ความรักสีคราม นิยาย บท 555

“ร่างกายของฉันยังทนไหว ฉันต้องอดทนเอาไว้และคอยดูว่ามันจะทนได้ถึงเมื่อไหร่” ราเชลตอบวิเวียนด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง เธอสูญเสียความหวังไปแล้วในระหว่างที่รอคอยมาหลายปี

วิเวียนตกใจเมื่อได้ยินสิ่งที่ราเชลพูด เพราะสุภาพที่ไม่ดีของราเชลจึงทำให้เธอเผชิญหน้ากับความเจ็บป่วยด้วยการมองในแง่ร้าย

“อีฟเวลินมาเยี่ยมคุณบ้างไหมคะ? เธอได้ทำการทดสอบการเข้ากันของไขกระดูกหรือเปล่า? คุณต้องผ่าตัดให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้นะคะ!”

คำพูดของวิเวียนทำให้ราเชลพูดไม่ออก ความผิดหวังของเธอปรากฏชัดอยู่ในดวงตา เมื่อวิเวียนสังเหตเห็นเธอก็เข้าใจได้ทันที

“อย่าบอกนะคะว่า อีฟเวลินปฏิเสธที่จะบริจาคไขกระดูกของเธอ?” วิเวียนถามด้วยสายตาโกรธเคือง เธอจะปล่อยให้แม่ผู้ให้กำเนิดของเธอตายไปแบบนี้จริงๆ เหรอ?

“ไม่ ไม่ใช่แบบนั้น” ราเชลโบกมือรัวขณะที่เธอปฏิเสธ “อีฟเวลินยุ่งมาก ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากมา เธอไม่มีเวลาจริงๆ อย่าเข้าใจเธอผิด”

อาการตื่นตระหนกของราเชลยิ่งเป็นการยืนยันความคิดของวิเวียน เธอจึงเย้ยหยัน ยุ่งงั้นหรือ? เธอมีเวลาไปล่องเรือสำราญด้วยซ้ำ! เธอจะไม่มีเวลามาช่วยแม่ที่ใกล้ตายของเธอได้ยังไง?

ถึงแม้ว่าวิเวียนจะเคยเห็นความโหดร้ายของอีฟเวลิน แต่ครั้งนี้เป็นเรื่องเลวร้ายใหม่ที่ต่ำกว่ามาตรฐานของเธอที่สุด วิเวียนไม่เคยเจอใครที่เลือดเย็นกับคนที่เกี่ยวข้องทางสายเลือด เธอขมวดคิ้วขณะมองราเชลที่กำลังอ่อนแอตรงหน้าเธอ

ถ้าเธอไม่ได้รับการปลูกถ่ายคงจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน ฉันต้องไปตามหาอีฟเวลินจริงๆ ใช่ไหม?

ความคิดที่เห็นแก่ตัวและเลวร้ายของผู้หญิงคนนั้น ทำให้วิเวียนต้องคิดใหม่เกี่ยวกับทุกอย่าง

วิเวียนเจ็บปวดใจยิ่งกว่าเดิมเมื่อได้ยินแบบนั้น เธอรู้สึกได้ถึงน้ำตาที่รื้นขึ้นมาของเธอ ฉันคิดว่านี่เป็นความแตกต่างระหว่างเด็กที่เป็นผู้ให้กำเนิดกับคนอื่นสินะ? เธอจำเป็นจะต้องโกรธด้วยเหตุเพียงเพราะฉันไม่ยอมรับโทรศัพท์ทันทีด้วยเหรอ? เธอจะทำเหมือนกันหรือไม่ถ้าหากว่าเป็นฉันที่โทรหาอีฟเวลิน?