ความรักสีคราม นิยาย บท 101

วิเวียนไม่ได้คิดว่าฟินนิคจะถามเธอแบบนั้น เธอชะงักไปนิดนึงก่อนจะตอบว่า “ตอนนั้นฉันก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ฉันแค่จะเข้าไปห้ามผู้ชายคนนั้น ฉันไม่คิดว่าเขาจะบ้าและหันมาทำร้ายฉันเหมือนกัน”

ฟินนิคจ้องตาเขม็ง แต่เขาไม่พูดอะไร

“แต่ดีแล้วที่คราวนี้ฉันช่วยฟาเบียนไว้ได้” ประกายระยิบระยับที่อธิบายไม่ถูกปรากฏขึ้นในดวงตาของเธอ ราวกับว่าเธอนึกอะไรขึ้นมาได้ “อย่างน้อยฉันก็ไม่ต้องรู้สึกอีกต่อไปว่าฉันยังเป็นหนี้เขาอยู่”

ฟินนิคมองหน้าเธอเมื่อได้ยินแบบนั้น “เป็นหนี้เขาเหรอ”

"ใช่ " วิเวียนพยักหน้า “ฉันมีปัญหาเรื่องเงินตอนที่ฉันกำลังเรียน ฉันทั้งทำงานและขอทุนการศึกษามาตลอด และฟาเบียนก็คอยแอบช่วยเหลือฉันไว้มาก”

ราเชลเลี้ยงดูวิเวียนมาตามลำพัง ตัวเธอเองสุขภาพไม่ดีมาก เมื่อตอนที่วิเวียนเข้ามหาวิทยาลัย ราเชลไม่สามารถหาเงินมาจ่ายค่าเล่าเรียนและค่าใช้จ่ายของลูกสาวได้

นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้วิเวียนมาสมัครขอทุนการศึกษาและทำงานไปด้วยในขณะที่เรียนอยู่ แต่นักเรียนในวิทยาลัยแซดล้วนมีความสามารถ จึงเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะมีโอกาสได้ทุนหรือหางานทำ

แต่ถึงเธอจะมีผลการเรียนปานกลาง แต่เธอก็สามารถคว้าทุนการศึกษาที่ดีที่สุดมาได้ตลอด นอกจากนี้เธอมักจะ “ประจวบเหมาะ” ได้งานที่สบายแต่เงินดี

ย้อนกลับไปในตอนนั้น เธอคิดเอาเองว่าพระเจ้าโปรดปรานเธอ แต่ตั้งแต่ที่เธอรู้ว่าฟาเบียนเป็นลูกชายของตระกูลนอร์ตัน เธอถึงได้รู้ความจริง—ฟาเบียนเป็นคนที่คอยช่วยเหลือเธออยู่เบื้องหลังมาตลอด

วิเวียนไม่ชอบเป็นหนี้บุญคุณใคร โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนนี้ที่เธอยังไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับความสัมพันธ์ของเธอกับฟาเบียน

แต่การที่เธอช่วยชีวิตเขาในครั้งนี้ เธอถือว่าตัวเองได้ตอบแทนบุญคุณเขาไปแล้ว

ต่อจากนี้ไป ไม่ว่าจะเป็นความช่วยเหลือที่เธอเคยเป็นหนี้เขาในวัยเด็กและความเจ็บปวดที่เขาทำกับเธอจะถูกลบออกจากความทรงจำ

วิเวียนหมกมุ่นอยู่กับความคิดของตัวเองจนไม่ได้สังเกตว่าฟินนิคกำลังมองเธอด้วยแววตาที่สิ้นหวัง

ตอนนั้นเธอเป็นหนี้ฟาเบียนหรือ

ฟินนิคไม่สามารถอธิบายความรู้สึกของตัวเองได้

ฉันเข้ามาในชีวิตเธอช้าเกินไปหรือเปล่า