ความรักสีคราม นิยาย บท 58

แม่จะคิดอย่างไรนะถ้าแม่รู้ว่าฉันแต่งงานกับอาของฟาเบียนและเขาก็เป็นถึงลูกชายของตระกูลนอร์ตัน

ช่างมันเถอะ ฉันไม่ควรมาคิดเรื่องนี้เอาตอนนี้

วิเวียนกำลังจะออกไปเอามื้อเที่ยงให้แม่ของเธอ แต่ทันใดนั้นเองเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

เธอชะงักไปเล็กน้อย

แม่ไม่ค่อยมีคนรู้จักในเมืองซันไชน์มากนักแล้วใครกันที่มา

เธอเปิดประตูออกและเห็นฟินนิคกับโนอาห์ยืนอยู่ข้างหน้าห้อง คนด้านหน้ายังคงนั่งอยู่ในอา ในขณะที่คนด้านหลังมีตะกร้าผลไม้และกล่องข้าวอยู่ในมือ

“ฟินนิคเหรอ” วิเวียนเอ่ยถามด้วยอาการงุนงง

“วิเวียน ใครมาเหรอลูก” ราเชลเอ่ยถาม

เธอหันไปมองแม่ของเธอด้วยสีหน้ามึนงงเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่าจะตอบคำถามของแม่อย่างไร

ฟินนิคเลิกคิ้วขึ้นเมื่อเขาได้ยินเสียงที่ดังลอดออกมาจากข้างใน เขาเอ่ยเริ่มบทสนทนา “สวัสดีครับคุณนายวิลเลี่ยม ผมมาเยี่ยมคุณครับ”

วิเวียนหน้าแดงก่ำเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ เธอเปิดประตูเพื่อให้ชายทั้งสองได้เข้ามาในห้อง

ฟินนิคค่อย ๆ ดันอาตรงไปยังเตียงด้วยตนเอง และเมื่อเขาเห็นราเชลมองมาที่เขาด้วยความประหลาดใจ เขาก็ส่งยิ้มให้เธอและแนะนำตัวเอง “คุณนายวิลเลี่ยม ผมชื่อฟินนิค นอร์ตันนะครับ ผมควรได้มาเยี่ยมคุณเร็วกว่านี้แต่วิเวียนก็เอาแต่บอกว่าคุณไม่สบาย”

ราเชลมองไปที่ฟินนิคและหันไปมองวิเวียนที่หน้าแดงระเรื่อ เธอเข้าใจได้ในทันที “อ่า คุณต้องเป็นสามีของวิเวียนแน่เลย คือคุณค่อนข้างต่างจากที่ฉันคิดเอาไว้…”

ชายหนุ่มยกยิ้มบางเบาและส่งสัญญาณให้โนอาห์เอากล่องข้าวและผลไม้ไปวางไว้บนโต๊ะ “คุณนายวิลเลี่ยม ได้ทานมื้อกลางวันหรือยังครับ พอดีผมเตรียมอาหารทำเองมาฝากด้วย”

วิเวียนรีบเดินไปเปิดกล่องข้าวดู ข้างในนั้นเป็นอาหารที่มอลลี่ทำอย่างประณีตและเต็มไปด้วยสารอาหารและคุณค่าทางโภชนาการ เธอเริ่มป้อนอาหารให้แม่อย่างระมัดระวัง

หลังจากอยู่ในอาการโคม่ามาสองปี ราเชลไม่ค่อยมีอาการอยากอาหารมากนัก เธอทานไปเพียงสองสามคำก็รู้สึกอิ่ม แต่ความสงสัยของเธอไม่มีขีดจำกัด เธอมองสำรวจฟินนิคอยู่ชั่วครู่ก่อนเอ่ยถาม “คุณชื่อฟินนิคใช่ไหม คุณทำงานอะไรพอบอกได้หรือเปล่า”

“แม่!” วิเวียนขึ้นเสียงใส่แม่ของเธอราวกับกำลังดุ