ขณะที่ กู โรลโรลจับและพยายามที่จะจิ้มคมมีดลงในตัวของ หนิง เฉียวเฉียว หล่อนงอข้อศอกและกระทุ้งไปที่ท้องของ กู โรลโรล ผู้มาทีหลังงอตัวด้วยความเจ็บปวดและปล่อยมือของหล่อนจากมือของทัง โรลชูว
ทันใดนั้นเอง ทัง โรลชูวสะบัดมือออกและหันหลังไป ชี้ไปที่มีดที่ กู โรลโรลถืออยู่ “กูโรล โรล เธอยังมีเศษเสี้ยวของความเป็นคนหลงเหลืออยู่หรือเปล่า?” หล่อนตะโกน
“ฮ่าฮ่าฮ่า…” กู โรลโรลเงยหน้าขึ้นและหัวเราะขณะที่หล่อนจ้องไปที่ ทัง โรลชูวราวกับว่าหล่อนกำลังมองดูคนโง่ แววตาของหล่อนไม่เหมือนกับคนธรรมดาอีกต่อไป “ความเป็นคนงั้นเหรอ? อะไรคือความเป็นคน? ฉันไม่รู้จัก! ทำไมแกไม่บอกฉันสักหน่อยล่ะ?”
ขณะที่หล่อนพูด หล่อนเดินเข้ามาหาทัง โรวชูว
ทัง โรลชูวถอยหลัง ขณะที่เธอมองไปที่ท่าทีที่บ้าคลั่งของ กู โรลโรล มือของเธอสั่นขณะที่ถือมีด ดังนั้น เธอยกมืออีกข้างและถือด้ามจับอย่างแน่นด้วยมือทั้งสองข้าง เธอพยายามที่จะคงความใจเย็นต่อกู โรลโรล ขณะที่ตะโกนว่า “กู โรลโรล อย่าเข้ามานะ! คมมีดนั้นมืดบอด อย่าบังคับให้ฉันต้องทำร้ายเธอนะ”
แต่แล้ว กู โรลโรลก็ไม่ได้สนใจเลยด้วยซ้ำ หล่อนชี้ไปที่หน้าอกของตัวเองอย่างเย่อหยิ่งและตะโกนว่า “เข้ามา แทงฉันตรงนี้สิ! จากนั้นทั้งเธอและ หนิง เฉียวเฉียว ก็จะปลอดภัย”
หล่อนยังคงใกล้เข้ามาราวกับว่าหล่อนไม่ได้คิดอะไรกับคำเตือนของทัง โรลชูว
“อย่าเข้ามาใกล้นะ ไม่งั้น…ไม่งั้นฉันจะทำจริง ๆ นะ!”
ทัง โรวชูวถูกบังคับให้จนมุม และหลังทั้งหมดของหล่อนถูกดันติดแน่นกับกำแพง
“ถอยไป! เถอะน่า ถอยไปสิ!”
กู โรวโรวเดินเข้ามาทีละก้าวด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัวบนใบหน้าราวกับว่าทัง โรวชูว คือเนื้อที่อยู่บนเขียงหั่น พร้อมที่จะถูกหั่นเป็นชิ้น ๆ
จากนั้น มีเหตุการณ์พลิกผันอย่างกะทันหัน
ตาของกู โรวโรวเบิกกว้างในทันที และเธอจับไปที่ท้ายทอยของตัวเอง ขณะที่เธอค่อย ๆ หันหลังไป เธอเห็นหนิง เฉียวเฉียว ที่ไม่ได้สติอยู่ก่อนหน้านี้ ในตอนหนึ่ง หนิง เฉียวเฉียวได้ตื่นขึ้นมาโดยที่กู โรลโรล ไม่รู้ตัว มีเก้าอี้ตัวหนึ่งในมือของหล่อน ขณะที่หล่อนสูดหายใจ และแววตาของหล่อนที่มีขนาดเท่ากับกระดิ่งทองแดง เต็มไปด้วยความเคียดแค้น
“ลงนรกไปซะ กู โรลโรล!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม