“นายพูดอะไรน่ะ คนที่ยืนข้างๆ ต้องเป็นแฟนของเธออยู่แล้ว ฝันไปเถอะ!”
เมื่อกลุ่มของหนุ่มมหาวิทยาลัยเห็นโจอัน พวกเขาเห็นด้านที่เป็นมิตรของเทพีจากหัวใจของตน
ทั้งคู่คุยกันอย่างสนุกสนานขณะเดินไปยังสนามบาสเกตบอล โจอันไม่รู้ตัวว่ามีคนมารวมตัวกันรอบๆ พวกเขามากขึ้น แต่แลร์รี่รู้ตัวแล้ว กระนั้น เขาก็ไม่ได้สนใจผู้คนเหล่านั้นเพราะชินกับสถานการณ์แบบนี้แล้ว
ทั้งคู่หาที่นั่งได้หลังจากมาถึงสนามบาสเกตบอล ขณะที่มองดูร่างที่เคลื่อนไหวบนสนาม ความทรงจำต่างๆ ก็แล่นเข้ามาในหัวของทั้งคู่
แต่ช่วงเวลาที่มีความสุขก็อยู่ได้เพียงครู่เดียว เมื่อมีคนที่ไม่รู้ว่าสถานการณ์เป็นอย่างไรมาถึง
“นี่ คนที่นั่งตรงนั้นน่ะ นายกล้าแข่งกับฉันหนึ่งต่อหนึ่งไหม? ถ้านายแพ้ฉันขอพาหญิงที่นั่งข้างๆ นายไปกินอาหารสักมื้อ” ชายหนุ่มร่างสูงประกาศออกมาหลังจากเดินไปหาพวกเขา
เห็นได้ชัดว่าชายหนุ่มสนใจโจอันมาก แม้เธอจะมีแลร์รี่อยู่ข้างๆ แล้ว แต่ชายหนุ่มก็ไม่ยอมแพ้และยังคงอยากเสี่ยงโชคดู
เมื่อก่อนแลร์รี่คงไม่กังวลกับสิ่งยั่วยุอารมณ์แบบนี้ ยังไงคนที่มีความสามารถจริงๆ คงไม่ยั่วยุเขาด้วยวิธีการแบบนี้แน่ และเขาเองก็ดูถูกการกระทำแบบนี้ด้วย
แต่เขาอยู่ในมหาวิทยาลัยที่เคยเรียนมา และกำลังหวนนึกถึงช่วงเวลาที่ใช้ชีวิตที่นี่ เขาจึงหุนหันพลันแล่นขึ้นเล็กน้อย
เขาไม่โทษชายหนุ่มที่เข้ามายั่วยุ สำหรับเขาชายหนุ่มคนนี้แค่ยังมีประสบการณ์ชีวิตไม่มากพอเท่านั้นเอง
แลร์รี่ตอบตกลงอย่างรวดเร็ว
“ได้สิ ฉันจะแข่งหนึ่งต่อหนึ่งกับนาย แต่ผู้หญิงข้างๆ คือแฟนของฉัน นายชนะฉันหรือเอาเธอไปไม่ได้หรอก” แลร์รี่ประกาศและรู้สึกกระตือรือร้นกับสถานการณ์ตรงหน้า
“ใครจะรู้ล่ะ?” ชายหนุ่มหัวเราะคิกคัก “ฉันชอบผู้หญิงข้างๆ นาย และหวังว่าจะเป็นการต่อสู้ที่ยุติธรรมถึงฉันจะแพ้ ฉันก็ยอมรับมันสบายๆ”
ชายหนุ่มคนนี้มีความกล้าหาญซึ่งถูกใจแลร์รี่มาก การมีความกล้าหาญนั้นไม่ใช่เรื่องผิดเลย และแลร์รี่ก็ยินดีจะตอบรับคำท้าของเขา
“ไม่ต้องพูดเยอะ มาเร็ว นายจะได้เป็นคนตั้งกฎ” แลร์รี่พูดอย่างเคร่งขรึม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...