คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 658

ที่อยู่อาศัยตั้งอยู่ท่ามกลางบนเนินเขาอันเงียบสงบ มีทะเลสาบขนาดใหญ่ที่ถูกสร้างขึ้นก่อนถึงคฤหาสน์ ซึ่งมีทัศนียภาพงดงามตระการตา

รถหรูสีดำจอดอยู่หน้าวิลล่า ตาของ ทัง โรลชูวมองไปที่วิลล่าสไตล์ยุโรปอันสวยงาม

ตัวอาคารเป็นสีขาวและมีหลังคาเป็นสีแดง แสงอาทิตย์ยามบ่ายส่องหน้าต่างบานใหญ่สไตล์ฝรั่งเศส ทำให้มันสะท้อนแสงเป็นประกายระยิบระยับ

ทัง โรลชูวเหล่มองที่รัดเข็มขัดนิรภัยของเธอแน่น เธอรู้สึกประหม่ามาก หัวใจของเธอเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง

ตามคำกล่าวที่ว่า แม้แต่ลูกสะใภ้ที่น่าเกลียดก็ต้องมีคู่ชีวิต แต่ถ้าต้องเจอผู้อาวุโสที่ไม่ชอบเธอ เธอก็อยากจะยอมแพ้เสียมากกว่า

ลู ชินจินปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วหันไปดูท่าทางประหม่าของเธอ เธอดูราวกับว่าเธอกำลังจะออกไปทำสงคราม มันทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “นี่คุณ ถ้าคุณกังวลขนาดนี้ งั้นเราไปจากที่นี่กันเถอะ”

"ไม่" ทัง โรลชูวสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วหันไปมองเขา “ถ้าฉันหนีไปตอนนี้เพียงเพราะว่าฉันกลัว พ่อของคุณจะต้องดูถูกฉันมากขึ้นไปอีกแน่”

ลู ชินจินขมวดคิ้วเล็กน้อย “คุณไม่ต้องสนใจความคิดเห็นของเขาหรอก”

ทัง โรลชูวยิ้ม “ฉันรู้ แต่ยังไงเขาก็เป็นพ่อของคุณนี่”

เป็นเพราะพ่อของเขาเธอจึงมาที่นี่กับเขาด้วย เธอไม่สนใจว่าพ่อของเขาชอบเธอรึเปล่า แต่เธอไม่ต้องการสร้างปัญหาให้กับชินจินอีกต่อไป

เมื่อเดินเข้าไปในวิลล่า แม่บ้านที่เปิดประตูก็พาพวกเขาเดินไปยังห้องนั่งเล่นที่ตกแต่งอย่างวิจิตรงดงาม

บนโซฟาสไตล์ยุโรปโบราณ มีชายคนหนึ่งในวัย 50 ปี กำลังนั่งอย่างเข้มขรึม เมื่อเขาได้ยินจากแม่บ้านว่าลูกชายคนโตของเขามาที่นี่ เขาก็กวาดตามองคนที่มาใหม่อย่างเฉยเมยจากหางตา สายตาของเขาดูเย็นชาเล็กน้อย

ลู ชินจินจับมือ ทัง โรลชูวไว้แน่น เขาไม่เดินไปนั่งลง แต่เขากลับยืนอยู่ที่นั่น ดวงตาที่เย็นชาและห่างเหินของเขากำลังจ้องไปที่พ่อของเขา ลู ติงแบงโดยที่ไม่พูดอะไรออกไปสักคำ

บรรยากาศทั้งหมดช่างน่าอึดอัด ทัง โรลชูวเม้มริมฝีปากของเธอ ‘พวกเขาเป็นพ่อลูกกันจริง ๆ เหรอ? พวกเขาดูห่างเหินกันมากกว่าคนแปลกหน้าเสียอีก’

ทั้ง ลู ติงแบง และ ลู ชินจินไม่มีใครที่เริ่มพูดก่อนเลย มันทำให้ ทัง โรลชูวผู้มาเยี่ยมบ้านนี้เป็นครั้งแรกรู้สึกไม่สบายใจและประหม่ามากขึ้น จนฝ่ามือของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อ