“ใช่ ฉันล้อเล่น” เซิน มูเห็นด้วย ขณะที่เขาหัวเราะออกมาอย่างเสียงดัง
บรรยากาศภายในห้องส่วนตัวนั้นเต็มไปด้วยความสนุกและผ่อนคลาย ทุกคนต่างพูดคุยกันอย่างเป็นกันเอง
ทัง โรลชูวอารมณ์ดี เธอเลยดื่มมากไปหน่อย เธอเมื่อหน้าแดง เธอเริ่มเมาแล้วเวียนหัว ภายใต้แสงไฟสว่างจ้า เธอดูเย้ายวนยิ่งกว่าเดิม
“ไปเถอะพี่สะใภ้ ดื่มกับผมอีกหน่อยได้ไหม”
หลิง เหยาขยับตัวเข้าไปใกล้ ทัง โรลชูวด้วยมืออีกข้างที่ถือแก้วไวน์ ในเวลานี้ น้ำเสียงเย็นเยียบดังขึ้นข้างหูของเขา “อาเหยา นิสัยเดิมของนายกลับมาอีกแล้วเหรอ?”
เมื่อหลิงเหยาได้ยินเช่นนั้น หัวใจของเขาก็เต้นเร็วขึ้น ๆ ด้วยความตื่นตระหนก เขาหันไปหาชายผู้คนนั้นทันที และยิ้มอย่างประจบสอพลอ “พี่ครับ ผมมีความสุขจนลืมตัวไป”
ภายใต้สายตาที่แหลมคมของเขา ก็นุ่มนวลขึ้นเรื่อย ๆ สุดท้ายก็สายตาของเขาก็กลับไปเป็นปกติ
เมื่อเห็นเช่นนั้น เซิน มูก็ยิ้มและพูดแก้ตัวให้ หลิง เหยา “ชินจิน ถ้าเธอจะเมาคืนนี้ก็ไม่เป็นไรนะ พวกเราไม่ถือ ถ้ากลับบ้านไม่ไหวก็นอนค้างมันที่นี้เลย ดีไหมล่ะ”
ลู ชินจินหันไปมอง ทัง โรลชูวที่กำลังเมาอยู่ ราวกับว่าเธอสังเกตเห็นสายตาของเขา เธอหันกลับมาและยิ้มให้เขา พร้อมกับสายตาที่เหมือนคนเมา และตาของเธอกำลังจะปิด
เขาขมวดคิ้ว “เธอไม่ได้แค่เมานะ! เธอง่วงอีกด้วย!”
เขาจึงหันไปหา เซิน มู และถามว่า "เซิน มู ห้องของฉันยังอยู่ที่นี่ เหมือนเดิมไหม"
เซิน มู พยักหน้า "มันอยู่ที่นี่เหมือนเดิมตลอด"
คนที่เป็นนายทุนสโมสรแห่งนี้ก็คือสี่ครอบครัวใหญ่ ซึ่งหมายความว่าบรรพบุรุษของพวกเขาได้ก่อตั้งสโมสรนี้ขึ้น
ดังนั้นพวกเขา จึงมีห้องของตัวเองในคลับเฮาส์แห่งนี้ หากพวกเขาเหนื่อยจากการทำงานหรือปาร์ตี้ พวกเขาสามารถพักผ่อนที่นี่ได้เลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม