ความรักสีคราม นิยาย บท 56

ในขณะที่วิเวียนกำลังกังวลอย่างหนัก เธอก็ได้ยินเสียงทุ้มต่ำแหบแห้งดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง จากนั้นเธอก็ถูกอุ้มขึ้นมาจากพื้นและก่อนที่เธอจะได้คิดอะไร เธอก็ถูกวางลงบนตักของฟินนิค

“ฟินนิค…” วิเวียนเอ่ยอย่างตกใจ

เมื่อฟินนิคเห็นใบหน้าที่ขาวซีดและร่างกายที่เย็นเฉียบของเธอ เขาก็รู้สึกเหมือนมีเข็มนับพันเล่มแทงเข้ามาที่ใจของเขา เขาเช็ดน้ำตาออกจากแก้มให้เธอและเอ่ยอย่างหนักแน่น “ไม่ต้องกังวลไป ฉันจะอยู่ตรงนี้กับเธอเอง”

แม้มันจะเป็นคำพูดที่เรียบง่ายแต่มันกลับให้ความรู้สึกที่หนักแน่นและทำให้หัวใจของวิเวียนอบอุ่นขึ้นมาได้ และเพราะคำพูดที่หนักแน่นของเขา เธอจึงค่อย ๆ สงบลง

ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกเหนื่อยเป็นอย่างมาก คราวนี้เธอไม่ได้ตอบโต้กลับและทำเพียงพยักหน้าให้อย่างเงียบ ๆ ด้วยกำลังที่เธอเหลืออยู่ เธอขดตัวอยู่ในอ้อมกอดของเขาและมองไปที่ป้าย “ห้องผ่าตัดกำลังใช้งาน” ที่ด้านบนของประตู

ในขณะที่เธอนอนอยู่ในอ้อมกอดของเขา ฟินนิคก็ได้กลิ่นอันเป็นเอกลักษณ์ของเธอ และทันใดนั้นเองหัวใจที่เหมือนจะเย็นชาของเขาก็ค่อย ๆ ละลายลงหลังจากที่มันถูกแช่แข็งมานานหลายปี

หลังจากนั้นไม่นาน ไฟที่อยู่เหนือประตูก็เปลี่ยนเป็นสีแดง

ทันทีที่เห็นแบบนั้น วิเวียนก็รีบกระโดดลงจากตักของฟินนิคและพุ่งตรงไปที่ประตู หมอและพยาบาลหลายคนออกมาจากห้องผ่าตัดด้วยท่าทางหมดแรง

“หมอคะ มะ… แม่ของฉัน” วิเวียนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอต้องพูดอะไรในตอนนั้น

หมอมองมาที่เธอและยิ้มในขณะที่เอ่ยแจ้ง “ยินดีด้วยนะคะคุณวิลเลี่ยม การผ่าตัดประสบความสำเร็จไปได้ด้วยดี เดี๋ยววันพรุ่งนี้แม่ของคุณก็ฟื้นแล้วค่ะ”

แม่จะฟื้นเหรอ

ทันใดนั้นความเครียดที่ถูกสะสมมาของเธอก็ถูกคลายลงและเริ่มรู้สึกโล่งใจมากขึ้น เธออยากจะขอบคุณหมอจากใจจริง แต่ทันใดนั้นขาของเธอก็หมดแรงและทรุดตัวลง

แต่ยังไม่ทันที่ร่างกายของเธอจะได้สัมผัสกับพื้นแข็ง ๆ เย็น ๆ เธอก็รู้สึกได้ถึงหน้าอกที่กำยำและแข็งแรง

เธอเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของฟินนิค