ความรักสีคราม นิยาย บท 1158

“อืม! ผมก็คิดว่ามันดีมาก!” วินสันพยักหน้ารับ เห็นด้วยกับคำพูดของเฮเลนว่ามีความสมเหตุสมผล

เฮเลนถอนหายใจ ลูบหัววินสันอย่างเอ็นดู “เป็นเด็กหนุ่มที่ฉลาดจริงๆ เลยนะ!”

“โอ๊ย! ถ้าเขาจะบอกฉันซักนิดว่าเกี่ยวข้องกับเธอยังไง ฉันคงไม่ต้องกระวนกระวายอยู่แบบนี้!” เจสันพึมพำกับตัวเองอยู่ในลิฟต์

หลังจากที่เจสันพาซาเวียร์ไปยังวอร์ดที่ฮันน่าพักฟื้นอยู่ เขารู้สึกผวาเล็กๆ เมื่อเห็นสายตาของฟาเบียนที่มองมาอย่างหน้าตาเฉย ทำให้เขาต้องรีบหนีออกจากวอร์ดและเดินเป็นหนูติดจั่นอยู่บริเวณล็อบบี้ และเมื่อเจสันคิดว่าผู้ชายคนนั้นน่าจะกลับไปแล้ว เขาก็วกกลับไปที่วอร์ดอีกครั้ง

หมอนั่นเป็นใครกันนะ? ถึงทำให้ฟาเบียนเป็นฟืนเป็นไฟได้ขนาดนั้น? ฉันไม่เคยเห็นฟาเบียนน่ากลัวขนาดนั้นมาก่อน! ท่าทางของเขาน่ากลัวกว่าพ่ออีก! ฮึ แค่คิดก็ขนลุกแล้ว! เมื่อเจสันนึกถึงสีหน้าบูดบึ้งของฟาเบียน มันก็อดไม่ได้ที่เขาจะรู้สึกเย็นวาบที่สันหลังและสงสัยว่าเขาจะหยุดขนลุกแบบนี้ได้หรือยัง

เชอะ ความผิดของผู้ชายคนนั้นล้วนๆ เลย! ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าเขาเป็นใคร หลังจากที่มาทำให้ฉันต้องลำบากอย่างนี้! ฉันจะไม่ยอมให้เขาอยู่เป็นสุขแน่! ขณะที่ลูบแขนไปมาเพราะโดนยุงกัด เจสันก็ตัดสินใจที่จะลงมือแก้แค้นไปด้วย

ในขณะที่เดินออกจากลิฟต์ เจสันก็ชนเข้ากับคนที่อยู่ข้างหน้าอย่างจัง

บ้าอะไรวะเนี่ย? จะซวยมันทั้งวันเลยหรือไง? แม้ว่าเจสันจะก่นด่าอยู่ในใจ แต่เขาก็ยังก้มลงขอโทษคนที่เขาชน “ผมขอโทษครับ!”

เพราะเจสันได้รับการศึกษาอย่างเข้มงวดตั้งแต่ยังเด็ก เขาเลยสามารถทำตัวได้สมกับเป็นชายหนุ่มที่มีอารยธรรม

"ไม่เป็นไรครับ" คนที่เจสันบังเอิญเดินชนคือพ่อบุญธรรมของฮันน่า—เฮนดริก

"เอ๊ะ?" เจสันอ้าปากค้างเมื่อเห็นชายคนนั้น เขาสังเกตเห็นว่าตอนนี้พวกเขายืนอยู่นอกวอร์ดที่ฮันน่าพักฟื้นอยู่

ผู้ชายคนนี้มาทำอะไรอยู่นอกวอร์ดนี้นะ? แล้วทำไมถึงไม่เข้าไป? มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกันแน่? หยุดทำตัวลับๆ ล่อๆ ซะทีเถอะคุณ!