ความรักสีคราม นิยาย บท 554

แม้วิเวียนจะรู้ว่าอาการของราเชลนั้นย่ำแย่ขนาดไหน แต่ก็ยังคงตกตะลึงเมื่อเธอเดินเข้ามาในห้อง น้ำตาของเธอไหลอาบแก้มการเตรียมใจทั้งหมดที่มีพังทลายลงทันที

เธอยกมือขึ้นปิดปากขณะที่หยดน้ำตาไหลลงสู่พื้นด้วยความกลัวว่าตัวเองจะสติแตกเพราะสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า

เธอจำผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงตรงหน้าแทบไม่ได้ วิเวียนแทบบอกไม่ได้ด้วยซ้ำว่านี่คือแม่ของเธอ

ตอนนี้ราเชลกำลังให้น้ำเกลืออยู่มือของเธอซูบผอมจนเหลือแต่หนังหุ้มกระดูกและมองเป็นเส้นเลือดอยู่ทั่วไปหมดนอกจากนั้นยังมีรอยเข็มอยู่เป็นจำนวนมาก

ขณะที่วิเวียนเลื่อนสายตามองไปตามแขนของราเชล เห็นได้ชัดว่าแขนของเธอไม่เพียงจะผอมแห้งเท่านั้น แต่ร่างกายของราเชลยังผ่ายผอมมากกว่าที่เธอคิดเอาไว้ วิเวียนสามารถมองเห็นโครงร่างกระดูกผ่านบนผิวหนังของเธอ

แก้มของราเชลยุบเข้าไปด้านในมีสีเขียวแต้มอยู่เล็กน้อย มองเห็นโหนกแก้มได้อย่างชัดเจน

จากนั้นพวกเขาก็สบตากัน ความอบอุ่นและมีชีวีตชีวาในดวงตาของราเชลหายไป เหลือเพียงดวงตาว่างเปล่า

แต่อย่างไรก็ตาม ดวงตาที่ไร้ชีวิตชีวากลับสว่างไสวขึ้นมาทันทีที่มองเห็นวิเวียน เมื่อมองเข้าไปยังดวงตาของราเชล วิเวียนสามารถมองเห็นความตื่นเต้นและความโหยหาในดวงตาของเธอได้

“วิเวียนหรือ? หนูกลับมาแล้ว ฉันฝันไปหรือเปล่า?”

“ค่ะแม่ หนูกลับมาแล้ว หนูขอโทษ…” เมื่อเธอได้ยินเสียงแหบแห้งของราเชล วิเวียนก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เธอพุ่งตัวเข้าไปที่เตียงของคนป่วยและพูดขึ้นขณะที่ร้องไห้

วิเวียนรู้ว่าเธอควรจะมาเยี่ยมแต่ว่าสายเกินไป รอยยิ้มที่เปี่ยมไปด้วยความรักและอบอุ่นของราเชลที่เคยมีตอนนี้มันไม่มีอีกแล้ว ใบหน้าของเธอถูกแทนที่ด้วยความซีดขาวและความซูบผอม

“วิเวียน! นี่หนูจริงๆ เหรอ! หนูกลับมาแล้วจริงๆ!” ราเชลยิ้มขณะที่เธอใช้มือลูบผมของวิเวียน “อย่าร้องไห้ มาให้ฉันดูหน่อยว่าหนูโตขึ้นแล้วสวยมากขนาดไหน นานแล้วที่ไม่ได้เจอกัน”

วิเวียนสูดจมูกและเงยหน้าขึ้น เธออยากยิ้มให้ราเชลเหมือนที่เธอได้ฝึกก่อนที่จะเข้ามาแต่เธอกลับทำไม่ได้ เธอหยุดร้องไห้ไม่ได้