คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 580

“ไว้จะบอก แล้วตอนไหนล่ะ?”

เซียง เจิ้งเงียบ

ซอง อันยีหัวเราะคิกคัก “ลืมมันไปซะ คุณเซียง ในเมื่อคุณไม่ยอมรับว่าเป็น หลัว ชิงยู อย่างนั้นก็ไม่ต้องลำบาก อย่าให้ความหวังกับผู้อื่นแล้วทำลายมันอีก”

เธอจ้องเขาอย่างเย็นชาแล้วหันไปเปิดประตูรถของเธอ ทันใดนั้น เธอรู้สึกว่าข้อมือของเธอแน่น เธอหมุนตัวไปรอบ ๆ และร่างของเธอก็ตกลงไปอยู่ในอ้อมแขนของเขา

กลิ่นที่คุ้นเคยของเขาลอยเข้ามาในจมูกของเธอ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความคิดถึง

“พี่ชิงยู เดินทางโดยกระทันหัน!”

ปีนั้นเขาเดินทางไปเกณฑ์ทหาร เธอเห็นเขาออกจากสถานี

เธอร้องไห้หนักจนตาแดงก่ำ เธอไม่อยากให้เขาจากไป

เขาทนไม่ได้ที่จะแยกทางกับเธอเช่นกัน เขาจับเธอแน่นในอ้อมแขนของเขาและกระซิบข้างหูของเธอว่า "อันยี รอผมกลับมา เราจะแต่งงานกันเมื่อผมกลับมา"

เธอตอบตกลงกับเขา

แต่อีกหนึ่งปีต่อมา เธอได้รับจดหมายบอกเลิกจากเขา

จดหมายนั้นมีประโยคสั้น ๆ เพียงประโยคเดียว

"ผมขอโทษอันยี ระหว่างเรามันจบลงแล้ว"

ไม่มีเหตุผลหรือคำอธิบายใด ๆ เขาได้ยุติความสัมพันธ์นี้เพียงฝ่ายเดียว

ทำไมเขาต้องทำขนาดนั้น?

เมื่อเธอคิดถึงเรื่องนี้ หัวใจของเธอก็ค้นไปด้วยความเสียใจและความแค้น เธอยกมือขึ้นเพื่อดันหน้าอกของเขา ผลักเขาออกไปอย่างแรง

“คุณเซียง คุณไม่ควรกอดฉัน” เธอจ้องที่เขาอย่างเย็นชา ท่าทีของเธอสงบจนทำให้เขาตกใจเล็กน้อย

แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยเชื่อนัก แต่ เซียง เจิ้งก็ต้องยอมรับว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่เคยเรียกเขาว่า "พี่ชิงยู" อย่างอ่อนหวานได้เปลี่ยนไป

“อันยี” เขาเรียกเบา ๆ

ซอง อันยีเม้มริมฝีปากและเบือนหน้าหนี เธอพูดอย่างไม่ใส่ใจ “คุณเซียงถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัว”