ความรักสีคราม นิยาย บท 1634

โจอันไม่กล้าสบตาแลร์รี่ด้วยเหตุผลที่ยากจะอธิบาย

“ดัสติน” แลร์รี่ส่งเสียงออกมาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยการเย้ยหยัน เขายังคงกดดันเธอต่อไปกระทั่งหลังของเธอชิดกำแพง “เขายังไม่ยอมแพ้สินะ”

โจอันมองแลร์รี่ด้วยความกลัว ความโกรธของเขาถึงขีดจำกัดแล้ว และเสียงของเขาก็เต็มไปด้วยความดุร้าย “คุณรู้ไหมว่าเวลาดัสตินใช้คำว่า 'เพื่อน' น่ะมันฟังดูประหลาดแค่ไหน?”

“ทำไมคุณยังมองเขาในแง่ลบอยู่อีกล่ะ?” โจอันโต้พร้อมกับผลักเขาออกไปเบาๆ

เมื่อเห็นว่าเธอแก้ตัวให้ดัสติน แทนที่จะเอ่ยคำขอโทษ เขาจึงโกรธมากขึ้นและเอาแขนของตนกั้นไว้ไม่ให้เธอหนี

“คุณปกป้องเขาเหรอ? เสียใจที่ไม่ได้ไปกับเขาเมื่อหนึ่งปีก่อนเหรอ? แถมตอนนี้เขากลับมาแล้ว ช่วยไม่ได้ที่คุณอยากกลับไปหาเขาสินะ” แลร์รี่ขยำกระดาษในมือแล้วปาใส่ผนังอย่างแรงจนมันแฉลบออกไป

โจอันไม่อยากเชื่อว่าแลร์รี่จะกล่าวหาเธอแบบนี้ เธอคิดว่าหลังจากที่ทั้งคู่ผ่านสิ่งต่างๆ มาด้วยกันจะเป็นผู้ใหญ่และไว้วางใจซึ่งกันและกันมากขึ้น ไม่นึกเลยว่าความเชื่อใจของทั้งคู่จะค่อยๆ พังทลายลง

เธอตกใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนเอ่ยถามเขา “แลร์รี่ คุณไม่เชื่อใจฉันเหรอ? ทั้งหมดนี่แปลว่าคุณสงสัยในตัวฉันเหรอ?”

“ใช่!” แลร์รี่ไม่ใช่คนที่พูดอ้อมค้อม “คุณคิดว่าผมไม่รู้เรื่องข่าวลือที่กระจายไปทั่วเหรอ ถ้าไม่นับเรื่องที่ผมไม่เชื่อใจคุณนะ คุณล่ะทำอะไรเพื่อผมบ้าง?”

เสียงของแลร์รี่ที่ดังสนั่นราวกับเสียงฟ้าผ่าทำให้โจอันตกใจมาก แม้ว่ามีสิ่งที่อยากพูดมากมาย แต่เธอก็สงบสติอารมณ์ลงเมื่อเห็นว่าแลร์รี่โมโหขนาดไหน

“ฉันไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไร ถ้าคุณไม่เชื่อฉันก็ช่างมันเถอะ แลร์รี่ปล่อยฉันได้แล้ว เราทั้งคู่ต้องใจเย็นๆ ก่อน”

เมื่อเขาดึงแขนที่ขวางอยู่กลับไป เธอก็รีบเดินเข้าไปในห้องทำงานโดยไม่หันกลับมามอง เมื่อมองร่างที่ไร้อารมณ์ของเธอ เขาก็เต็มไปด้วยความผิดหวัง

ใจเย็นเหรอ โจอัน คุณจะให้ผมใจเย็นได้ยังไง?