ความรักสีคราม นิยาย บท 547

ในห้องโถงใหญ่ของเรือสำราญ ชายร่างสูงคนหนึ่งยืนประจันหน้ากับโจรสลัด

เมื่อเห็นว่าเขาคือใคร วิเวียนรู้สึกตีบตันในลำคอ

นั่นคือฟินนิค! ใช่เขาจริงๆ

ฟินนิคยืนจังก้า ดูปราศจากความกลัวอย่างสิ้นเชิง สีหน้าของเขาบึ้งตึงขณะตั้งคำถาม “ไอ้ปาหี่ทั้งหมดนี่จัดขึ้นเพื่อผมเหรอ? ทำไมล่ะ?”

โจรสลัดไม่ได้ปิดบังใบหน้า เขาดูเหมือนชายวัยกลางคนทั่วไป เว้นแต่ปืนที่ถือไว้ในมือ

เขาเดือดดาลขึ้นมาทันควันและตวาดลั่นเมื่อได้ยินคำถามของฟินนิค “ทำไมน่ะเหรอ? เป็นคำถามที่ดี! แต่อย่ามาถามฉัน ถามตัวเองเถอะ! แกไม่รู้เหรอว่าตัวเองทำอะไรไว้เมื่อห้าปีก่อน?”

ห้าปีก่อน?

วิเวียนยืนนิ่ง

เมื่อห้าปีก่อน เรายังอยู่กับฟินนิคไม่ใช่เหรอ?

“ห้าปีก่อน?” ฟินนิคดูจะจับต้นชนปลายไม่ถูกเหมือนกับวิเวียน เขาพึมพำ “แต่ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณเป็นใคร! แล้วจะจำได้ไงว่าเมื่อห้าปีก่อนเคยทำอะไรให้คุณโกรธเคือง?”

“แกอาจไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร แต่ฉันรู้ไส้แกทุกขด!” โจรสลัดตอบแบบไม่ยินดียินร้าย “ฉันมาตามหาแก ฟินนิค ประธานฟินเนอร์กรุ๊ป! ตอนนั้นแกสัญญากับพวกเราที่เป็นผู้ถือหุ้นไว้ว่ายังไง? แกบอกว่าพวกเราต้องไว้ใจแกและแกจะไม่ทำให้เงินที่พวกเราหามาอย่างยากลำบากต้องสูญเปล่า! ไม่ถามความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของแกดูล่ะว่าทำอะไรลงไปบ้าง?”

“ฟินเนอร์กรุ๊ปเปิดเผยความลับทางการค้า ทำให้ราคาหุ้นตกฮวบ ฉันหมดตัว! เมียฉันหอบลูกหนี ทิ้งให้ฉันร่อนเร่ตามลำพังตลอดหลายปีที่ผ่านมา ฉันต้องใช้ชีวิตอย่างทุกข์ทรมาน! ทั้งหมดนี่ก็เพราะแก ไอ้ชาติชั่ว! แต่ดูแกสิ ยังลอยนวลโดยไม่ต้องรับผลกรรม แกไม่สมควรได้มีชีวิตอยู่ด้วยซ้ำ! นรกน่ะมีไว้สำหรับคนอย่างแก!”