ความรักสีคราม นิยาย บท 47

ตอนแรกวิเวียนรู้สึกประหม่ายามที่เธอได้ฟังคำตอบของฟินนิค แต่หลังจากที่เธอได้ยินคำพูดเย้ยหยัยของฟาเบียนแล้ว เธอก็ขมวดคิ้วแน่น

ความตั้งใจของฟาเบียนที่จะเยาะเย้ยและทำให้เธออับอายนั้นชัดเจนเกินไป

ถึงแม้ว่าเขาจะเอาแต่พูดจาดูถูกเธออยู่ตลอดตั้งแต่ที่พวกเขาได้กลับมาพบกันอีกครั้ง แต่เธอกลับรู้สึกโกรธมากเมื่อเขาดูถูกเธอต่อหน้าฟินนิค

“นายพูดแบบนั้นหมายความว่ายังไงฟาเบียน” วิเวียนที่ไม่สามารถทนกับคำพูดดูหมิ่นของฟาเบียนได้เอ่ยถามออกไป

ฟาเบียนยิ้มอย่างเย็นชาและเอ่ยปัด “เป็นอะไรไปวิเวียน หรือว่าเธอจะรู้แล้วว่าตัวเองทำอะไรผิดไป”

ด้วยความสัตย์จริง วิเวียนไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ ๆ เธอถึงได้รู้สึกโมโหขึ้นมา

บางทีเธออาจจะแค่ไม่อยากให้ฟินนิคเข้าใจผิด เธอไม่อยากให้เขาคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เห็นแก่เงิน

“ฉันแค่คิดว่านายควรรับผิดชอบต่อคำพูดที่นายพูดออกมา” วิเวียนตอบอย่างเย็นชา

“รับผิดชอบเหรอ” ฟาเบียนยิ้มเยาะและหัวเราะอย่างเยือกเย็นออกมา ในตอนนั้นเขาไม่ได้รู้สึกอยากที่จะปิดบังความรู้สึกที่แท้จริงของเขาเอาไว้ “นี่เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าเธอจะยังสามารถหลอกอะไรอาของฉันต่อได้อีก ให้ฉันบอกอะไรให้ไหม ฉันหน่ะเอารูปที่ไม่น่าดูพวกนั้นของเธอให้อาของฉันดูหมดแล้ว ที่นี้เธอยังจะคิดว่า…”

“พอได้แล้ว!” ฟินนิคเอ่ยขึ้นเสียงดังขัดคำพูดของฟาเบียน

สีหน้าของวิเวียนเปลี่ยนเป็นสีขาวซีดขึ้นมาทันที

ว่ายังไงนะ

ฟินนิคเห็นรูปพวกนั้นแล้วอย่างงั้นเหรอ

แทนที่ฟาเบียนจะรู้สึกผิดต่อวิเวียนที่หน้าซีดเผือด เขากลับรู้สึกพึงพอใจมากกว่า

“เธอคิดจริง ๆ หรอว่าเธอจะยังเสแสร้งลวงหลอกอาของฉันต่อไปได้” เขายังคงถามต่อโดยที่มีรอยยิ้มชั่วร้ายอยู่บนใบหน้า “เธอควรจะบอกอานะ ว่าเธอแต่งงาน…”

“ฟาเบียน อาบอกว่าพอได้แล้ว” ฟินนิคเอ่ยเตือนอีกครั้ง และในตอนนั้นเองที่สีหน้าของฟาเบียนเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเขาหันไปมองฟินนิค

และหลังจากนั้นเขาก็หันไปมองวิเวียนที่หน้าซีดเผือด

วิเวียนเหรอ