ความรักสีคราม นิยาย บท 44

ถึงแม้ว่าการแต่งงานของเธอกับฟินนิคจะเริ่มต้นขึ้นด้วยสัญญาแปลก ๆ แต่วิเวียนก็ยังเคารพในการแต่งงานของพวกเขาและจะไม่ทำอะไรที่ถือเป็นการหักหลังฟินนิค

แต่ฟินนิคกลับดูเหมือนสงสัยในวิเวียนและมันทำให้เธอรู้สึกเจ็บมาก

“คุณหมายความว่ายังไงฟินนิค” เสียงของเธอแข็งขึ้น “คุณกำลังสงสัยว่าระหว่างฉันกับฟาเบียนมันมีอะไรเกิดขึ้นใช่หรือเปล่า”

วิเวียนต้องยอมรับเลยว่าตอนนี้เธอค่อนข้างอ่อนไหว

อย่างไรก็ตาม เธอทนต่อไปไม่ไหวแล้ว การเยาะเย้ยและการดูถูกของฟาเบียนในวันนี้เกี่ยวกับเรื่องรูปพวกนั้น มันกำลังผลักให้เธอรู้สึกเหมือนจะพังทลาย

ตอนแรกเธอคิดว่าฟินนิคเชื่อใจเธอ แต่ตอนนี้เขากลับทำเหมือนว่าเธอเป็นผู้หญิงเจ้าชู้

ฟินนิคไม่คิดว่าวิเวียนจะตอบกลับด้วยอารมณ์ขนาดนี้ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยและเอ่ยย้ำให้เธอเข้าใจ “ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น ทานต่อเถอะ”

ฟินนิคพยายามจบบทสนทนา แต่วิเวียนกลับวางช้อนส้อมลงและเอ่ยพึมพำ “ฉันอิ่มแล้ว”

เพราะแบบนั้นเธอจึงเตรียมตัวลุกออกจากโต๊ะอาหาร

แต่ก่อนที่เธอจะได้ลุกขึ้น ฟินนิคก็ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว เขาวางมือลงบนแขนเก้าอี้ทั้งสองข้างของเธอและขังเธอเอาไว้

“คุณ! นี่คุณทำอะไร” เมื่อวิเวียนเงยหน้าขึ้นด้วยความสับสน เธอก็เห็นว่าใบหน้าอันหล่อเหลาของชายหนุ่มตรงหน้าอยู่ห่างจากเธอเพียงไม่กี่นิ้ว

นัยน์ตาของฟินนิคมืดดำและอารมณ์ของเขาที่อ่านไม่ออก ในขณะที่เขามองดูท่าทีตื่นตระหนกของวิเวียน เขาก็เอ่ยถามเสียงเข้ม “วิเวียน เธอไม่มีอะไรที่อยากบอกฉันเหรอ”

เขารู้จักหลานของเขาดี เขารู้จักนิสัยของฟาเบียน ฟาเบียนเป็นคนหุนหันพลันแล่น เพราะงั้นหลังจากที่เขาได้รูปพวกนั้นมา เขาจะต้องไปหาวิเวียนแน่

รวมถึงการที่วิเวียนดูไม่ค่อยมีสมาธินั้น ฟินนิคเดาว่าเธอคงได้เห็นรูปพวกนั้นแล้ว

แต่เธอกลับไม่พูดอะไรเกี่ยวกับมันเลย

สิ่งนี้เลยยิ่งทำให้ฟินนิคโกรธมากกว่าเดิม

ทำไมเธอถึงไม่บอกฉัน ฉันเป็นสามีของเธอนะ ขนาดว่าเธอผิด เธอก็ยังไม่ยอมพูดอะไรสักคำ แล้วเธอยังจะอยากทำงานในบริษัทนิตยสารบ้า ๆ นั่นอีก

ฟินนิคไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงโมโหขนาดนี้ แต่เมื่อเขามองไปยังใบหน้าสวยของวิเวียนที่มีน้ำตาคลอหน่วยอยู่ เขาก็ไม่สามารถที่จะระงับความโกรธเอาไว้ได้

“วิเวียน ฉันถามเธออยู่นะ” เมื่อเขาเห็นว่าวิเวียนยังคงนิ่งเงียบ ความโกรธของเขาจึงยิ่งพุ่งทะยานสูงขึ้น เขาบีบคางเธอและบังคับให้เธอมองตา

แรงบีบที่คางเริ่มทำให้เธอเจ็บ ถึงแม้ว่าเธอจะพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ขนาดไหน แต่สุดท้ายมันก็ไหลออกมา เธอมองไปที่ฟินนิคและตะโกนออกมา “คุณบ้าไปแล้วเหรอฟินนิค”

แม้แต่ฟินนิคเองก็ยังคิดว่าตัวเขาต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ

เพราะเมื่อเขามองไปยังใบหน้าของวิเวียนที่เต็มไปด้วยความโกรธและมีน้ำตาคลอ เขากลับพบว่าเธอช่างเย้ายวนเสียเหลือเกิน

แต่เมื่อเขานึกถึงรูปพวกนั้นและคำพูดของฟาเบียน เหตุผลที่เขาเคยมีก็หายไป

เขาโน้มหน้าลงและกดริมฝีปากของเขาเข้ากับริมฝีปากสีซีดของวิเวียน ทำให้คำพูดของเธอถูกกลืนหายไป

ตอนแรกฟินนิคแค่อยากจะจูบเธอเพื่อเป็นการเตือน แต่เมื่อริมฝีปากของเขาสัมผัสเข้ากับริมฝีปากของวิเวียน ปากของเขาก็เต็มไปด้วยกลิ่นหอมหวานของเธอ เขามึนงง

วิเวียนรสชาติแบบนี้เองเหรอ

ราวกับถูกปิศาจเข้าครอบงำ เขาอดไม่ได้ที่จะอ้าริมฝีปากของเธอให้กว้างขึ้นและจูบเธออย่างลึกซึ้งอย่างคนโลภ

ในขณะที่วิเวียนดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ

นี่เป็นครั้งที่สองที่ฟินนิคจูบเธอ เมื่อเทียบกับจูบลงโทษในครั้งนั้น จูบในครั้งนี้ดูเร่าร้อนมากกว่า

ในตอนแรกวิเวียนอยากที่จะขัดขืนและผลักฟินนิคออกไป แต่ไม่ว่าเธอจะผลักเขายังไง เขาก็ไม่ยอมขยับเขยื้อนเลย

หลังจากที่จูบกันอยู่สักพัก วิเวียนเริ่มขาดอาการหายใจ หน้าของเธอแดงก่ำและไม่สามารถที่จะทรงตัวได้อีกต่อไป เธอทรุดตัวลงในอ้อมแขนของเขา

หลังจากนั้นไม่นาน เมื่อฟินนิคสังเกตเห็นใบหน้าที่แดงก่ำของวิเวียน เขาจึงปล่อยเธออย่างไม่เต็มใจนักและยืดตัวขึ้นยืน

จูบเมื่อกี้ช่วยระบายความหึงหวงที่มันกำลังเผาไหม้อยู่ในตัวเขาออกไป

แต่พอมองไปยังริมฝีปากของวิเวียนที่บวมเจ่อจากการจูบ หัวใจของเขาก็ผลันเจ็บขึ้นมา เขาไล่นิ้วมือลงบนริมฝีปากของเธอพร้อมเอ่ยขอโทษเสียงนุ่ม “ฉันขอโทษ เธอเจ็บหรือเปล่า”

วิเวียนเม้มปากและยังคงเงียบ

“อะไร” น้ำเสียงของฟินนิคกลับมาเยือกเย็นอีกครั้งเมื่อเขาสังเกตเห็นท่าทีที่ห่างเหินของวิเวียน “เธอเกลียดสัมผัสของฉันมากขนาดนั้นเลยเหรอ”

และเมื่อนึกย้อนไปถึงการต่อต้านที่เธอมีต่อเขาบนเตียง ดวงตาของฟินนิคก็ฉายแววอันตรายขึ้นมา