ามเธอสวมหมวกแบน แว่นกันแดดและหน้ากาก เป็นไปไม่ได้ที่คนธรรมดาจะบอกว่าเธอเป็นใคร

ทว่า ทัง โรลชูวยังคงจำเธอได้