เมื่อวิเวียนนึกถึงรูปพวกนั้น เธอก็รู้สึกละอายขึ้นมา เธอไม่กล้าแม้แต่จะเผชิญหน้ากับฟินนิค เธอจึงเบือนหน้าหนี
แต่ในตอนที่เธอกำลังจะเบือนหน้าหนี ฟินนิคก็จับหน้าของเธอเอาไว้อย่างแรงพร้อมบังคับให้เธอมองตาเขา
“วิเวียน” เขาเอ่ยเสียงเข้ม “อย่าหลบตา”
เขานิ่งไปสักพักแล้วพูดต่อ “ฉันเห็นรูปพวกนั้นแล้ว คงมีใครบางคนซ่อนกล้องเอาไว้ในห้องโรมแรมที่เกิดเหตุเมื่อสองปีก่อน”
วิเวียนก็คิดเช่นเดียวกัน เธอพยักหน้าและเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เธอจะพูดออกมาพร้อมกับกัดริมฝีปากของตัวเอง “ฉันขอโทษ”
“เรื่องอะไร” ฟินนิคเอ่ยดุ
“เรื่องที่รูปพวกนั้นอาจทำให้คุณรู้สึกไม่ดี” วิเวียนกระซิบพร้อมกับก้มหน้าต่ำลง
หน้าของเธอขาวซีดราวกับกระดาษและน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตา ฟินนิครู้สึกเจ็บที่หัวใจ
บ้าจริง ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกัน
เขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับวิเวียนมาก่อน ไม่ว่าจะเป็นตอนนี้หรือเมื่อสิบปีที่แล้ว
เขาจับเธอเงยหน้าขึ้นอีกครั้งและมองสบตา
“จำเอาไว้วิเวียน” เขามองเข้าไปในตาของเธอ “อย่าขอโทษในสิ่งที่เธอไม่ได้ทำ”
แววตาที่มั่นคงของฟินนิคทำให้เธอตาพร่าไปชั่วขณะ เธอพยักหน้ารับ
“ถ้าอย่างนั้น…” ฟินนิคพูดต่ออย่างอารมณ์ดี “นี่เริ่มค่ำแล้ว พวกเรากลับบ้านกันเถอะ”
ภายในลิฟต์ วิเวียนเอ่ยถามหลังจากที่ลังเลอยู่นาน “ฟินนิค ตอนที่คุณเห็นรูปพวกนั้น คุณไม่คิดเหรอว่ามันอาจจะไม่ใช่รูปเมื่อสองปีที่แล้ว”
เหมือนกับที่ฟาเบียนสรุปเอาเองในทันทีว่ารูปพวกนั้นเป็นรูปปัจจุบันของเธอกับชายอื่น
“ทำไมฉันต้องคิดแบบนั้น” ฟินนิคตอบอย่างใจเย็น “อะไรที่เกิดขึ้นเมื่อสองปีที่แล้ว นั่นมันคือครั้งเดียวที่เธอทำไม่ใช่เหรอ”
วิเวียนไม่คิดว่าเขาจะตอบกลับมาแบบนั้น เธอถามต่อด้วยใบแดงริ้วแดง “คุณรู้ได้ยังไง”
“ผมมีลางสังหรณ์” เขาตอบ
วิเวียนชะงักไปชั่วครู่ก่อนที่เธอจะนึกขึ้นได้ว่าเขาหมายถึงเรื่องในคืนนั้น คืนที่อะไร ๆ ระหว่างพวกเขานั้นรุนแรงและเร่าร้อน
หน้าของเธอร้อนผ่าวขึ้นด้วยความอาย จากหางตาของเธอ เธอรู้สึกได้ว่าฟินนิคกำลังยิ้มล้อเธออยู่
นั่นยิ่งทำให้หน้าของเธอแดงขึ้นไปอีก เธอกัดฟันและพูด “อะไรกัน หรือคุณจะบอกว่าคุณมีประสบการณ์จริง ๆ อย่างนั้นเหรอ งั้นคุณบอกหน่อยสิว่าคุณทำไปแล้วกี่ครั้ง”
ฟินนิคไม่คิดว่าวิเวียนที่ขี้อายจะกล้าตอบโต้เขาแบบนั้น เขาพูดไม่ออกเลย
และในตอนนั้นเองลิฟต์ก็มาถึงชั้นแรกพอดี ฟินนิคกระแอมไอเล็กน้อย “ไปขึ้นรถกันเถอะ”
เขาออกจากลิฟต์มาเป็นคนแรก ผลักอาของเขาออกมา
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของฟินนิคที่มีต่อคำถามของเธอ วิเวียนก็ยิ่งสงสัย เธอรีบตามเขาให้ทันแล้วเอ่ยถาม “ฟินนิค คุณยังไม่ได้ตอบคำถามฉันเลย คุณทำเรื่องอย่างว่าไปแล้วกี่ครั้ง”
วิเวียนเป็นคนหัวรั้นที่จะพยายามทำทุกวิธีเพื่อให้ได้ในสิ่งที่เธอคิดเอาไว้ แม้แต่ในรถ เธอก็ยังคงโยนคำถามใส่เขา
“ฟินนิค บอกฉันมา ที่คุณเอาแต่เงียบแบบนี้เป็นเพราะว่าคุณทำมาหลายครั้งแล้วใช่ไหม แล้วคุณทำมันกับผู้หญิงคนเดียวหรือว่าหลายคน” เธอถาม
ฟินนิครู้สึกปวดหัวตุบ ๆ
ฉันรู้สึกแย่มาก ทำไมฉันถึงต้องยกเรื่องนั้นขึ้นมาด้วยนะ เขาไม่เคยคิดว่าวิเวียนจะมีด้านที่พูดเก่งแบบนี้ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องที่เป็นฝันร้ายของเขาก็ตาม
แต่มันก็น่ารักดี ฉันว่านะ
วิเวียนเอนตัวพิงอาของเขาในขณะที่เธอถามคำถามต่อ เมื่อเห็นดวงตาที่เป็นประกายของเธอและแก้มที่พองขึ้นเพราะความไม่พอใจ เขาก็อดไม่ได้ที่จะจูบลงไปบนหน้าผากของเธอ
การจูบที่ไม่ทันให้ตั้งตัวนี้ทำให้วิเวียนรู้สึกปั่นป่วนเล็กน้อย สัมผัสจากริมฝีปากของเขาให้ความรู้สึกเหมือนไฟที่มันแผดเผาและลามไปทั่วใบหน้าของเธอ เธอรีบลุกขึ้นก่อนที่จะนั่งลงตรงที่นั่งของเธอ
ฟินนิคหัวเราะในท่าทีของเธอ “นั่นคือวิธีที่ทำให้คุณเงียบสินะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม