ความรักสีคราม นิยาย บท 1337

ฮันน่าส่ายหัวพยายามลืมเหตุการณ์ในอดีตและกลับมาจดจ่อกับปัจจุบันแทน แม้จะรู้ว่าการนอนในเวลาทำงานเป็นเรื่องผิดแต่เธอก็แอบภาวนาให้ครั้งนี้ผู้ช่วยยกโทษให้และไม่รายงานเรื่องนี้ต่อบรรณาธิการอาวุโสยังไงมันก็เป็นเวลานานแล้วที่เธอถูกจับได้ครั้งสุดท้าย

ใครจะรู้ว่าผู้ช่วยกับคุณดิฌงจะคิดยังไงกับฉัน ถ้าพวกเขาได้ยินสิ่งที่ความคิดของฉัน?

หลังจากตบแก้มเพื่อปลุกตัวเองให้ตื่น เธอก็ลุกขึ้นและเดินไปที่ห้องทำงานของบรรณาธิการอาวุโส

เธอพึมพำคำอธิษฐานในใจอยู่หน้าประตูก่อนจะรวบรวมความกล้าทั้งหมดเคาะประตู

“คุณใช้เวลานานในการเดินมาที่นี่นะ” ชายที่อยู่ในห้องพูดประชดประชันเมื่อเธอเดินเข้ามา

เขาพูดอย่างกับว่าฉันหลับไปเป็นศตวรรษงั้นแหละ

ฮันน่าถามด้วยความสงสัยและประหม่า “มีอะไรเหรอ? ฉันได้ยินว่าคุณตามหาฉันอยู่”

“ใช่”

เขาเว้นวรรคก่อนจะอธิบาย “ฉันบอกเบื้องบนไปตามที่เธอบอกฉันแล้วและฉันพึ่งได้รับสายจากพวกเขา เพื่อบอกว่าพวกเขาได้ข้อสรุปแล้ว”

“ตามที่ฉันบอกคุณเหรอ? ฉันบอกอะไรคุณไปน่ะ?”

เธอขุดคุ้ยความทรงจำของตนเองก่อนจะอุทานออกมา “คุณกำลังพูดถึงการสัมภาษณ์ซาเวียร์หรือเปล่า?”

บ็อบพูดไม่ออกเมื่อได้ยินคำตอบ เธอไม่รู้เหรอว่ามันสำคัญแค่ไหน? ถ้าฉันรู้ว่าเธอไม่สนใจฉันก็ไม่ควรกังวลกับมันเหมือนกัน

“ใช่น่ะสิ” เขาตะโกน

ฮันน่าตอบกลับ “โอเค แล้ว?”

“ไม่มีอะไรมากหรอก” เขาเอ่ยก่อนจะถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

“เบื้องบนบอกว่าซาเวียร์ขอให้เธอไปสัมภาษณ์โดยตรง ดังนั้นเธอยังเป็นผู้รับผิดชอบการสัมภาษณ์เขาอยู่”