“ใครสนล่ะ ถ้าเธอจะทนไม่ได้? ไม่ว่ายังไงเธอก็ต้องหาทางอยู่กับมันให้ได้อยู่ดี” ฮันน่าหัวเราะ
เป็นเรื่องยากสำหรับฟาเบียนกับเธอที่จะได้ใช้เวลาว่างร่วมกันและท่ามกลางความสนุกสนานนี้เวลาผ่านไปหนึ่งชั่วโมงกว่าในพริบตาเดียว
เมื่อก้มมองดูเวลาที่นาฬิกาเธอเอ่ยขึ้นอย่างไม่เต็มใจ “วันนี้ พวกเราพอแค่นี้ดีไหม? มันเริ่มดึกแล้วและฉันยังต้องกลับไปทำงานต่ออีก”
จากนั้นทั้งสี่คนก็เก็บของขณะที่เจสันและเฮเลนอยู่ในห้องนั่งเล่นเพื่อเล่นวิดีโอเกม ฮันน่าและฟาเบียนก็ออกไปทำงาน
ก่อนจะออกไปฮันน่าเหลือบมองน้องสาวของตนและถอนหายใจ “ดีจริงๆ ที่เป็นนักเรียน เธอจะเล่นเท่าไหร่ก็ได้ที่อยากจะเล่นระหว่างวันหยุด”
เธอก็ส่ายหัวและรีบไปทำงานเมื่อไปถึงที่ทำงาน เธอเริ่มทบทวนคำถามสัมภาษณ์ที่จะใช้ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า
แต่เธอก็เริ่มหาวเมื่อผ่านไปได้ไม่นานจึงตัดสินใจพักสายตาสักหน่อย
ตุ้บ!
ผู้ช่วยของบ็อบเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานของฮันน่าที่นอนไม่รู้ตัวอยู่
เธอไปยืนอยู่ที่มุมห้องอย่างเงอะงะเมื่อเห็นฮันน่าหลับอย่างสงบขณะที่ครุ่นคิดว่าควรจะปลุกร่างที่กำลังหลับนี่หรือไม่
จนฮันน่าเริ่มกรน
อะแฮ่ม! ผู้ช่วยจ้องฮันน่าอย่างไม่เชื่อสายตาไม่เพียงแต่เธอไม่รู้ตัวว่ามีคนเข้ามาเท่านั้นแต่ยังนอนต่อไปอย่างสงบกว่าตอนแรกเสียอีก นี่มันเกินไปแล้ว!
แหม หลังจากเธอแต่งงานกับประธานบริษัทชั้นนำในประเทศใครจะสนว่าเธอจะทำงานหรือเปล่า? ฉันควรดีใจที่เธอยังโผล่มาทำงานสินะ
แม้จะคิดแบบนั้นผู้ช่วยกลับไอให้ดังขึ้นแทน แม้จะไม่อยากปลุกฮันน่าขึ้นมาแต่ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว เพราะคำสั่งของบ็อบฟังดูค่อนข้างเร่งด่วน
อะแฮ่ม!
เมื่อได้ยินเสียงไอดังๆ ฮันน่าลืมตาขึ้นอย่างงุนงงเงยศีรษะขึ้นมองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าและเอ่ยอย่างอ้อแอ้ “เธอเป็นใคร?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม