คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 586

หยิง เสี่ยวเซียวขมวดคิ้วทำหน้าคิดหนักอยู่สักพักหนึ่ง จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นพร้อมกับหยิบกระเป๋าของเธอ “ไปกันเถอะ ไปหาพวกเขากัน”

"ไม่จำเป็นหรอกน่า" ทัง โรลชูวไม่ค่อยเห็นด้วยกับสิ่งที่เราพูดเท่าไหร่

หยิง เสี่ยวเซียวโกรธทันที “ทัง โรลชูวถามตัวเองดี ๆ นะ แกจะมานั่งคิดเรื่องนี้ทั้งวันไม่ได้?”

“ฉัน…” ทัง โรลชูวกัดริมฝีปากของเธอ เธอรู้สึกสองจิตสองใจ

“ไปถามเขากันเถอะ” หยิง เสี่ยวเซียวเตรียมพูดโน้มน้าว

ทัง โรลชูวลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า "ตกลง ไปก็ได้"

เมื่อเห็นว่าทั้งสองกำลังจะออกไป พนักงานเสิร์ฟก็เข้ามาอย่างรวดเร็ว “สวัสดีครับ คุณเพิ่งสั่ง...”

ก่อนที่พนักงานเสิร์ฟจะทำอาหารเสร็จ หยิง เสี่ยวเซียวได้หยิบกระเป๋าสตางค์ของเธอออกจากกระเป๋าและยัดธนบัตรสองร้อยหยวนไว้ในมือ "เราไม่กินแล้ว นี่เงินสำหรับค่าอาหาร"

หลังจากนั้นเธอก็ดึงมือของ ทัง โรลชูวและพวกเขาก็รีบออกไป พนักงานเสิร์ฟยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความสับสน โดยถือเงินไว้สองร้อยหยวน

"ไม่เกินไปหน่อยหรอ!" มันคือคำเตือนจาก ทัง โรลชูวเกี่ยวกับ หยิง เสี่ยวเซียวที่ใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย

หยิง เสี่ยวเซียวกลอกตา “เอาเถอะ ฉันทำมันก็เพื่อเธอ”

แต่เมื่อมาคิดดี ๆ แล้ว หยิง เสี่ยวเซียว เธอก็คิดได้ว่า "ไม่ ฉันจะต้องขอให้คุณลูจ่ายคืนให้ฉันทีหลัง"

ทัง โรลชูวถึงกับพูดไม่ออก

ถ้า ทัง โรลชูวรู้แบบนี้ไม่พูดออกไปแบบนั้นซะดีกว่า ชินจินเสียเงินไปสองร้อยหยวนโดยเปล่าประโยชน์

...

ที่ ซี กาแล็กซี

เสียงเพลงเปียโนที่บรรเลงอย่างเงียบ ๆ ผ่านร้านอาหารที่กว้างขวาง กลิ่นหอมจาง ๆ อบอวลไปในอากาศ และแสงไฟสีส้มเหลืองสร้างบรรยากาศที่อบอุ่นและโรแมนติก

ลู เซียวเหยาส่งเมนูให้กับ หมิง เสี่ยวเซียว “เสี่ยวเซียวสั่งอะไรก็ได้ไม่ต้องอาย ไม่ต้องเกรงใจ”

“พี่เซียวเหยากำลังดูแลหนูอยู่หรือเปล่าเนี่ย” หมิง เสี่ยวเซียวถามขึ้นพร้อมกับเหลือบมองเขา