ยูริพยายามที่จะทำร้ายทารกด้วยการเหวี่ยงทารกลงไปกับพื้นเป็นการตอบโต้ แต่แคสเปี้ยนเร็วกว่า เขาหมุนตัวไปอีกด้านหนึ่งเพื่อรับตัวทารกที่อยู่กลางอากาศไว้ได้ หลังจากที่อุ้มทารกไว้ในอ้อมแขนแล้ว เขาก็ส่งยูริลงไปกองกับพื้นด้วยการเตะเข้าที่หลังของเขา
แคสเปี้ยนเร็วมากจนสามารถจัดการทุกอย่างนี้ได้สำเร็จภายในพริบตา
เมื่อรอดพ้นจากอันตรายได้แล้ว แลร์รี่ก็ประคองโจอันเดินเข้าไปหาแคสเปี้ยน
“ลูกรักของแม่…ลูกรักของแม่… โอ้ ลูกรัก หนูทำให้แม่กลัวจนแทบจะเป็นบ้าไปแล้ว…” โจอันพึมคำขณะที่สำรวจดูร่องรอยการบาดเจ็บของทารกตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนที่จะกอดเขาไว้แน่นอยู่ในอ้อมแขนของเธอ ฉันไม่รู้เลยว่าฉันจะเป็นยังไงหากต้องสูญเสียลูกไป…
เด็กน้อยเงียบสนิทเมื่อยูริอุ้มเขาไว้ก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้เขาเริ่มร้องไห้เมื่อสัมผัสได้ถึงอ้อมกอดอันอ่อนโยนและกลิ่นที่คุ้นเคยของโจอัน
โจอันรู้สึกใจละลายเมื่อได้ยินเสียงร้องของเขา จึงรีบพาเขากลับไปที่วอร์ดโดยมีแนนซี่ช่วยพยุงไป
แพทย์และพยาบาลในโรงพยาบาลเฝ้าระวังอย่างเข้มงวดหลังจากที่เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด ดังนั้นโจอันและลูกของเธอก็จะปลอดภัยจากอันตรายใดๆ ที่จะผ่านเข้ามา
แลร์รี่รอจนกระทั่งโจอันเดินลับสายตาไปแล้ว จึงหันกลับมามองยูริที่ยังคงนอนคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดอยู่บนพื้น
เขาดึงหน้ากากออกจากหน้าของยูริอย่างรวดเร็ว ในที่สุดก็สามารถเห็นหน้าตาของเขาได้
ความหวาดกลัวระบายอยู่ทั่วใบหน้าของยูริ เมื่อเขาเห็นแววตาอาฆาตของแลร์รี่ และตระหนักว่าภารกิจของเขานั้นเสี่ยงอันตรายเพียงใด
จากที่เห็นว่าผู้ชายคนนี้เป็นใครและมีความสามารถมากแค่ไหนแล้ว ฉันก็คงจะไม่มีชีวิตรอดกลับไปนีวแลนด์แน่ แม้ว่าภารกิจจะสำเร็จก็ตาม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...