ความรักสีคราม นิยาย บท 1414

ผู้หญิงบางคนมักจะปล่อยความคิดให้ฟุ้งซ่านเกินไปและอีเวตต์ก็เป็นหนึ่งในนั้น เธอคิดไปเองว่าฟาเบียนยกโทษให้พวกเธอแล้ว

ชายคนนั้นออกคำสั่งอย่างเย็นชา “ตามผมมา!”

เห็นได้ชัดว่าชายคนนั้นโกรธที่เธอมาที่นี่เพราะเธอคือต้นเหตุที่เจ้านายของพวกเขาต้องตกอยู่ในสภาพสิ้นหวังแบบนี้

อีเวตต์ถลึงตาใส่ชายคนนั้น เตือนเขาว่า “มารยาทของแกอยู่ที่ไหนกันน่ะ? เมื่อไหร่ที่ฉันได้เข้ามาเป็นคุณนายของตระกูลนอร์ตัน ฉันจะไล่แกออกแน่นอน!”

หลังจากที่ค้นหาจนทั่วเมืองก็ยังไม่พบฮันน่า ฟาเบียนก็ใช้วิธีดื่มเหล้าเพื่อกลบให้ความเศร้าหายไป

“ฮันน่า ทำไมคุณถึงตัดสินใจวู่วามแบบนี้?”

ขณะที่ฟาเบียนพร่ำเพ้อถึงชื่อฮันน่าซ้ำไปซ้ำมา อยู่ดีดีเขาก็หัวเราะออกมา

เขาอยากให้ฮันน่าอยู่เคียงข้างและรักเขาอย่างสุดหัวใจมากกว่าที่จะต้องมีลูกด้วยกัน

เมื่ออีเวตต์ปรากฏตัวขึ้น เธอก็เห็นขี้เมาคนนึงที่แทบจะดึงสติตัวเองไม่อยู่ เธอหัวเราะคิกคักอย่างมารยา เดินเข้ามาหาและโอบแขนรอบตัวเขา “ฟาเบียน ทำไมคุณถึงดื่มเยอะขนาดนี้ คุณไม่รู้หรือคะว่ามันไม่ดีต่อสุขภาพน่ะ?”

ในตอนแรกฟาเบียนคิดว่าฮันน่ากลับมาหาเขาแล้ว

แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นและพบว่าเป็นอีเวตต์ เขาก็ตะโกนใส่เธอว่า “ไม่ใช่เรื่องของเธอ! ฮันน่าอยู่ไหน? ผู้หญิงที่ฉันรักมากที่สุดอยู่ที่ไหน?”

อะไรเนี่ย? หยุดมาเป็นเสี้ยนหนามฉันสักทีได้ไหม นังฮันน่า! อีเวตต์กัดฟันแล้วตอบด้วยรอยยิ้มแหยๆ “ฉันคิดว่าที่ฮันน่าหนีไปน่าจะมีเหตุผลอะไรสักอย่าง ทำไมคุณถึงสนใจเธอนัก?”

ฟาเบียนเพิ่มระดับเสียงในขณะที่เขาพูด “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ? เลิกเอาแต่ใจตัวเองและเลิกยุ่งเรื่องของฉันซะที!”

เขารู้สึกขยะแขยงผู้หญิงตรงหน้าเขาอย่างยิ่งยวด

ต้องการให้เธอไปให้พ้นจากตรงนี้โดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

อีเวตต์ทำเป็นกระทืบเท้า เม้มริมฝีปากด้วยท่าทีแสนงอน “ฟาเบียน ทำไมคุณถึงเมินใส่ฉันอย่างนี้ล่ะในเมื่อฉันก็เทียบกับฮันน่าได้ทุกเรื่อง?”