ความรักสีคราม นิยาย บท 54

เขากำหนังสือพิมพ์ในมือแน่นขึ้นทันที

วิเวียนเหรอ

หึ

ดูอาวรณ์เหลือเกินนะ

แล้วเขารู้ได้อย่างไรว่าวิเวียนต้องการเงินไปจ่ายค่ารักษาพยาบาล

วิเวียนบอกเขาอย่างนั้นเหรอ

ฟินนิครู้สึกเลือดขึ้นหน้าเมื่อความคิดนั้นแล่นผ่านหัว

เธอไม่ยอมบอกฉัน แต่ว่าบอกฟาเบียนเนี่ยนะ

ในขณะเดียวกัน วิเวียนที่ทำสปาเก็ตตี้เสร็จพอดีก็เดินถือจานออกมาจากห้องครัวและเอ่ยบอก “ได้เวลามื้อเที่ยงแล้วค่ะ”

เธอไม่ทันได้สังเกตเห็นสีหน้าไม่พอใจของฟินนิคในขณะที่เธอพยายามถอดผ้ากันเปื้อนออก แต่เธอก็ไม่สามารถถอดมันออกได้สักทีเนื่องจากปมที่เธอผูกเอาไว้ด้านหลังพันกันยุ่งเหยิงไปหมด

ฟินนิคมองไปที่วิเวียนที่กำลังพยายามถอดผ้ากันเปื้อน เขาค่อย ๆ ลุกขึ้นจากโซฟาและเดินไปหาเธอ เขาจับมือของเธอเอาไว้แล้วเอ่ยบอก “ฉันทำให้”

การที่เขามายืนอยู่ตรงนี้ช่างเหนือความคาดหมาย ในยามที่เขาพูด ไอร้อนที่ออกมาจากปากของเขาเป่ารดต้นคอของเธอและนั่นก็ทำให้แก้มของเธอแดงขึ้น เธอรีบดึงมือออกจากการกอบกุมแล้วเอ่ยขอบคุณ

ฟินนิคยังคงเงียบในขณะที่เขาช่วยเธอแก้ปมผ้ากันเปื้อน แต่ดูเหมือนว่าโชคชะตาจะไม่เข้าข้าง เมื่อความพยายามก่อนหน้านี้ของวิเวียนกลับกลายเป็นผูกเงื่อนตายขึ้นมาแทน

“อ่า…” วิเวียนรู้สึกประหม่าเมื่อชายหนุ่มยืนอยู่ใกล้เธอ เธอจึงเบี่ยงเบนความสนใจของตัวเองด้วยคำถาม “ก่อนหน้านี้ใครส่งมาเหรอคะ”

มือของฟินนิคหยุดนิ่งไปชั่วขณะ แต่เขาก็รีบเอ่ยตอบ “ฟาเบียนหน่ะ”

คราวนี้เป็นวิเวียนเองที่นิ่งไป

“เธอจะไม่ถามหน่อยเหรอว่าเขาส่งอะไรมา” ฟินนิคเอ่ยต่อเมื่อเห็นว่าเธอยังคงเงียบ

เธอกลืนน้ำลายและหัวเราะออกมาอย่างประชดประชัน “ก็คงจะเป็นอะไรสักอย่างที่ทำให้ฉันขายหน้าล่ะมั้ง”

“ไม่ใช่” ในที่สุดฟินนิคก็แก้ปมออกและถอดผ้ากันเปื้อนออกให้เธอ “เขาบอกว่าจะให้เธอยืมเงินไปจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้แม่”

วิเวียนตาเบิกโพลงและหันกลับไปหาฟินนิค “เขารู้ได้อย่างไร…”

วิเวียนอยากถามฟาเบียนว่าเขารู้เรื่องอาการป่วยของแม่เธอได้อย่างไร แต่เมื่อเธอหันหลังกลับมาพบกับแววตาอันเยือกเย็นของฟินนิคที่จ้องมองเธออยู่ก่อนแล้ว

วิเวียนก็นิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง

“ฟินนิค…” ปฏิกิริยาของเขาทำให้วิเวียนรู้บางอย่าง เธอเอ่ยถามเขาเสียงสั่น “คุณก็รู้เรื่องแม่ของฉันเหมือนกันใช่ไหม”

เขาพยักหน้าและมองเธอ

เพราะเธอเตรียมอาหารอย่างสุดกำลังอยู่ในห้องครัว เธอจึงมีหยาดเหงื่อไหลอาบอยู่บนหน้าผากและที่หน้าม้าของเธออีกนิดหน่อย ฟินนิคยกมือขึ้นทัดปอยผมให้เธอพร้อมทั้งเอ่ยตอบ “ใช่ ฉันรู้เรื่องแม่ของเธอแล้ว”

วิเวียนตัวสั่น

เธอก็น่าจะรู้เรื่องนี้ดีอยู่แล้ว ฟินนิคเป็นผู้ชายที่ไม่ธรรมดา เขาคอยจับตาดูทุกสิ่งอยู่เสมอรวมถึงเรื่องของเธอด้วย

“เธอโกรธเหรอ” ฟินนิคขมวดคิ้วเมื่อเขาสังเกตเห็นท่าทีที่ยังคงเงียบของวิเวียน

“เปล่าค่ะ” เธอส่ายหน้าและทำหน้าเซื่องซึม “ฉันแค่คิดว่าคุณคงไม่ค่อยไว้ใจคนรอบข้างเพราะว่าคุณมาจากครอบครัวที่มีชื่อเสียง”

เหมือนกับที่ฟาเบียนจงใจปกปิดสถานะที่แท้จริงของเขาในตอนนั้น เพราะงั้นมันคงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ฟินนิคจะสืบเรื่องของฉัน

ฟินนิครู้สึกเจ็บกับน้ำเสียงของเธอ

เขาไม่เคยคิดที่จะตั้งแง่กับเธอเลย ความจริงแล้ว เขาไม่เคยสืบเรื่องอะไรของเธอเลยนอกซะจากตรวจดูภูมิหลังของเธอตอนก่อนที่เราจะแต่งงานกันเพียงเท่านั้น ในครั้งนี้ เขาก็ได้รู้โดยบังเอิญจากการที่เขาให้สืบหาข้อมูลของเรื่องเมื่อสองปีก่อน

“วิเวียน” ฟินนิครู้สึกร้อนใจอย่างไม่ทราบสาเหตุ เขากำลังจะพูดต่อแต่เสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมาซะก่อน

“ฉันขอรับสายนะคะ” วิเวียนไม่อยากที่จะต่อบทสนทนา เสียงโทรศัพท์ช่วยชีวิตของเธอเอาไว้พอดี เธอรีบหยิบโทรศัพท์และเดินถอยห่างออกจากเขาไปยังห้องนั่งเล่น

เมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามา หัวใจของวิเวียนก็เต้นแรงขึ้นทันที เธอรีบกดรับสาย “สวัสดีค่ะ คุณหมอโจนส์ คือเรื่องเงิน… ฉันจะรีบเอาไปจ่ายให้นะคะ เพราะงั้นคุณช่วย…”

ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไรต่อ เสียงตื่นตระหนกของคุณหมอก็ดังออกมาจากปลายสาย “คุณวิลเลี่ยม แม่ของคุณจู่ ๆ ก็อาการทรุดลง เธอต้องได้รับการผ่าตัดเดี๋ยวนี้ ฉันอยากให้คุณมาที่โรงพยาบาลและเซ็นเอกสารพร้อมทั้งจ่ายเงินค่าผ่าตัดหน่อยได้ไหมคะ ทางเราจะได้ย้ายเธอเข้าห้องผ่าตัดโดยเร็วที่สุด”

วิเวียนรู้สึกเหมือนโลกของเธอพังทลาย เธอหน้าซีดเผือด

และในวินาทีต่อมา เธอก็เสียสติและรีบวิ่งออกไปจากคฤหาสน์

“วิเวียน!” ฟินนิครีบวิ่งตามเธอและจับแขนของเธอเอาไว้ “เกิดอะไรขึ้น”