ความรักสีคราม นิยาย บท 1206

เมื่อซาเวียร์จากไป เฮเลนถอนหายใจอย่างโล่งอกและในที่สุดก็ปล่อยเจสัน

“เธอบ้าหรือไง? มาห้ามฉันทำไม?” เจสันโวยวายอย่างเดือดจัดหลังหลุดจากการเกาะกุมของเธอ

“นายสิบ้า คิดจะทำอะไรน่ะ?” เฮเลนตอบตามจริง

“ฉันคิดจะทำอะไร? ก็ต่อยหมอนั่นไง มันควรจะรู้ตัวอยู่แล้วที่มาเกาะแกะภรรยาของฟาเบียน” เจสันตอบอย่างแข็งกร้าว ไม่อยากแสดงความขี้ขลาดออกมา แถมยังไม่คิดว่าตัวเองทำผิดด้วย

“ฉันล่ะอยากแหวกสมองนายดูจริงๆ ว่ามีอะไรอยู่ข้างใน คือนายน่ะเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ ทำไมถึงใช้กำลังอยู่เรื่อย?” เฮเลนตำหนิ

เจสันเดือดดาลเมื่อได้ยิน เธอกล้าดียังไงมาสั่งสอนฉัน ขนาดพ่อฉันยังไม่เคยพูดแบบนี้เลย!

“มาสิ มาแหวกเลย ถึงยังไงคนอย่างเธอก็ไม่มีวันเข้าใจ ฉันเป็นคนตรงไปตรงมา ทำไมต้องใช้สมองจัดฉากใส่ใครในเมื่อต่อยให้ร่วงเลยก็ได้?” เจสันพูดจบก็เอียงศีรษะท้าให้เฮเลนแหวกดูสมองของเขา

เฮเลนพูดไม่ออก เอาเถอะ หมอนี่เป็นทายาทของตระกูลโกลสไตน์ คงไม่ใช่คนโง่ แต่ตรรกะของเขามันช่าง…ผิดธรรมดา

เฮเลนเบะปากและไม่ต่อปากต่อคำ เธอเดินไปยังห้องพักผู้ป่วยของฮันน่า

“คุณแจ็คสันครับ เป็นไงบ้าง? คุณยังตอบตกลงกับคุณไหม? ผมทุ่มเทกับเรื่องนี้ไปเยอะ คุณจะพิจารณาให้ผมลางานสักสองวันได้ไหมครับ ผมจะได้มีเวลาพัก” ผู้ช่วยของซาเวียร์ถามอย่างสบายใจเพราะซาเวียร์กำลังยิ้มแย้ม

โชคร้ายที่ซาเวียร์กำลังยิ้มอย่างชิงชังตัวเองเพราะเขาถูกปั่นหัว ผู้ช่วยของเขาเคราะห์ร้ายที่พูดอะไรออกมาในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดแบบนี้

“ลางานสองวันเหรอ? เฮอะ! ฉันให้สองปีเลย!” ตอนแรกซาเวียร์ตั้งใจจะหักห้ามความขุ่นเคือง แต่พอได้ฟังผู้ช่วยก็เดือดดาลจนระงับอารมณ์ไม่อยู่

ครู่ต่อมาเขาก็ปาโทรศัพท์ลงพื้น