ความรักสีคราม นิยาย บท 1089

ฮันน่าจึงวิ่งตามไป ทันใดนั้น เธอเห็นว่าร่างของหญิงสาวได้กำลังย่างก้าวเข้าไปในลิฟต์และในที่สุดประตูทั้งสองบานก็ได้เคลื่อนปิดลง หญิงสาวเลยไม่อาจรู้ได้ว่าผู้หญิงปริศนาคนนั้นคือใคร

ฮันน่าถอนหายใจอย่างนึกเสียดายว่าเธอกำลังจะรู้คำตอบอยู่แล้วเชียว แต่ก็ต้องพลาดไปจนได้

เธอจึงเดินไปที่ห้องบรรณาธิการอาวุโสและยื่นเอกสารให้เขาด้วยสภาพจิตใจที่ยังคงหนักอึ้งเกินกว่าที่จะบรรยายได้ “อันนี้คือข้อมูลที่รวบรวมจากคำสัมภาษณ์ของคุณซาเวียร์ แจ็คสันค่ะ” ฮันน่ารายงานออกไป “โปรดช่วยลองอ่านดูก่อนนะคะ ถ้าหากมีอะไรให้ฉันแก้ไขเพิ่มเติม บอกได้เลยค่ะ”

บรรณาธิการอาวุโสพยักหน้าตอบรับ ก่อนที่จะรับแฟ้มเอกสารที่หญิงสาวตรงหน้าส่งให้มาอ่านอย่างตั้งใจ

เมื่อเห็นใบหน้าจริงจังของบรรณาธิการอาวุโส ฮันน่าก็อดไม่ได้ที่จะกังวลใจ เพราะการสัมภาษณ์ครั้งนี้คือการตัดสินโชคชะตาว่าเธอจะยังรักษาหน้าที่การงานต่อไปได้หรือไม่ หลังจากที่เคยอยู่ในเหตุการณ์เช้าวันนั้น เธอเองก็ไม่กล้าที่จะปล่อยให้การสัมภาษณ์คุณซาเวียร์ครั้งนี้พังไม่เป็นท่าได้

หญิงสาวภาวนาอยู่เงียบๆ เธอขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี

ไม่นาน บรรณาธิการอาวุโสก็ได้อ่านสิ่งที่เธอยื่นให้เสร็จและหันกลับมามองหญิงสาวตรงหน้า ในตอนนี้ไม่อาจรู้ได้เลยว่าเขารู้สึกอย่างไร จะพอใจหรือโมโหนั่นเป็นปริศนาที่ยากจะหาคำตอบ เพราะเขายังคงนั่งนิ่งและไม่เอ่ยสิ่งใดออกมา

ฮันน่ารู้สึกราวกับว่าเธอกำลังยืนอยู่หน้าปากเหว เหงื่อได้เริ่มซึมและไหลลงมาที่หน้าผากของเธอ

ได้โปรดพูดอะไรสักอย่าง อะไรก็ได้แม้แต่จะเอ่ยปากไล่ฉันออกก็บอกมาเถอะ ทำไมเขาถึงทำให้ฉันยืนทรมานท่ามกลางความเงียบเช่นนี้ล่ะ? หญิงสาวรู้สึกกังวลใจเป็นอย่างมากในตอนนี้

ทันใดนั้น ชายตรงหน้าก็ได้หัวเราะขึ้นอย่างเสียงดัง หญิงสาวจึงตกใจกับปฏิกิริยาของเขาก่อนจะได้ยินชายดังกล่าวเอ่ยว่า “ฮันน่า คุณทำได้ดีมาก ผมพอใจกับผลงานของคุณ”

ฮันน่าแตะที่หน้าอกของเธออย่างพยายามสงบสติอารมณ์ตนเอง เธอหันไปมองบรรณาธิการอาวุโส และอดไม่ได้ที่จะบ่นออกไป “ฉันไม่สามารถอ่านสีหน้าคุณออกได้เลยว่าตอนนั้นคุณคิดอะไร และการที่คุณไม่พูดอะไรออกมาสักคำ นั่นทำให้ฉันกลัวมาก”

หลังจากบรรณาธิการอาวุโสได้ยินเธอบ่นเช่นนั้นเขาจึงยิ้มกว้างขึ้นอีก ก่อนจะตอบกลับว่า “ตอนนั้นผมกำลังคิดว่าคุณช่างโชคดีจริงๆ ส่วนตอนนี้ผมคิดว่าผมควรรายงานเรื่องผลงานของคุณให้เจ้านายผม ผมจะเสนอให้คุณเป็นบุคคลต้นแบบของบริษัท และมากไปกว่านั้นคือจะเลื่อนตำแหน่งให้คุณเป็นหัวหน้านักข่าว ซึ่งแน่นอนว่าคุณจะได้รับเงินเดือนและโบนัสเพิ่มขึ้น”

ได้ยินดังนั้น ฮันน่าถึงกับรู้สึกมึนงง ฉันกลายเป็นคนโชคดีได้อย่างไร? เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? ถึงฉันจะทำผลงานเรื่องการสัมภาษณ์ได้ดีแค่ไหน แต่ก็ไม่น่าจะทำให้เขาถึงขั้นเลื่อนตำแหน่งฉันให้ เขากินยาหรืออะไรผิดสำแดงมาหรือเปล่า? ทำไมผลงานฉันถึงได้รับผลตอบรับเกินคาดขนาดนี้กันล่ะ?