คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 83

"ตอนนี้เธอกำลังคุยกับ ฉางหยี เอนเตอร์เทรนเมนต์ ชายนีส เอนเตอร์เทรนเมนต์ และ ไทม์ เอนเตอร์เทรนเมนต์" ซอง อันยี ตอบตามความจริงเท่าที่รู้

“เธอตั้งหน้าตั้งตาเที่ยวโดยเลือกที่จะมองข้ามเอเจนซี่บันเทิงที่เล็กกว่าและติดพันเอเจนซี่บันเทิงชั้นนำของประเทศเหล่านี้ ฉันสงสัยว่าทำไมเธอถึงไม่ดูตัวเองให้ดีก่อนที่จะตัดสินใจเรื่องนี้ทำไมเอเจนซี่บันเทิงเหล่านี้ถึงเลือกเซ็นสัญญากับเธอ?” เธอพูดขณะที่เธอกลอกตา

“มันยากที่จะพูด” ทัง โรลชูว พูดขณะที่เธอส่ายหัวเมื่อ เพื่อนของเธอพูดดูถูก "อย่าลืมว่า จี ยินเฟง เขาคอยหนุนหลัง กู โรลโรล และแม้ว่า จี กรุ๊ป จะไม่มีผลประโยชน์ทางธุรกิจใด ๆ ในอุตสาหกรรมบันเทิง แต่พวกเขาก็มีอิทธิพลในประเทศค่อนข้างมาก มันจะง่ายสำหรับพวกเขาที่จะทำให้ใคร ๆ เป็นดารา ตราบเท่าที่พวกเขาเต็มใจจ่ายอย่างสมราคา อย่าดูถูก กู โรลโรล ด้วยเช่นกัน เธอใช้ชื่อตระกูล ทัง เพื่อใช้เวลาสองสามปีที่ผ่านมาในการติดต่อกับนักเคลื่อนไหวและนักข่าวที่มีอิทธิพลคนอื่น ๆ มันคงไม่ยากสำหรับเธอ เพื่อทำการคัมแบ็ค”

ซอง อันยี ขมวดคิ้วเมื่อเธอได้ยินการวิเคราะห์ของเพื่อนของเธอและถามว่า "เราจะทำยังไงดี? เราแค่ยืนดูเธอคัมแบ็คในวงการงั้นเหรอ?"

"ใช่ เราจะทำแค่นี้ก่อนในตอนนี้" ทัง โรลชูว พูดด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ ขณะที่เธอกระพริบตามองที่เพื่อนของเธอ

ซอง อันยีมองไปที่เธออย่างสงสัยและถามว่า "ทำไมแกดูสงบจัง?”

"ตามที่ฉันเคยพูดไปแล้ว เราต้องทำตามสถานการณ์ ฉันจะไม่สามารถหยุดเธอจากการแสดงละครคัมแบ็คของเธอได้เนื่องจาก จี กรุ๊ป จะสามารถเดินผ่านไปได้เร็วเกินกว่าที่ฉันจะตอบโต้ได้ ดังนั้น..." เธอหยุดอย่างรวดเร็วก่อนที่จะยิ้มอย่างสดใส "ฉันจะรอให้เธอกลับมาตอนนี้ ไม่จำเป็นต้องทำให้เธอผิดหวังอีกต่อไปอย่าลืมเธอมีชื่อเสียงที่ไม่ดีแบบนี้ ตอนนี้คงไม่ใช่เรื่องง่ายที่เธอจะได้รับความนิยมอย่างมากมายในกรณีนี้รอโอกาสที่เหมาะสมเวลาอยู่ข้างเรา"

"ถูกต้องแล้ว! ขอให้เธอสนุกไปกับมันก่อนเถอะ" ซอง อันยีพูด

พวกเขาทิ้งหัวข้อนี้ หลังจากทำความเข้าใจร่วมกันแล้ว ซอง อันยีให้เพื่อนของเธอตบไหล่และอุทานด้วยความโล่งใจ "โรลชูว ฉันดีใจที่เห็นว่าแกกลับมายืนได้อีกครั้ง ฉันกังวลว่าแกจะพังไปแล้วเพราะสิ่งที่ จี ยินเฟง ทำ”

“อย่าดูถูกฉัน ทำไมฉันต้องเอาชนะผู้ชายที่หักหลังฉัน ฉันต้องบอกว่าฉันรู้สึกขอบคุณเขา เพราะไม่งั้นฉันคงจะไม่ได้เจอคนอื่นที่ดีกว่าเขา” เธอพูด ริมฝีปากของเธอโค้งลงเล็กน้อยเมื่อเอ่ยถึง ลู ชินจิน

ซอง อันยีพยักหน้าเห็นด้วย “ถูกต้อง ฉันต้องบอกว่าสามีของแกหน้าตาดีมาก จี ยินเฟง เทียบกับเขาไม่ได้เลย”

ทัง โรลชูว ยิ้มและพูดว่า "ฉันเห็นด้วย"

ซอง อันยี อดไม่ได้ที่จะอุทาน "ฉันหวังว่าฉันจะได้เจอคนแบบเขาเหมือนกัน!"

"เป็นอะไรหรือเปล่? แกกำลังมองผู้ชายอยู่งั้นเหรอ?"

"ใช่ เขาไม่ได้ครึ่งของคุณลู ฉันอยากจะเปลี่ยนเขาเป็นคนใหม่" เธอพูดแบบติดตลกพร้อมกับยิ้มสดใส

ทัง โรลชูว ไม่ได้จริงจังกับคำพูดเธอเพราะเธอปัดมันเป็นเรื่องตลก เธอหัวเราะและส่ายหัว แต่ไม่ได้พูดอะไรอีก

เธอไม่ได้สังเกตเห็นแสงที่เกิดขึ้นในดวงตาของ ซอง อันยี ขณะที่เธอพูดคำเหล่านั้นก่อนหน้านี้

จู่ ๆ หลี่ น่า ก็โผล่ออกมาจากห้องผู้บริหารในขณะที่พวกเขากำลังคุยกันอย่างมีความสุขและเดินตรงไปที่ ทัง โรลชูว

"สวัสดี" ทัง โรลชูว และ ซอง อันยี ทักทายเธออย่างรวดเร็ว

หลี่ น่า ยอมรับการทักทายของพวกเธอด้วยการพยักหน้าและพูดอย่างเคร่งขรึมว่า "คืนนี้จะมีการรวมตัวของทีมผู้บริหาร และมีการเชิญสี่คนไปที่แผนกสื่อ พวกคุณทั้งสองอยู่ในรายชื่อ ดังนั้นไปที่นั่นด้วยกันหลังเลิกงาน "

"รวมพลคณะผู้บริหาร?"

ทัง โรลชูว และ ซอง อันยี ชะงักงันด้วยความประหลาดใจและถามอย่างสงสัยว่า "คำเชิญจะให้เฉพาะพนักงานระดับบริหารเท่านั้นไม่ใช่เหรอ? ทำไมเราถึงได้รับเชิญ?"

"นี่คือคำแนะนำจากฝ่ายบริหาร" หลี่ น่า กล่าว เธอไม่ได้อธิบายเพิ่มเติม แต่ดูเหมือนเธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่างเมื่อเธอจ้องมองไปที่ ทัง โรลชูว

ทัง โรลชูว ขมวดคิ้ว เธอเฝ้าดูการแสดงออกของ หลี่ น่า และต้องการดูต่อไปเมื่อ หลี่ น่า หันหลังและจากไป "ไม่ว่าในกรณีใด อย่าลืมมางานในคืนนี้" เธอพูด

ซอง อันยี พูดทันทีว่า "ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีกับเรื่องนี้"

ทัง โรลชูว มองไปที่เพื่อนของเธอและเห็นด้วยขณะที่เธอเม้มริมฝีปากของเธอ "ฉันด้วย"

“เราปฏิเสธคำเชิญได้หรือเปล่า? ไม่ฉันไม่อยากไป” ซอง อันยี พูดด้วยรอยยิ้มเบี้ยวและขมวดคิ้ว

ทัง โรลชูว มองไปที่เพื่อนของเธอและพูดอย่างเย็นชา "แกกล้าขัดคำสั่งของผู้บริหารไหมล่ะ?"

ซอง อันยี ถอนหายใจและพูดว่า "ไม่"

“ไปกันเถอะ ไม่มีอะไรต้องกลัวเพราะมันเป็นเพียงการรวมตัวกัน พวกนั้นคงรังแกพวกเราไม่ได้หรอก”

ทัง โรลชูว ซอง อันยี หลี น่า และลู เส้าหลิน ได้เดินทางไปรวมตัวกันหลังเลิกงานในเย็นวันนั้น

ห้องกว้างมากมีโต๊ะกลมสองตัวนั่งได้มากกว่าสามสิบคน พวกเขาเห็นว่าหลายคนมาถึงแล้ว เมื่อพวกเขาเข้าไปในห้อง พวกเขาบอกได้ว่าคนเหล่านี้ล้วนเป็นผู้บริหารระดับสูงของ บริษัท ผลงานเป็นที่น่าประทับใจ

ซอง อันยี หายใจเข้าลึก ๆ จับแขนของทัง โรลชูว และพูดอย่างประหม่า "ขาของฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะแข็ง"

ทัง โรลชูว จับมือเธอแล้วพูดเบา ๆ ว่า "นี่แปลกมาก ทุกคนในปัจจุบันเป็นผู้จัดการหรือผู้ช่วยผู้จัดการแล้ว เรามาทำอะไรที่นี่กันเหรอ?"

"นั่นคือเรื่องจริงเกิดอะไรขึ้น?"

“ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน” เธอพูดขณะส่ายหัว แต่เธอก็ยังคงนิ่งเงียบและพูดว่า "ลองสังเกตสถานการณ์และหลีกเลี่ยงการพูดเว้นแต่จำเป็น เราจะต้องปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ตามนั้น"

“โอเค ตามนั้น”