ความรักสีคราม นิยาย บท 148

ทุกคำที่วิเวียนพูดออกมาล้วนทำให้หัวใจของฟินนิคสั่น

ฟินนิครู้สึกซาบซึ้งมาก เขาจับมือของวิเวียนเอาไว้แน่น

ตลอดหลายปีมานี้ ไม่เคยมีใครเชื่อเขาจริง ๆ เลยสักครั้งแม้แต่ปู่ของเขาเอง

ถึงแม้เขาจะไม่ได้สนใจอยู่แล้วว่าคนอื่นจะมองเขายังไง แต่ความคิดของวิเวียนกลับสำคัญต่อเขามาก

เขาคงจะรู้สึกเสียใจมากถ้าเธอก็เชื่อเหมือนกันว่าเขาทิ้งแฟนในตอนนั้นไป

แต่น่าโล่งอกที่เธอให้ความเชื่อใจเขาเต็มร้อย

เมื่อฟินนิคมองเข้าไปในดวงตาที่เป็นประกายของวิเวียน หัวใจของเขาก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมา แต่ในเวลาเดียวกัน เขายิ้มออกมาอย่างเหยเกแล้วเอ่ย “แต่วิเวียน บางทีผมก็ยังไม่มั่นใจในตัวเองเลย”

“คุณหมายความว่ายังไง” เธอเอ่ยถามอย่างสงสัย

“ตอนที่กำลังสืบสวนเรื่องนี้เมื่อสิบปีก่อน ผมถูกสะกดจิตเพื่อประเมินผลทางด้านจิตวิทยาว่าสิ่งที่ผมพูดไปเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า ผู้เชี่ยวชาญบอกว่าผมไม่ได้โกหก แต่ก็มีนักจิตวิทยาคนหนึ่งบอกว่าบาดแผลในใจของผมอาจส่งผลต่อความทรงจำ เขาบอกว่าสมองอาจสร้างความทรงจำลวงขึ้นมาเพราะจิตใต้สำนึกของผมไม่กล้าเผชิญหน้ากับความผิดพลาดที่ทำลงไป เพราะแบบนั้นผมจึงลืมเรื่องที่ตัดเชือกที่มัดข้อมือของตัวเองออกและทอดทิ้งอีฟเวลินเอาไว้” เขาเอ่ยอธิบาย

“มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน” เธอเอ่ยถาม

ฟินนิคเป็นคนที่มั่นใจในตัวเองมาตลอด มันจะเป็นไปได้ยังไงกันที่สมองของเขาจะหลอกตัวเขาเอง

ฟินนิคยิ้มอย่างขมขื่นพลางเอื้อมมือไปจับแก้มของวิเวียนเอาไว้ก่อนเอ่ยตอบ “ผมก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้เหมือนกัน แต่ตอนนั้นผมกลัวมาก และพูดตามตรง ตอนนั้นผมเองก็ยังเด็กอยู่มาก”

วิเวียนตะลึงไปกับคำพูดของเขา

ใช่ มันเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสิบปีก่อน ตอนนั้นฟินนิคยังเด็ก เหตุการณ์ที่น่าสะเทือนขวัญแบบนั้นจะต้องทิ้งบาดแผลเอาไว้ในใจให้กับเขาอย่างแน่นอน

เสี้ยววินาทีนั้น วิเวียนเอื้อมมือไปจับมือของฟินนิคเอาไว้แล้วเอ่ยบอกกับเขาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “ไม่หรอกค่ะ ถึงแม้ว่าเรื่องมันจะเกิดขึ้นเมื่อสิบปีก่อน แต่ฉันรู้ว่าคุณไม่มีทางทำแบบนั้นแน่นอน”

เมื่อได้ยินว่าเธอพูดด้วยความมั่นใจแค่ไหน ฟินนิคมองไปที่เธอแล้วยิ้ม

“วิเวียน บางครั้งคุณก็หัวอ่อนเกินไปนะ” ฟินนิคเอื้อมมือไปลูบใบหน้าของเธอพลางเอ่ยออกมาอย่างรักใคร่ “คุณไม่ควรที่จะเชื่อใจใครง่าย ๆ ไม่อย่างนั้นคุณอาจจะถูกหลอกเอาได้นะ”

“ถึงจะเป็นอย่างนั้นก็เถอะ แต่ฉันรู้ว่าคุณจะไม่หลอกฉัน” วิเวียนเอ่ยตอบ และหลังจากที่เธอพูดจบประโยค เธอก็มองเข้าไปในนัยน์ตาของเขาแล้วเอ่ยเสริม “ใช่ไหมคะ”

ฟินนิคยกยิ้มขึ้นก่อนที่จะโน้มตัวไปข้างหน้าเพื่อจูบหน้าผากของเธอ

เขาเลื่อนริมฝีปากต่ำลงมาเรื่อยๆ ไล่ผ่านจมูกของวิเวียนและจบลงที่การมอบจูบอันบางเบาดุจขนนกให้เธอ

“ผมไม่มีทางหลอกคุณวิเวียน แต่คุณต้องสัญญากับผมว่าคุณจะปกป้องตัวเองก่อนเสมอ” เขาเอ่ยกระซิบ

วิเวียนที่งงงันไปกับจูบของฟินนิคเงยหน้าขึ้นแล้วเอ่ยถาม “ปกป้องตัวเองเหรอคะ”

“ใช่” สีหน้าของฟินนิคอึมครึมมากขึ้น “คุณรู้หรือเปล่าว่าผมกลัวมากแค่ไหนตอนที่ได้ยินเรื่องไฟไหม้เมื่อไม่กี่วันก่อน”

วิเวียนชะงักไปชั่วครู่

เธอรู้จักเขามาระยะหนึ่งแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เธอได้ยินเขาพูดว่าเขากลัว

ที่เขากลัวเพราะว่าเขาเป็นห่วงฉันใช่หรือเปล่า

ฟินนิคมองไปที่วิเวียนแล้วเอ่ยต่อ “ไฟได้คร่าชีวิตของผู้หญิงที่ผมรักมาแล้วครั้งหนึ่ง และผมไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง”

วิเวียนมองเขาอย่างแปลกใจและไม่อยากเชื่อ

ผู้หญิงที่เขารัก

เป็นครั้งที่สองเหรอ

เขาพยายามจะพูดอะไรกันแน่

คำพูดของฟินนิคค่อนข้างตรงไปตรงมา แต่วิเวียนกลับรู้สึกว่ามันฟังดูดีเกินกว่าที่จะเป็นเรื่องจริง เธอไม่กล้าที่จะคาดหวังกับเรื่องนี้ และยิ่งไม่กล้าที่จะซักไซ้ถามอะไรเพิ่มอีก

วิเวียนจึงทำเพียงแค่มองไปที่ฟินนิค และอ้าปากค้าง ราวกับปลาทองที่กำลังขาดน้ำ