คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 97

เป็นพรสวรรค์ที่เธอคาดหวังไว้สูง กู โรลโรล จะเอามาเปรียบเทียบกับเธอได้อย่างไร?

เนื่องจากการตัดสินใจไปทำธุระในนาทีสุดท้าย ทัง โรลชูว จึงกลับบ้านในเวลากลางคืน เธอต้องการทำอาหารเย็นที่ดีต่อสุขภาพสำหรับ ลู ชินจิน

เวลาประมาณ 19.00 น. ลู​ ชินจิน ก็เข้ามาในบ้าน เมื่อได้ยินเสียงมาจากห้องครัวเขาจึงเข้าไปดู

ทัง โรลชูว กำลังหั่นเนื้อและบนเตาข้าง ๆ เธอมีหม้อซุปเดือด เธอกังวลและเผลอตัดนิ้วตัวเอง เลือดพุ่งออกมา

เธอร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ ก่อนที่เธอจะวางลงใต้น้ำ มือใหญ่ ๆ คว้ามือของเธอแล้วดึงไปที่ก๊อกน้ำ

“กลับมาแล้วเหรอ?”

ทัง โรลชูว ยิ้มหวานขณะที่เธอเม้มริมฝีปากของเธอที่ชายคนนั้น

ลู ชินจิน มองไปที่เธอและรีบปิดเตา จากนั้นเขาก็ดึงเธอเข้าไปในห้องนั่งเล่นดึงชุดปฐมพยาบาลนั่งลงข้าง ๆ เธอแล้วเริ่มทำแผล

นิ้วยาวของเธอขาวและอ่อนโยน มีความสวยงามและรู้สึกเรียบเนียน เมื่อพิจารณาจากนิ้วของเธออาจบอกได้โดยตรงว่าเธอไม่ต้องทำงานบ้าน แต่ตอนนี้เธอมีบาดแผลที่นิ้ว

หัวใจของ ลู ชินจิน เจ็บปวด เขาสั่งเธออย่างถือวิสาสะ "คราวหน้าคุณไม่ต้องก้าวเข้ามาในครัว แค่สั่งให้ใครก็ได้ทำอาหารแทน"

แก้มของ ทัง โรลชูว เริ่มไหม้และเปลี่ยนเป็นสีแดงที่มีเสน่ห์ เธอเปลี่ยนหัวข้ออย่างเมามัน “แล้วอาหารเย็นล่ะ? ฉันมาได้แค่ครึ่งทาง แล้วฉันก็...ฉันหิวแล้ว”

เธอตบท้องแบนของเธอและมันก็บ่น ดูเหมือนว่าเธอจะหิวจริง ๆ

ลู ชินจิน คิดเกี่ยวกับมัน เขาผละเธอออกไปข้าง ๆ แล้วลุกขึ้นยืน เขาม้วนแขนเสื้อแล้วพูดว่า "ให้ผมทำเถอะ"

ลู ชินจิน เห็นความลำบากใจของเธอและหัวเราะเบา ๆ อย่างไม่สามารถควบคุมได้ จากนั้นเขาก็เริ่มเดินไปที่ห้องครัว

หลังจากนั้นไม่นาน ทัง โรลชูว ก็ไม่สามารถต้านทานกลิ่นหอมที่มาจากห้องครัวได้และเธอก็เดินเข้าไปในนั้น