ความรักสีคราม นิยาย บท 60

หึ

เธอช่างซื่อสัตย์ต่อแม่ของเธอจริง ๆ

แม้ว่าเขาจะรู้ว่าทำไมเธอถึงแต่งงานกับเขา แต่เขาก็ยังรู้สึกหงุดหงิดและอารมณ์เสียเมื่อเขาได้ยินมันด้วยตัวเอง

บ้าจริง

ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะสามารถควบคุมอารมณ์ของเขาได้ ตอนนี้คำพูดของเธอเริ่มส่งผลกับอารมณ์ของเขามากขึ้นและง่ายขึ้น

“วิเวียน” ฟินนิคยังคงไม่เอาแฟ้มคืนมาจากเธอ เขาเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “เธออยากหย่าหรือเปล่า”

โนอาห์ตกใจเป็นอย่างมากเมื่อได้ยินแบบนั้น ที่จริงเขาเกือบจะเอาหัวโขกกับกระจกรถแล้ว

วิเวียนเองก็ตกใจเช่นกัน เธอมองไปที่เขาอย่างไม่อยากเชื่อ “คุณพูดเรื่องอะไร”

“เธอแต่งงานกับฉันก็เพื่อสิทธิพลเมืองใช่ไหมล่ะ” เขาพูดออกมาอย่างช้า ๆ สบาย ๆ “ในเมื่อตอนนี้เธอได้ในสิ่งที่เธอต้องการแล้ว พวกเราหย่ากันก็ได้ ยังไงเธอก็ไม่เสียสิทธิอยู่แล้ว”

วิเวียนหน้าซีดเผือด

ขะ… เขารู้ว่าทำไมฉันถึงแต่งงานกับเขา

แต่ฉันก็คงปิดมันไปตลอดไม่ได้หรอก ก็ไม่แปลกที่เขาจะคิดแบบนั้นในเมื่อเขารู้เรื่องแม่ของฉันแล้ว

เธอมองเข้าไปในดวงตาสีเข้มของเขาในขณะที่เธอกัดริมฝีปากและเอ่ยออกไปเสียงเบา “แล้วคุณไม่ได้แต่งงานกับฉันเพราะหวังบางสิ่งจากฉันเหมือนกันเหรอคะ คุณจะหย่ากับฉันหรือเปล่าถ้าหากวันหนึ่งฉันไม่มีประโยชน์กับคุณแล้ว”

ฟินนิคไม่ได้คาดคิดคำตอบแบบนี้จากเธอ เขานิ่งไปชั่วครู่

ความจริงแล้ววิเวียนไม่ใช่ผู้หญิงที่โง่ เธอรู้ว่าทำไมฉันถึงได้รีบแต่งงาน

แววตาของเขาเข้มขึ้นแต่น้ำเสียงของเขากลับอ่อนโยน “ไม่”

และเช่นเดียวกัน วิเวียนไม่ได้คาดหวังคำตอบที่ชัดเจนแบบนี้จากเขา เธอรู้สึกมึนงง

เมื่อสังเกตเห็นอาการมึนงงของเธอ ฟินนิคจึงเอ่ยเสริม “นับตั้งแต่ที่ฉันแต่งงานกับเธอ เธอจะเป็นภรรยาของฉันตลอดไป”

เธอจะเป็นภรรยาของฉันตลอดไป

ฟินนิคพูดออกมาอย่างหน้าตาเฉยแต่วิเวียนกลับรู้สึกตะลึงงันกับคำพูดของเขา เธอมองเขาอย่างประหลาดใจ

“เพราะงั้น วิเวียน เธออย่าได้คิดที่จะหนีไปจากฉัน” เขาลดเสียงลงอีกครั้งและในครั้งนี้เขาใช้น้ำเสียงที่หนักแน่นเชิงสั่งกับเธอ

เธอไม่เคยคิดว่าเขาจะพูดแบบนี้กับเธอ บางส่วนของเธอรู้สึกว่ากลัวผู้ชายคนนี้

แต่บางส่วนของเธอกลับรู้สึกหวั่นไหว

เธอไม่กล้าสบตากับเขา แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็เอ่ยออกไปให้เขามั่นใจ “อย่ากลัวไปเลยค่ะ นับตั้งแต่วันที่ฉันแต่งงานกับคุณ ฉันจะไม่มีวันทรยศคุณ ตราบใดที่คุณไม่หย่ากับฉัน ฉันก็จะไม่หย่ากับคุณเหมือนกัน”

เธอเอ่ยเสียงเบาแต่ฟินนิคกลับได้ยินมันชัดเจนทุกคำ และความโกรธในตัวของเขาก็เริ่มหายไปเมื่อเขามองไปยังแก้มสีแดงระเรื่อของเธอ

ไม่เป็นไร

เขารู้ตั้งแต่แรกว่าผู้หญิงคนนี้แต่งงานกับเขาเพราะอาการป่วยของแม่เธอ

เรื่องที่เธอไม่ได้มีความรู้สึกอะไรให้เขาในตอนนี้นั้น มันไม่ได้สำคัญเลย

เพราะอย่างไรพวกเขาก็แต่งงานกันแล้ว เดี๋ยวเขาก็ชนะใจเธอได้สักวัน

พวกเขามาถึงบ้านในช่วงเย็น ๆ แต่มอลลี่กับเลี่ยมไม่อยู่บ้าน

วิเวียนไม่รู้ว่าเธอคิดมากไปเองหรือเปล่า แต่เธอรู้สึกว่าฟินนิคไม่ชอบให้พวกเขาอยู่ใกล้ ๆ ถึงแม้ว่าเขาจะทำตัวสุภาพตอนที่อยู่ต่อหน้าพวกเขาก็ตาม

“คุณต้องยังไม่ได้ทานอะไรแน่เลย” เธอถอดเสื้อนอกและม้วนแขนเสื้อขึ้นก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องครัว “ให้ฉันทำอะไรให้คุณทานดีกว่า”

เมื่อเธอเปิดตู้เย็น เธอก็ต้องตกใจ

เมื่อเธอเห็นสปาเก็ตตี้ที่เธอทำถูกจัดใส่จานและห่อเอาไว้อย่างดีถูกเก็บอยู่ในตู้เย็น

“เธอทานหรือยัง” ฟินนิคลุกขึ้นจากอาและย้ายตัวเองมายืนอยู่ข้างหลังเธอ

“ฉันทานแล้ว” ในที่สุดวิเวียนก็รวบรวมสติกลับมาได้ “เดี๋ยวฉันทำสเต็กให้คุณทานแล้วกัน”

เธอกำลังจะเอื้อมมือไปหยิบเนื้อสเต็กแช่แข็งแต่ฟินนิคก็ห้ามเธอเอาไว้ก่อน “ไม่เป็นไร ฉันทานสปาเก็ตตี้ที่เหลือจากเมื่อวานก็ได้ ยังไงฉันก็ทานคนเดียวอยู่แล้ว”

หลังจากนั้นเขาก็เอื้อมมือไปหยิบสปาเก็ตตี้ที่เหลือแล้วเดินไปยังไมโครเวฟ

วิเวียนรีบวิ่งตามไป “ไม่ได้ค่ะ นั่นมันของค้างคืน”

ฟินนิคผู้จุกจิกเรื่องอาหาร วิเวียนนึกไม่ออกเลยว่าเขาจะกินอาหารค้างคืนได้อย่างไร

เธอรีบฉวยเอาจานสปาเก็ตตี้แต่ฟินนิคก็เหยียดแขนขึ้นพร้อมทั้งเลิกคิ้วให้ “ทำไมฉันจะกินไม่ได้ เมื่อคืนฉันยังกินอยู่เลย”

ฟินนิคสูงกว่าเธอเยอะมากและในตอนนี้มือของเขาก็ยิ่งสูงขึ้นไปอีก วิเวียนไม่มีทางที่จะเอื้อมถึงจานได้เลย