ความรักสีคราม นิยาย บท 1499

“ทำไมฉันต้องกังวลด้วยล่ะคะ” ดวงตาของโจอันเป็นประกายด้วยความชื่นชมเขา “ฉันมีความศรัทธาอย่างที่สุดว่าคุณซึ่งเป็นแฟนฉันไม่ใช่ผู้ชายธรรมดาทั่วไปที่พวกเขาจะปฏิเสธได้ง่ายๆ”

ถึงแม้ว่าเธอจะมั่นใจในตัวเขา แต่เธอยังคงรู้สึกว่าจำเป็นต้องเตือนเขาให้ประพฤติตัวอย่างดีที่สุด

ดังนั้นเธอจึงพูดเสริมว่า “แต่อย่าหยิ่งเกินไป! แม่ของฉันไม่ใช่คนจุกจิก แต่การได้รับอนุญาตจากพ่อของฉันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย”

ความมั่นใจของแลร์รี่พุ่งสูงขึ้นขณะที่เขาโม้ว่า “วางใจเถอะ เหมือนที่คุณพูดนั่นแหละ ผมไม่ใช่ผู้ชายธรรมดา ผมแน่ใจว่าคุณและคุณนายวัตส์จะรักผม”

“ว้าว” โจอันกลอกตาของเธอขณะที่เบ้ปาก “ฉันชมคุณครั้งเดียว แล้วตอนนี้ก็หยิ่งผยองไปแล้ว”

เขาหัวเราะเบา ๆอย่างอ่อนโยนให้เธอ

เมื่อโจอันพบพ่อแม่ของแลร์รี่ครั้งแรก เขายืนกรานว่าโจอันไม่จำเป็นต้องมาพร้อมของขวัญเยี่ยมเยียน

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ถึงตาที่แลร์รี่ต้องพบพ่อแม่เธอ เขาตระเวนเดินดูทุกร้านในห้างเพื่อเป็นของขวัญ แม้แต่โจอันก็หยุดเขาไม่ได้

“โอเค นั่นมันมากเกินพอแล้ว คุณต้องหยุด!” โจอันเดินเข้ามาแต่ก็ไม่เป็นผล

แคสเปี้ยน บอดี้การ์ดของแลร์รี่ได้จัดเก็บของขวัญไว้บนรถสองรอบแล้ว ทว่าตอนนี้เขามีถุงหลายใบพันรอบแขนของเขาในขณะที่เขาถือกล่องของขวัญที่เรียงสูงเป็นตับ

“อีกนิดเดียวเอง” โจอันไม่มีผลใด ๆ ต่อแลร์รี่ เขายังคงตรวจสอบของขวัญอย่างละเอียดต่อไป ขณะที่สั่ง “แคสเปี้ยนเอาของพวกนี้กลับไปที่รถ เราใกล้จะเสร็จแล้ว”

แคสเปี้ยนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกท้อแท้ “ท่านครับ เราควรจะหยุดตอนนี้แล้วนะครับ เพราะดูเหมือนมันจะพอแล้ว”

“โอ้? แคสเปี้ยน นายขนย้ายของขวัญไม่ได้งั้นเหรอ? หรือเป็นเพราะนายคิดว่าตัวเองรู้ดีกว่าฉัน?”

จากนั้นแลร์รี่ก็จ้องมองแคสเปี้ยนอย่างเย็นชา “หรือว่านายสงสัยคำสั่งของฉัน?”

“เปล่าเลยครับท่าน คำพูดของคุณเป็นกฎหมาย” แคสเปี้ยนฝืนยิ้ม คุณคือเจ้านายนี่ครับ

แลร์รี่เยาะก่อนที่จะหันเหความสนใจของเขากลับมาที่กองของขวัญจำนวนมหาศาลตรงหน้าเขา

“นี่มันดูเหมือนว่าเป็นปริมาณที่ดีแล้วใช่ไหม?” ในที่สุดแลร์รี่ก็พึมพำ

“ใช่ค่ะ!” โจอันรีบประสานแขนของเธอรอบเขา “นั่นก็เกินพอแล้ว ไปกันเถอะค่ะที่รัก”

ความไม่พอใจแฝงในน้ำเสียงของแลร์รี่ขณะที่เขาตอบว่า “ผมคิดว่ามันพอแค่สำหรับตอนนี้ แคสเปี้ยน ใช้บัตรฉันจ่ายนะ”

มันคงไม่เหมาะถ้าจะพาบอดี้การ์ดของฉันไปเยี่ยมพ่อตาแม่ยาย