“ตอนที่เมียแกถูกลักพาตัว แกสัญญาว่าจะให้ข้อมูลทั้งหมดของลูกค้าฟินเนอร์กรุ๊ปเป็นการแลกเปลี่ยน บอกฉันสิว่าไม่จริง!” โจรสลัดท้า
วิเวียนยกมือขึ้นปิดปาก นัยน์ตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ จะเป็นแบบนั้นได้อย่างไร? ฟินนิคเปิดเผยข้อมูลของลูกค้าฟินเนอร์กรุ๊ปเพราะเราจริงหรือ?
เธอยืนอยู่กับที่และกลั้นหายใจ ตัวสั่นขณะเงี่ยหูรอคำตอบของฟินนิค วิเวียนกำลังช็อก เรื่องนี้เกิดขึ้นได้ไง? แต่ฟินนิคไม่ตอบ ส่วนโจรสลัดก็บันดาลโทสะและแผดเสียง
“ความเงียบของแกคือคำตอบแล้ว แกมีนอกมีในจริงๆ ฟินนิค ชีวิตของเมียแกน่ะสำคัญ แล้วพวกผู้ถือหุ้นที่เหลือล่ะ? แกเคยนึกถึงคนอื่นบ้างไหม? คิดบ้างหรือเปล่าว่าพวกเราทุกคนจะได้รับผลกระทบจากการกระทำของแก?”
“ฉันเชื่อมั่นในการแก้แค้น ตาต่อตา ฟันต่อฟัน! แกควรคิดบ้างว่าต้องชดใช้อะไรให้กับการกระทำอันชั่วร้ายของตัวเอง วันนี้ฉันเป็นตัวแทนของทุกคนที่ทุกข์ทรมานเพราะแก จะลงโทษไอ้คนสารเลวแบบแกอย่างสาสม…”
ตอนนี้วิเวียนรู้แล้วว่าเมื่อห้าปีก่อน ฟินนิคยอมสละธุรกิจและอนาคตของเขาเพื่อช่วยชีวิตเธอ
เธอต่อสู้กับความรู้สึกที่เอ่อท้นอยู่ภายใน มันทำให้เธองงงัน ภาพความทรงจำที่ฟินนิคสัมผัสเธออย่างรักใคร่ตอนเธอหลับอยู่บนเตียงผู้ป่วยเรียงรายเข้ามาในหัว
เขาคงเหน็ดเหนื่อยมากกับหน้าที่การงานทุกอย่างที่ต้องรับมือ แต่ก็ยังมาดูแลเราที่โรงพยาบาล ซึ่งฟินนิคไม่เคยปริปากพูดเรื่องนี้กับเธอสักคำ เขากลัวว่าเธอจะรู้สึกผิดใช่ไหม?
ดวงตาของวิเวียนมีน้ำตาคลอและปริ่มๆ จะไหล เธอรู้สึกสะเทือนใจ ฟินนิคยอมเสียสละเพื่อเธอมากมาย! แปลว่าเขาจริงใจ แล้ว…
“วิเวียน ไปเถอะ! ไม่งั้นจะสายเกินไปนะ!” ฮันเตอร์เร่ง เขารู้สึกอยากต่อยเธอให้สลบแล้วลากเธอไปกับเขาให้เร็วสมกับที่เธอมัวถ่วงเวลา เราจะตายมิตายแหล่แล้ว! มีเรื่องอะไรให้ต้องคิด?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...