ความรักสีคราม นิยาย บท 55

เมื่อเขาบังคับให้เธอหันมามอง เขาก็ต้องตกใจกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของเธอ

วิเวียนตะโกนออกมาสุดเสียง “ปล่อยฉันนะ! แม่ฉันต้องผ่าตัด ปล่อยฉัน!”

แววตาของฟินนิคหม่นลงแต่เขาก็ไม่ได้ปล่อยเธอไป เขาดึงเธอเข้ามากอดแน่นแล้วเอ่ยสั่ง “วิเวียน ใจเย็น! ยังไงตอนนี้เธอก็ไปไม่ทันอยู่แล้ว ให้ฉันโทรบอกโนอาห์ให้เขาไปที่โรงพยาบาลแทนก่อน”

“ไม่…” วิเวียนปฏิเสธข้อเสนอของเขาทันที เพราะอย่างนั้นเธอจึงมองเห็นความโกรธที่มันฉายผ่านแววตาของเขาในยามที่เธอพูดแบบนั้น

เขาตะโกน “วิเวียน! เธอจะเก็บเรื่องนี้เอาไว้อีกนานแค่ไหน เธออยากให้แม่ของเธอหายหรือเปล่า” และในวินาทีถัดมา เขาก็เห็นความหวาดกลัวในแววตาของเธอ เขาจึงลดเสียงลงและเอ่ย “เธอลืมไปหรือเปล่าว่าฉันเป็นสามีของเธอนะ ได้โปรดให้ฉันได้ช่วยเธอในเวลาแบบนี้”

ได้โปรดให้ฉันได้ช่วยเธอในเวลาแบบนี้

ท่าทีก้าวร้าวของวิเวียนสงบลงเมื่อเธอได้ยินสิ่งที่เขาพูด เธอมองเขาอย่างตกตะลึง

เธอไม่คิดว่าชายที่เย่อหยิ่งอย่างเขาจะพูดอะไรแบบนี้

เขาต้องการที่จะช่วย เขาถึงกับพูดว่า “ได้โปรด”

เมื่อเห็นว่าวิเวียนสงบลงแล้ว ฟินนิคจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหาโนอาห์ “ฮัลโหล โนอาห์ นายไปที่โรงพยาบาลเดี๋ยวนี้และไปจัดการเรื่องการผ่าตัดของแม่วิเวียน… ใช่ เรื่องเร่งด่วน… แล้วก็จ่ายค่ารักษาพยาบาลให้ด้วย”

เขามองหน้าวิเวียนตลอดเวลาที่เขาพูด

ในขณะเดียวกัน วิเวียนก็ก้มหน้าต่ำลงราวกับเด็กน้อยที่ถูกจับได้ว่ามีความผิด สุดท้ายเธอก็ให้เขาช่วย

หลังจากที่วางสาย ฟินนิคก็จับมือเธอและเอ่ยบอก “ไปกันเถอะ เดี๋ยวฉันขับรถพาเธอไปที่โรงพยาบาล”

เขาเดินนำเธอออกจากบ้านไปด้วยในขณะที่พูด

เมื่อพวกเขาเดินไปถึงประตูทางเข้า วิเวียนก็นึกอะไรบางอย่างออกและรีบหยุดเดิน “ฟินนิค อาของคุณ…”

ซาเวียร์บอกเธอว่าที่ฟินนิคต้องแกล้งพิการนั้นก็เพื่อที่จะปกป้องตัวของเขาเองจากน้องชาย และมันต้องมีปัญหาแน่ถ้าหากมีใครมาเห็นว่าเขากำลังยืนอยู่

ฟินนิคหยุดเดินและหันไปมองเธอ เขาเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม “เธอกลัวว่าคนอื่นจะรู้ความจริงเหรอ”

เธอพยักหน้าและรีบเดินไปเอาอาที่จอดอยู่ข้างประตู “ให้ฉันเข็นคุณออกไปดีกว่า”

ดูเหมือนว่าวิเวียนก็ยังคงเป็นห่วงฉันอยู่