ความรักสีคราม นิยาย บท 148

ทุกคำที่วิเวียนพูดออกมาล้วนทำให้หัวใจของฟินนิคสั่น

ฟินนิครู้สึกซาบซึ้งมาก เขาจับมือของวิเวียนเอาไว้แน่น

ตลอดหลายปีมานี้ ไม่เคยมีใครเชื่อเขาจริง ๆ เลยสักครั้งแม้แต่ปู่ของเขาเอง

ถึงแม้เขาจะไม่ได้สนใจอยู่แล้วว่าคนอื่นจะมองเขายังไง แต่ความคิดของวิเวียนกลับสำคัญต่อเขามาก

เขาคงจะรู้สึกเสียใจมากถ้าเธอก็เชื่อเหมือนกันว่าเขาทิ้งแฟนในตอนนั้นไป

แต่น่าโล่งอกที่เธอให้ความเชื่อใจเขาเต็มร้อย

เมื่อฟินนิคมองเข้าไปในดวงตาที่เป็นประกายของวิเวียน หัวใจของเขาก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมา แต่ในเวลาเดียวกัน เขายิ้มออกมาอย่างเหยเกแล้วเอ่ย “แต่วิเวียน บางทีผมก็ยังไม่มั่นใจในตัวเองเลย”

“คุณหมายความว่ายังไง” เธอเอ่ยถามอย่างสงสัย

“ตอนที่กำลังสืบสวนเรื่องนี้เมื่อสิบปีก่อน ผมถูกสะกดจิตเพื่อประเมินผลทางด้านจิตวิทยาว่าสิ่งที่ผมพูดไปเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า ผู้เชี่ยวชาญบอกว่าผมไม่ได้โกหก แต่ก็มีนักจิตวิทยาคนหนึ่งบอกว่าบาดแผลในใจของผมอาจส่งผลต่อความทรงจำ เขาบอกว่าสมองอาจสร้างความทรงจำลวงขึ้นมาเพราะจิตใต้สำนึกของผมไม่กล้าเผชิญหน้ากับความผิดพลาดที่ทำลงไป เพราะแบบนั้นผมจึงลืมเรื่องที่ตัดเชือกที่มัดข้อมือของตัวเองออกและทอดทิ้งอีฟเวลินเอาไว้” เขาเอ่ยอธิบาย

“มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน” เธอเอ่ยถาม

ฟินนิคเป็นคนที่มั่นใจในตัวเองมาตลอด มันจะเป็นไปได้ยังไงกันที่สมองของเขาจะหลอกตัวเขาเอง

ฟินนิคยิ้มอย่างขมขื่นพลางเอื้อมมือไปจับแก้มของวิเวียนเอาไว้ก่อนเอ่ยตอบ “ผมก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้เหมือนกัน แต่ตอนนั้นผมกลัวมาก และพูดตามตรง ตอนนั้นผมเองก็ยังเด็กอยู่มาก”

วิเวียนตะลึงไปกับคำพูดของเขา

ใช่ มันเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสิบปีก่อน ตอนนั้นฟินนิคยังเด็ก เหตุการณ์ที่น่าสะเทือนขวัญแบบนั้นจะต้องทิ้งบาดแผลเอาไว้ในใจให้กับเขาอย่างแน่นอน

เสี้ยววินาทีนั้น วิเวียนเอื้อมมือไปจับมือของฟินนิคเอาไว้แล้วเอ่ยบอกกับเขาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “ไม่หรอกค่ะ ถึงแม้ว่าเรื่องมันจะเกิดขึ้นเมื่อสิบปีก่อน แต่ฉันรู้ว่าคุณไม่มีทางทำแบบนั้นแน่นอน”

เมื่อได้ยินว่าเธอพูดด้วยความมั่นใจแค่ไหน ฟินนิคมองไปที่เธอแล้วยิ้ม