ความรักสีคราม นิยาย บท 1309

เจสันไม่พูดอะไรขณะมองหัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอย่างสบายใจ เขารำพึง ฟาเบียนไม่ชอบความหุนหันพลันแล่นของเรา ถ้าเขาเอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อคงไม่ดีแน่

“ฮะ? มีปัญหาเหรอ?” ฟาเบียนตั้งคำถามพร้อมกับจ้องหัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ยังยืนนิ่ง

“มะ-ไม่มีครับ ทุกอย่างจะเรียบร้อยตามที่คุณสั่ง” อีกฝ่ายลนลานรับปาก

“งั้นก็ไปจัดการ แล้วเตรียมห้องส่วนตัวให้เราด้วย”

เมื่อพูดจบ ฟาเบียนสาวเท้าจากไปด้วยสองขาเรียวยาวของเขา มุ่งหน้าไปยังห้องส่วนตัวบริเวณชั้นสองโดยจับมือฮันน่าไว้

“คุณจอร์แดน ฉัน…”

บริกรสาวเดือดเนื้อร้อนใจมาก แต่ก็ไร้ประโยชน์เมื่อเธอเข้าไปมีเรื่องกับคนที่ไม่ควรแตะต้อง

“เอาตัวเธอออกไปและรายงานผู้จัดการให้เขาดูแลเรื่องนี้” หัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสั่งการกับชายสองคนที่อยู่ด้านหลังขณะส่ายหน้าอย่างจนปัญญา

“ฟาเบียน ผมไม่ได้ทำอะไรบุ่มบ่ามเลยนะ แค่โมโหคนอย่างหล่อนที่ชอบดูถูกดูแคลนคนอื่น อีกอย่าง จนแล้วผิดตรงไหน? คนจนๆ ยังมารยาทดีกว่าผู้หญิงงี่เง่าคนนั้นอีก คุณว่าไหมล่ะ?” เจสันรีบอธิบายทันทีที่เข้ามาในห้องส่วนตัว กลัวฟาเบียนจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้พ่อของเขาฟัง

ฟาเบียนมองเจสันแบบจงใจให้อีกฝ่ายขยาด เขาพูดเนิบๆ “ทำไม ตอนนี้นายกลัวแล้วเหรอ แล้วตอนที่ใช้กำลังเมื่อกี๊ ความกลัวของนายหายไปไหน? แค่เพราะหล่อนไร้มารยาท นายก็ลดตัวลงไปเป็นแบบหล่อนเหรอ? รอดูฉันบอกพ่อนายเรื่องนี้ได้เลย”

“มะ-ไม่นะ…อย่าเลยน่ะฟาเบียน”

เห็นแบบนั้น ชายหนุ่มลนลานเข้าหาฟาเบียนด้วยสีหน้าประจบประแจง เขารินชาและเสิร์ฟให้อีกฝ่าย