ความรักสีคราม นิยาย บท 382

“ได้ค่ะคุณราเชล ตอนเด็กๆ ฉันชอบอาหารที่คุณทำ แล้วฉันก็ไม่ได้กินมันมาหลายปีแล้ว ฉันคิดถึงมันมากๆ”

“ดีจริงที่เธอชอบมัน บอกฉันสิว่าอยากทานอะไรวันนี้ฉันจะทำให้ทาน” ราเชลมีความสุขมากเมื่อได้ยินอีฟเวลินบอกเช่นนั้น

“ซี่โครงอบ หอยเชลล์อบเนยกระเทียม...” หลังจากอีฟเวลินบอกรายการอาหารหลากหลายชนิด ราเชลก็จดรายการอาหารทีละรายการแล้วเดินเข้าครัวพร้อมรอยยิ้ม

เมื่อวิเวียนเห็นว่าแม่ของเธอเอาแต่ถามอีฟเวลินว่าชอบกินอะไร แต่ไม่ถามตัวเธอ คลื่นความโศกเศร้าลึกล้ำก็ถาโถมเข้าใส่เธอ ถึงกระนั้นอีฟเวลินก็เป็นแขก ดังนั้นจึงเหมาะสมแล้วที่แม่จะดูแลเธอ

เมื่อเห็นว่าราเชลจากไปแล้ว อีฟเวลินก็ปล่อยแขนวิเวียนและนั่งบนโซฟาเพื่อดื่มชาแทนที่จะคุยกับเธอ

วิเวียนรู้สึกกระอักกระอ่วนและไม่แน่ใจว่าจะคุยอะไรกับอีฟเวลินดี ทั้งสองคนจึงนั่งเงียบ

หลังจากนั่งอยู่พักหนึ่ง อีฟเวลินก็ลุกขึ้นและเข้าไปในครัวเช่นกัน “คุณราเชล มีอะไรให้ฉันช่วยไหมคะ”

“ได้สิ เข้ามาเลย ใส่ผ้ากันเปื้อนซะจะได้ไม่ทำชุดเปื้อน” เสียงหัวเราะของราเชลดังไปทั่วครัว

วิเวียนนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นทั้งน้ำตาเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะจากในครัว เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแขกในบ้านหลังนี้แทน

หลังจากรอคอยอย่างยาวนานในที่สุดอาหารก็พร้อม ขณะที่ทั้งสามคนนั่งลง ราเชลก็ชวนพวกเขากินข้าว

“อีฟเวลิน ลองซี่โครงอบดูสิ ฉันจำได้ว่านี่เป็นของโปรดของเธอตอนเป็นเด็ก” ราเชลหยิบซี่โครงอบมาชิ้นหนึ่งแล้ววางลงบนจานของอีฟเวลิน

“ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะคุณราเชล” อีฟเวลินลองชิมแล้วพูดว่า “คุณราเชล มันอร่อยจริงๆ รสชาติเหมือนที่ฉันเคยทานตอนเด็กๆ เลยค่ะ”

“จริงเหรอ” ราเชลดีใจมากที่ได้ยินอย่างนั้น เธอจึงพูดว่า “มา ลองอันนี้สิ”

ขณะที่วิเวียนเฝ้าดูแม่ของเธอเติมอาหารในจานของอีฟเวลินโดยไม่สนใจเธอเลย เธอรู้สึกว่าน้ำตาที่เธออดกลั้นไว้ก่อนหน้านี้ไหลพรั่งพรูอยู่ในใจอีกครั้ง

ฉันไม่สนใจคนอื่น แต่นี่เธอเป็นแม่ของฉันและเป็นคนที่สนิทกับฉันที่สุดในโลก เป็นไปได้ยังไงที่เธอชอบอีฟเวลินมากกว่าฉัน