ความรักสีคราม นิยาย บท 106

ความรู้สึกที่เรียกว่าความรักผุดขึ้นในหัวใจของฟินนิคเมื่อเขามองดูหน้าที่แดงก่ำของวิเวียน เขาเลิกคิ้ว “แบบไหน”

“แบบว่า 'ฉันเป็นคนทำทุกอย่าง'...” เสียงของวิเวียนขาดหายไปขณะที่เธอก้มศีรษะลงต่ำ

ฟินนิคหัวเราะเบาๆ ขณะที่เขาใช้นิ้วโป้งเชยคางของวิเวียน “ผมจริงจังกับสิ่งที่ผมพูด ผมควรจะเป็นคนนำ เว้นเสียแต่ว่า...คุณสนใจจะลองดูไหม”

“ม-ไม่จำเป็น” เหมือนหนูที่โดนเหยียบหาง เธอกระโดดและวิ่งไปที่ตู้เสื้อผ้า “ฉ-ฉันจะไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้ ล่ะนะ"

พูดจบเธอก็รีบคว้าผ้าเช็ดตัวด้วยมือซ้ายแล้วรีบเข้าห้องน้ำ

ในห้องน้ำวิเวียนจ้องมองใบหน้าสีแดงก่ำของเธอในกระจก

บ้าจัง

เธอเอามือปิดหน้า

วิเวียน วิลเลี่ยม ทำไมฉันถึงไม่รู้ประสีประสาอะไรเลย ทั้งหมดที่ฟินนิคทำไปก็แค่เล่นตลกกับฉันนิดหน่อยเอง ทำไมฉันถึงต้องแสดงท่าทีตื่นเต้นขนาดนี้ ปัญญาอ่อน

แม้ว่าแขนของวิเวียนจะได้รับบาดเจ็บ แต่ห้องน้ำของฟินนิคมีการติดตั้งฝักบัวไฮเทคไว้อย่างดี เธอสามารถปรับระยะของน้ำที่ไหลลงมาได้ เธออาบน้ำอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้แผลเปียกน้ำ

หลังจากอาบน้ำเสร็จและเดินออกจากห้องน้ำ เธอเห็นฟินนิคนั่งนิ่งเงียบอยู่ที่ระเบียง

วิเวียนใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมจนแห้ง เธอกำลังจะบอกเขาว่าถึงคิวของเขาต้องไปอาบน้ำแล้ว แต่หลังจากเดินเข้าไปใกล้เขาอีกสองสามก้าวเธอหยุดเดิน

เธอเห็นของชิ้นหนึ่งอยู่ในมือของฟินนิค และเขากำลังจ้องมองมันด้วยอาการงุนงง

เมื่อเห็นประกายเจิดจ้าภายใต้แสงจันทร์ วิเวียนจำของชิ้นนั้นได้ทันที

มันเป็นสร้อยคอเส้นนั้นอีกแล้ว

วิเวียนเคยเห็นสร้อยคอเส้นนี้หลายครั้ง ทุกครั้งฟินนิคจะถือมันไว้ราวกับเป็นสิ่งของมีค่าและจ้องมองมันด้วยความงุนงง

วิเวียนกลืนคำพูดที่ติดอยู่ที่ปลายลิ้นของเธอ และเปลี่ยนไปมองฟินนิคอย่างเงียบๆ แทน

คืนนี้พระจันทร์สว่างสดใส สีหน้าของฟินนิคแตกต่างจากสีหน้าที่เขาแสดงออกมาให้เห็นบ่อยๆ อย่างมากราวกับว่าเป็นคนละคน

สีหน้าของเขาที่แสดงออกมามันมีทั้งความปรารถนา ความเสียใจและความสิ้นหวังผสมปนเปกัน

ขอดูแค่ครั้งเดียวเอง