ความรักสีคราม นิยาย บท 1087

“เอาล่ะ แม่ต้องไปทำอย่างอื่นต่อเลยไม่สะดวกอยู่ทานข้าวด้วย” ผู้เป็นแม่เอ่ยออกมา น้ำเสียงของเธอเป็นมิตรมากขึ้นบ่งบอกว่าเธอเริ่มเอ็นดูลูกสะใภ้คนนี้เสียแล้ว

“อ้อ จะกลับแล้วเหรอคะ พอดีหนูเพิ่งเตรียมซุปไว้ให้คุณแม่น่ะค่ะ”

เธอคงต้มซุปเสียเปล่าแล้วล่ะ แต่อย่างไรอาจจะเป็นการดีแล้ว เพราะหากร่วมทานอาหารโต๊ะเดียวกันขึ้นมา อาจจะต้องกระอักกระอ่วนใจกันเปล่าๆ

ฮันน่าพอจะดูออกว่าแม่ของชายหนุ่มมีท่าทีที่เปลี่ยนไปแล้ว แต่อย่างไรเธอก็ยังมีความกังวล เพราะหญิงสาวก็ยังไม่รู้ชะตากรรมว่าเรื่องของทั้งเธอและฟาเบียนจะจบลงอย่างไร หากทั้งเราจบลงด้วยการหย่า คงน่าอึดอัดใจไม่น้อยถ้าฉันไปบังเอิญเจอแม่ของฟาเบียนหลังจากการเลิกรา ฉะนั้นหญิงสาวคิดว่ามันคงจะดีกว่าถ้าหากเธอไม่สานสัมพันธ์กับแม่ของชายหนุ่มไปมากกว่านี้

เมื่อการพูดคุยจบลง ทั้งฟาเบียนและฮันน่าเดินไปส่งเฮเธอร์ที่ประตู เมื่อแม่ชายหนุ่มได้กลับไปเป็นที่เรียบร้อย ทั้งสองก็กลับเข้ามาในบ้าน ฮันน่าตัดสินใจถอดสร้อยข้อมือออกโดยทันที

หญิงสาวยื่นมันกลับไปให้ชายหนุ่ม ริมฝีมือสีแดงระเรื่อได้เอ่ยขึ้นว่า “นี่ค่ะ”

ฟาเบียนมีท่าทีตกใจกับการกระทำของผู้เป็นภรรยา รอยยิ้มจางๆ ได้แสดงอารมณ์ความรู้สึกที่หลากหลาย เขาตอบกลับไปว่า “แม่ผมมอบให้คุณ แล้วคุณเอามาให้ผมทำไม? เธอไม่ได้ให้ผมสักหน่อย”

ฮันน่าพูดไม่ออกหลังจากได้ยินชายหนุ่มพูดดังนั้น แม่ของคุณให้ฉันมา แล้วถ้าในภายภาคหน้าเราหย่ากันล่ะ? ถึงตอนนั้นคุณจะขอให้ฉันคืนสร้อยให้ไหม? ทุกอย่างคงจะไม่เหมือนเดิมและคงจะดีกว่าถ้าหากฉันคืนให้คุณในตอนนี้เสียเลย

“ฉันเก็บมันไว้ไม่ได้หรอกค่ะ ถ้ามันเกิดถลอกหรือขาดขึ้นมาล่ะ? ฉันรับผิดชอบกับสิ่งที่ตามมาไม่ไหวหรอก” ฮันน่ายกเหตุผลให้ชายหนุ่มฟัง ถ้าหากเราเลิกรากันและฉันเผลอทำมันพัง แล้วแม่ของคุณมาขอสร้อยคืนขึ้นมาล่ะ? ฉันจะเอาที่ไหนไปคืน เธอคงสาปแช่งฉันเป็นแน่

“ผมไม่สนหรอก หากคุณยังยืนกรานที่จะคืนผม ผมก็จะเอามันไปคืนแม่ และบอกว่าคุณไม่อยากได้สร้อยเส้นนี้” ฟาเบียนตอบกลับมาอย่างลอยหน้าลอยตา รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ได้ปรากฏขึ้นในขณะที่เขากำลังยั่วยุหญิงสาวอย่างเปิดเผย ใช่แล้วล่ะ ผมทำตัวไม่มีเหตุผลและไร้ยางอาย แล้วคุณจะทำอะไรได้? กัดผมงั้นเหรอ?

ฮันน่าอ่านสีหน้าและคำพูดคำจาของชายหนุ่มออกอย่างทะลุปรุโปร่ง เขาไม่ทำตัวเยอะไปหน่อยงั้นเหรอ?

ฮันน่าจึงบ่นออกไปว่า “ฟาเบียน คุณมันช่างหน้าด้านหน้าทน”

ชายหนุ่มไม่ได้ถือสาที่หญิงสาวโมโห เขาเพียงมุ่งหน้าไปทางห้องทำงานหลังจากตอบกลับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงเมินเฉยว่า “คุณบอกใช่ไหมว่าทำซุปไว้? แม่ผมกลับแล้วงั้นผมขอทานแทนแล้วกัน ตอนนี้ผมจะไปห้องทำงานก่อน ถ้าเตรียมเสร็จแล้วเรียกผมด้วยล่ะ”

เธอบ่นเขาในใจ คุณไม่ได้จ้างฉันมาเป็นสาวใช้เสียหน่อย แต่คุณแต่งงานกับฉัน แล้วทำไมฉันจะต้องมาคอยดูแลคุณทุกวันด้วย? คุณไม่ได้เป็นง่อยแล้วทำไมฉันต้องมาทำอาหารให้คุณด้วยเนี่ย?