ความรักสีคราม นิยาย บท 1186

ฟาเบียนไม่ฟังคำเตือนของหญิงสาว “ใครอนุญาตให้คุณเรียกผมด้วยชื่อ?” เขาขยับตัวเขาหาร่างบางขึ้นอีกจนเธอเริ่มตกใจ

และเขาก็ขยับเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆ จนเธอรู้สึกถึงไอร้อนจากลมหายใจของเขาที่กำลังรดหน้าเธออยู่

“ฉัน…” ฮันน่าถึงกับพูดไม่ออก ฉันอยากจะสู้กลับแต่ก็กลัวว่าเขาจะทำอะไรฉัน หากฉันไปทำให้เขาโมโห… เขายิ่งไม่เหมือนคนอื่นเสียด้วย และตอนนี้ดูเหมือนว่าสิ่งที่ฉันคิดจะจริง…

“ว่าไง?” ฟาเบียนกดร่างบางลงก่อนที่จะบดริมฝีปากปากของเขาลงไปที่ริมฝีปากบาง โดยที่หญิงสาวไม่มีโอกาสได้โต้ตอบใดๆ

หญิงสาวไม่กล้าขัดขืนชายหนุ่ม เธอได้แต่ปล่อยให้เขาสอดลิ้นเข้ามาในปากเธอเพื่อตักตวงความหวาน

ระหว่างลิ้มรสริมฝีปากหญิงสาว ร่างหนาจึงเริ่มเอามือลูบไล้ไปตามร่างสวยและหยุดลงเมื่อมือของเขาไปสัมผัสหน้าอกหญิงสาว

ร่างบางตัวสั่นอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ขณะครางออกมาอย่างเคอะเขิน ทันใดนั้นเอง ใบหน้าหญิงสาวก็แดงก่ำราวกับเด็กแรกเกิด

เมื่อได้เห็นปฏิกิริยาของหญิงสาวเช่นนั้น อารมณ์ราคะในตัวชายหนุ่มยิ่งพลุ่งพล่านมากขึ้น ริมฝีปากหนาจึงบดขยี้ปากบางแรงขึ้นอีก พลางกวาดลิ้นไปมาทั่วโพลงปากของหญิงสาว

ฮันน่ารู้สึกตัวชาและว่างเปล่าจากการระดมจูบอันแสนเร่าร้อนของร่างหนา ด้วยอารมณ์ร่วมที่มีมากขึ้นเธอเองจึงจูบกลับไปอย่างไม่อาจห้ามตัวเองได้เช่นกัน

ฮันน่าสอดลิ้นเข้าไปในปากชายหนุ่มอย่างช้าๆ แต่ด้วยความกลัวและตกใจเธอจึงดึงออกมาทันที อย่างไรเสียหญิงสาวก็ไม่ละความพยายาม เธอสอดลิ้นเข้าไปครั้งแล้วครั้งเล่า จนเธอก็กล้าจูบเขาในที่สุด ในตอนนั้นเองเธอก็ได้รู้ว่าลิ้นของชายหนุ่มทำให้เธออบอุ่นเพียงใด

ระหว่างทั้งสองกำลังบรรจงจูบอย่างไม่มีท่าทีจะหยุด ชายหนุ่มกลับตัดสินใจระงับความใคร่ของตนไว้ ก่อนที่จะค่อยๆ ผละตัวออกจากหญิงสาว

การหยุดชะงักอย่างกะทันหันของร่างหนาเหมือนทิ้งหญิงสาวไว้กลางทาง เมื่อเธอเริ่มได้สติและรู้สึกปวดลิ้นจากการที่ถูกชายหนุ่มจูบ เธอจึงทำหน้าบึ้งตึงใส่เขาทันที แต่ก่อนที่เธอจะได้กล่าวอะไรออกไป สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นเป้ากางเกงของชายหนุ่มที่โด่งนูนขึ้นมา เห็นดังนั้นเธอจึงรีบหลับตาแน่นทันทีขณะที่ยังคงเขินอายกับสิ่งที่เห็นไปเมื่อครู่