ความรักสีคราม นิยาย บท 1086

หญิงสาวเดินเข้าไปหาผู้เป็นแม่ของสามีอย่างช้าๆ ทุกอย่างช่างดูคุ้นตาเธอเสียเหลือเกิน เพราะเธอมักจะเห็นฉากเหล่านี้ในละครหลังข่าว นี่คงเป็นวิธีที่พวกคนรวยทำกันสินะ อย่างแรกที่พวกเขาจะทำคือส่งยิ้มให้แล้วขอร้องให้นางเอกออกจากชีวิตไป และหากฝ่ายหญิงไม่ยอมทำตาม เรื่องจะดำเนินต่อว่าเธอคนนั้นจะเจอกับภัยอันตรายมากมายที่จะตามมา

การที่เธอรู้สึกคุ้นชินกับทุกอย่าง อาจเป็นเพราะบางทีหญิงสาวดูละครน้ำเน่าในทีวีเยอะเกินไป ในตอนนี้ ท่าทีของเธอช่างดูสงบ และรอยยิ้มที่แสดงท่าทีสุภาพได้ฉายขึ้นบนใบหน้าของหญิงสาวในทันใดนั้น

ทางฝั่งเฮเธอร์ก็รู้สึกพึงพอใจกับการแสดงออกของลูกสะใภ้คนนี้ ซึ่งต่างจากตอนแรกที่หญิงสาวทำตัวห่างเหินและเมินเฉย แต่ในตอนนี้ หญิงสาวกลับโต้ตอบเธอด้วยรอยยิ้มโดยไม่สนใจว่าผู้เป็นแม่สามีจะปฏิบัติกับเธออย่างไร จะว่าไปเธอช่างดูเป็นคนจริงใจเหมือนกันนะ

“ฮันน่า ฟาเบียน พวกเธอแต่งงานกันแล้ว ดังนั้นนับว่าเธอก็เป็นคนในตระกูลนอร์ตันเช่นกัน ขอให้ใช้ชีวิตกับลูกชายฉันอย่างมีความสุขนะ พยายามอย่าทะเลาะกันล่ะ จำไว้ว่าไม่ว่าจะมีอุปสรรคใดๆ คู่ชีวิตย่อมสามารถฝ่าฟันไปด้วยกันได้เสมอ” คนเป็นแม่แนะนำคู่สามีภรรยา

เฮเธอร์พูดในฐานะคนที่เคยอาบน้ำร้อนมาก่อน ในขณะที่เธอพูด เธอก็ได้เอื้อมมือไปจับมือหญิงสาวตรงหน้าไว้เบาๆ พลางหัวเราะและกล่าวชมลูกสะใภ้ว่า “มือของเธอช่างนุ่มดีนะ ไม่เห็นเหมือนมือของฉันสมัยสาวๆ เลย”

ฮันน่าไม่นึกเลยว่าท่าทีของแม่สามีจะเปลี่ยนไปเป็นเช่นนี้ เธอนึกภาพเหตุการณ์มากมายที่บางทีฟาเบียนอาจจะเปลี่ยนใจแม่ตัวเองได้ แต่เธอเดาว่าหากเป็นเช่นนั้นคนเป็นแม่คงลังเลไม่น้อยที่จะยอมรับเธอ แต่ความเป็นจริงตอนนี้ แม่ของเขากลับไม่แสดงท่าทีลังเลใดๆ ถ้าเป็นเช่นนี้หญิงสาวคิดว่าเฮเธอร์คงไม่สั่งให้ลูกชายหย่ากับเธอแล้วล่ะ

สีหน้าของฮันน่าได้เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ นั่นอาจเป็นเพราะเฮเธอร์ชมเรื่องมือของเธอ รอยยิ้มของเธอกว้างขึ้น แล้วแววตาเริ่มฉายความดีใจ พลางเอ่ยขึ้นว่า “คุณแม่ชมกันเกินไปแล้วค่ะ หนูเขินเลย”

แม่ของชายหนุ่มในตอนนี้ช่างดูเป็นมิตรและโอบอ้อมอารีในขณะที่เธอยิ้มตอบหญิงสาว ไม่นานเธอก็หันไปมองทางฝั่งลูกชายก่อนจะหันกลับมาสนใจหญิงสาวตรงหน้าต่อ เธอบีบมือหญิงสาวไว้เบาๆ ก่อนที่จะปล่อยมือคู่นั้นให้เป็นอิสระ

เฮเธอร์ได้ถอดสร้อยข้อมือที่เธอกำลังใส่อยู่ออกก่อนที่จะยื่นมือไปหาลูกสะใภ้อีกครั้ง แต่ในครั้งนี้เธอจับข้อมือของหญิงสาวแทนที่จะเป็นมือ ผู้เป็นแม่ได้สวมสร้อยไปที่ข้อมือของฮันน่าโดยที่ไม่รอให้หญิงสาวได้เอ่ยอะไร สีหน้าของผู้เป็นแม่บ่งบอกว่าเธอมีความสุขมากแค่ไหน แม้ว่าน้ำเสียงของเธอจะเอ่ยขึ้นด้วยความจริงจัง

“ฮันน่า ฉันมอบสร้อยเส้นนี้ให้กับเธอเพราะเธอเป็นลูกสะใภ้ของครอบครัวนอร์ตัน สร้อยเส้นนี้แม่สามีของฉันได้ให้มาและฉันจะมอบมันต่อให้เธอ ไม่ได้แพงอะไรมากมายหรอกแต่เป็นสร้อยที่ครอบครัวนอร์ตันส่งต่อกันให้คนรุ่นหลัง”