ความรักสีคราม นิยาย บท 127

วิเวียนอดไม่ได้ที่จะหันหน้าไปข้างนั้น พอทำอย่างนั้นก็เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของฟินนิคทำให้เธอตกใจไปชั่วขณะ

จากมุมนั้นเธอเห็นชัดเลยว่าขนตาของเขายาวและดกมากเพียงไร ยิ่งดวงตาดำขลับเหมือนหินอัคนีของเขาแล้ว เครื่องหน้าที่ทรงเสน่ห์ของฟินนิคคงทำให้สาวๆ ทุกคนรวมทั้งวิเวียนด้วยต้องอายไปเลย

ขณะที่เธอเฝ้าดูฟินนิคทำแผลให้เธออย่างตั้งอกตั้งใจ วิเวียนอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ฟินนิคคะขอถามอะไรหน่อยได้ไหม”

ฟินนิคยังจดจ่ออยู่กับการทายาให้วิเวียนและไม่ได้เงยหน้ามอง เขาตอบว่า “ว่ามาสิ”

“เรื่องเจ้าของสร้อยคอเส้นนั้นน่ะค่ะ...เธอเป็นแฟนเก่าคุณเหรอคะ” วิเวียนหายใจลึกๆ ก่อนถาม

ฟินนิคนิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะทำแผลต่อแล้วตอบว่า “ใช่”

วิเวียนแปลกใจที่ดูเหมือนชายหนุ่มจะไม่เลี่ยงประเด็น เธอจึงรู้สึกโล่งอกเล็กน้อยอดไม่ได้ที่จะถามอีกว่า “คุณชอบเธอมากใช่ไหมคะ”

ในที่สุดฟินนิคก็เงยหน้าสบตาวิเวียน

ดวงตาดำสนิทของเขาดูเหมือนลึกล้ำยากหยั่งถึงสำหรับวิเวียน เธอเพียงได้ยินเขาพูดอย่างราบเรียบว่า “วิเวียนทำไมคุณถึงถามเรื่องนี้ล่ะ”

วิเวียนเสียใจขึ้นมาทันทีที่ถามเรื่องนั้นเพราะเธอรู้สึกว่าอาจจะล้ำเส้นของเขาเกินไปเสียแล้ว เธอตอบอย่างแผ่วเบาว่า “อ๋อก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่สังเกตว่าคุณชอบทำหน้าเศร้าเวลามองดูสร้อยคอเส้นนั้นน่ะค่ะ”

ฟินนิคหรี่ตาก่อนจะรีบก้มหน้าลงไปทำแผลของวิเวียนต่อ

ขณะที่วิเวียนคิดว่าฟินนิคคงไม่อยากคุยเรื่องนี้ต่อไปอีกแล้ว ชายหนุ่มก็พูดขึ้นว่า “ผมทำให้เธอผิดหวัง”

วิเวียนอึ้งไปชั่วอึดใจก่อนจะได้สติคืนมา เขาหมายความว่ายังไงที่ว่าเขาทำให้เธอผิดหวังเหรอ

หญิงสาวรู้สึกหนาวไปถึงสันหลัง

หมายความว่า...เขาทิ้งอีฟเวลินไว้จริงๆ เมื่อสิบปีก่อนเหรอ นั่นคือสาเหตุที่ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองทำให้เธอผิดหวังเหรอ

ไม่หรอก

นั่นเป็นไปไม่ได้

วิเวียนส่ายหน้าเพื่อสลัดความคิดนั้นและไม่ได้ตอบอะไร การสนทนาจึงจบลงตรงนั้น