ความรักสีคราม นิยาย บท 460

เบเนดิกต์ส่ายหน้าแล้วยิ้มให้วิเวียน “วันเกิดของอีฟเวลินวันที่สิบสองเดือนกันยายน เพราะฉะนั้นยังอีกนาน งั้นตอนที่เราจัดงานฉลองให้เธอคุณต้องได้รับเชิญแน่ๆ”

“ขอบคุณ” วิเวียนฝืนยิ้มให้เบเนดิกต์ แต่เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดไป ทำไมวันเกิดของอีฟเวลินถึงใกล้กับของฉันขนาดนั้น”

นอกเสียจาก...ความคิดหนึ่งผุดขึ้นในหัวของวิเวียนอย่างเลือนราง เธอไม่ยอมเชื่อการคาดเดาของตัวเองก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้ความคิดต่างๆ ของเธอกำลังจะทำให้เธอเสียสติ

ไม่นะเป็นไปไม่ได้ ในใจของเธอ วิเวียนกำลังพยายามกล่อมให้ตัวเองเชื่อว่าราเชลคงจะไม่ทำเรื่องแบบนั้นหรอก

ขณะที่วิเวียนจ้องมองเหยือกกาแฟของเธอด้วยสายตาว่างเปล่า ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ เธอพึมพำเบาๆ กับตัวเองว่า “เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้...”

“หา” คำพูดของเบเนดิกต์ทำให้วิเวียนสะดุ้งคืนสติกลับมา “เปล่าไม่มีอะไรค่ะ”

วิเวียนเงยหน้ามองเขา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยอารมณ์สับสนอลหม่าน สาเหตุที่ฉันรู้สึกคุ้นเคยกับเบเนดิกต์อย่างบอกไม่ถูกเพราะว่า...เธอไม่กล้าคิดต่อไปขณะที่พยายามทำใจให้สงบอยู่ตอนนั้น

“ฉันแต่นึกออกแล้วว่าฉันมีเรื่องสำคัญบางอย่างต้องไปทำน่ะ ขอโทษที่ชวนคุณออกมาแต่ลงท้ายต้องขอตัวไปก่อน” วิเวียนเอ่ยปากด้วยท่าทางขอโทษขอโพย

เบเนดิกต์ยิ้มเพราะเขาไม่ได้ถือสาอะไร “ไม่เป็นไร บังเอิญช่วงนี้ผมค่อนข้างยุ่งและไม่มีโอกาสได้พักเลย เพราะฉะนั้นวันนี้ผมเลยถือโอกาสหยุดสักหนึ่งวัน”

“อือฮึ” วิเวียนรู้สึกซาบซึ้งที่เขาช่างมีน้ำใจ “ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวไปก่อนนะคะ”

“อยากให้ผมไปส่งคุณมั้ย”

“ไม่ ไม่” วิเวียนปฏิเสธข้อเสนออย่างใจดีของเขาทันที “ที่ที่ฉันจะไปอยู่ใกล้ๆ นี่เอง เพราะฉะนั้นไม่เป็นไรค่ะ”

“ก็ได้” เบเนดิกต์ไม่ตื๊อต่อ เขาเข้าใจว่าบางครั้งเจตนาที่ดีอาจจะลงเอยด้วยการทำให้คนอื่นลำบากใจ