“ฉันจะแสดงให้นายเห็นเองว่าความถ่อมตัวหมายถึงอะไร” แลร์รี่พึมพำกับชายหนุ่มอย่างใจเย็น
“อย่าหลงตัวเองนักเลย”
ชายหนุ่มเริ่มชู้ตก่อนเป็นคนแรกโดยไม่สนใจแลร์รี่
ชายหนุ่มชู้ตลูกสามแต้มลงห่วงพอดิบพอดี เมื่อเห็นอย่างนั้นแลร์รี่ก็ชู้ตลูกบาสสามแต้มเช่นเดียวกันด้วย
แต่เหมือนว่าแลร์รี่จะวางมือจากบาสเกตบอลไปนานเกินจนชู้ตลูกบาสไม่ลงห่วง
ชายหนุ่มหัวเราะเยาะทันที เกมนี้เขาชนะแน่นอน
“นายแพ้ ดังนั้นฉันจะเริ่มก่อนนะ” ชายหนุ่มหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ
พูดจบชายหนุ่มก็เดินเข้าไปกลางวง ตอนนั้นเองรอยยิ้มจางๆ ก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของแลร์รี่ขณะที่เขาย้ายไปตำแหน่งป้องกัน
เมื่อชายหนุ่มกำลังเลี้ยงบอลฝ่าเข้าไป แลร์รี่ก็ฉวยโอกาสขโมยบอลไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อเขาเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของแลร์รี่ชายหนุ่มตะโกนออกมา “ฮืม! ก็แค่โชคดีนั่นแหละ อีกรอบ”
แลร์รี่ไม่ได้ตอบโต้และเลี้ยงบอลอย่างเงียบๆ พร้อมกับมองดูชายหนุ่ม และเคลื่อนตัวผ่านเขาด้วยการเลี้ยวหลบอย่างรวดเร็ว และแล้วก็ชู้ตบอลเข้าห่วงไปได้
ชายหนุ่มเงียบสนิทขณะมุ่งความสนใจไปที่เกมตรงหน้ามากขึ้นแทน
อีกครั้งที่แลร์รี่เลี้ยวหลบและวิ่งเปลี่ยนทิศทางผ่านเขาไป และชู้ตบอลเข้าห่วงก่อนชายหนุ่มจะได้ตอบโต้
แลร์รี่ขโมยลูกบาสมาจากชายหนุ่มในรอบที่สาม และชู้ตบอลสามแต้มเข้าห่วงอย่างแม่นยำ
สุดท้ายชายหนุ่มซ่อนใบหน้าอันภาคภูมิใจเอาไว้ และเหมือนตอนนี้เขาจะรู้ถึงทักษะที่แตกต่างกันระหว่างแลร์รี่กับเขาแล้ว แต่เขาก็ยังคงตั้งท่าในตำแหน่งป้องกันต่อไป
ในรอบที่สี่แลร์รี่เร่งฝีเท้าผ่านชายหนุ่มและดังค์บอลเข้าห่วงโดยตรง ผู้คนรอบสนามเริ่มส่งเสียงเชียร์ในทันที
ผ่านไปเพียงสี่นาที แต่แลร์รี่กลับชู้ตลูกบาสลงไปแล้วสิบครั้ง สุดท้ายเขาก็ชนะชายหนุ่มด้วยคะแนนสิบต่อศูนย์
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...