ความรักสีคราม นิยาย บท 338

“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า เจ็บตรงไหนไหมครับ” ฟินนิคถามอย่างลนลานในขณะที่เขาแก้มัดเชือกที่แขนและขาให้กับวิเวียน

เขากอดเธอเอาไว้พลางสงบสติอารมณ์ของตัวเองเช่นกัน

“ฉัน… ไม่เป็นไรค่ะ…” วิเวียนพูดตะกุกตะกักสลับกับไอ

เมื่อพวกเขากอดกันเสร็จแล้ว ผู้ที่มองดูเหตุการณ์ต่างก็จ้องไปที่ฟินนิคด้วยความตกใจและไม่อยากเชื่อ

“ใครเป็นคนดึงวิเวียนออกจากราวกั้นเมื่อกี้นี้” “ฟินนิคหรือเปล่า” “ขาของเขาบาดเจ็บไม่ใช่เหรอ” “แล้วเขาลุกขึ้นแล้ววิ่งได้ยังไง”

ผู้ที่เห็นเหตุการณ์ต่างตกอยู่ในความเงียบและงุนงง

วิเวียนและฟินนิคก็สังเกตเห็นถึงความเงียบแปลกๆ รอบๆ ตัวของพวกเขาเช่นกัน วิเวียนสังเกตเห็นว่าทุกคนจ้องมองมาที่ขาที่บาดเจ็บของเขา เธอจึงเริ่มเป็นห่วง “ฟินนิคคะ ขาของคุณ…”

“ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องกังวลนะ” ฟินนิคพูดบอกเสียงเบา “ไม่ต้องห่วงผมหรอกครับ”

วิเวียนรู้สึกอบอุ่นที่หัวใจ แต่เมื่อเธอมองลงไปที่ถนนด้านล่าง มันก็กลับมาหนาวเหน็บอีกครั้ง

แม้ว่าแอชลีย์จะเป็นสาเหตุของความทุกข์ทรมานของเธอมาตลอดหลายปีและเคยพยายามที่จะฆ่าวิเวียนเมื่อครู่นี้ แต่วิเวียนก็ยังเสียใจกับการตายของเธอ

เธอยังจำสายตาดูถูกของแอชลีย์ตลอดหลายปีมานี้ได้ เธอยังจำแอชลีย์ตอนที่สวมชุดจับกลีบระยิบระยับราวกับเจ้าหญิงได้

ความทรงจำเหล่านั้นยังคงแจ่มชัดอยู่ในใจของเธอแม้ว่ามันจะผ่านไปหลายปีแล้ว แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะยินดีกับการจากไปของน้องสาวต่างแม่ที่ร้ายกาจของเธอได้

ไม่กี่วินาทีต่อมา เธอก็ล้มพับอยู่ในอ้อมกอดของฟินนิคด้วยความโศกเศร้าและตกใจ

“วิเวียน วิเวียนครับ ตื่นสิ” ฟินนิคตะโกนขึ้นเสียงดัง แต่เธอกลับไม่ตอบสนองต่อคำอ้อนวอนของเขา

“ได้ครับ คุณนอร์ตัน” โนอาห์ตอบรับ เขาต้องมีเหตุผลของตัวเองแน่ที่เลิกแกล้งพิการ…